Oct 2007


خالد حردانی اعدام نمی‌شود
پایان خوش تراژدی ارتفاع پست

پس از هفت سال کش و قوس بین زندگی و مرگ، که در طول آن «خالد حردانی» دست‌کم دو بار تا پای اعدام رفته بود، این متهم خوزستانی یک پرونده هواپیماربایی بالاخره مورد عفو و بخشش قرار گرفت و از اعدام رهایی یافت. «خالد حردانی» همان کسی است که داستان هواپیماربایی عجیب، خانوادگی و بدون انگیزه سیاسی‌اش را ابراهیم حاتمی‌کیا در فیلم «ارتفاع پست» روایت می‌کند.



مصاحبه رونو ژیرار از روزنامه فیگارو با شیرین عبادی
«تحریم‌های اقتصادی علیه ایران، نتیجه عکس می‌دهند»

شیرین عبادی در گفتگو با روزنامه فیگارو می‌گوید: «تحریم‌های اقتصادی چیز خوبی نیستند. چرا که همواره مردم را به جای رهبران محروم می‌کنند. مردم ایران هرگز تحریم‌های اقتصادی را تأیید نمی‌کنند. بر عکس، این کار می‌تواند آن‌ها را علیه غرب برانگیزاند. در مقابل، من به مفید بودن تحریم‌های سیاسی معتقدم. پایین آوردن روابط سیاسی با یک رژیم دیکتاتوری معنی‌دار است.»



رسانه مدنی چیست - بخش دوم و پایانی
رسانه‌های محلی در شبکه جهانی

عکاسی یک رسانه محلی است. چون ما در حالی که در مقابل اماکن واقعی در محلی ویژه ایستاده‌ایم، از مناظر عکس می‌گیریم. بنابراین حتی اگر این تصاویر در شبکه‌های دیجیتالی نیز منتشر شوند، باز هم عکس‌ها یک رسانه محلی باقی می‌مانند. اما سایت فلیکر به عنوان یک شبکه اجتماعی، کمک می‌کند عکاسانی که در یک منطقه زندگی می‌کنند، یکدیگر را پیدا کنند.



رسانه مدنی چیست - بخش نخست
رسانه به عنوان یک رسم ملی

اندرسون می‌پرسد: «علت دلبستگی مردم به فرهنگ ملی‌شان چیست؟» او پاسخ می‌دهد یکی از عواملی که در ایجاد این همبستگی نقشی اساسی بر عهده دارد، فرآیند انتقال اخبار و اطلاعات است که به طور مشترک برای همه صورت می‌پذیرد. عامل دیگر دلبستگی به فرهنگ ملی، وجود مناسک و آیین‌های مشترکی است که به جای آوردن آن‌ها احساس ارتباط اجتماعی را مجدداً در افراد تقویت می‌کند.



گناهکار یا بی‌گناه

علی البهجتی سارق سابقه‌دار، در آمستردام، کیف‌دستی خانمی سورینامی را از توی ماشینش کش می‌رود. خانم بلافاصله پشت رل می‌نشیند و سارق را تعقیب می‌کند. سارق سوار موتورش می‌شود تا از معرکه فرار کند. خانم او را در مقابل درختی گیر می‌اندازد. و با این قصد که آهسته به او بزند تا از فرارش جلوگیری کند، او را زیر می‌گیرد. اما علی در اثر خون‌ریزی مغزی کشته می‌شود.



پیروزی شگفت‌انگیز راست‌گرایان افراطی در انتخابات سوییس
جشن پیروزی گوسفندان سفید در سوییس

نتایج انتخابات سوییس، نشان‌گر پیروزی تبلیغات کثیفی است که اکثریت مسن جامعه سوییس را وحشت‌زده کرده بود. بسیاری معتقدند که جامعه مسن سوییس (که بیش از 60 درصد سوییسی‌ها را تشکیل می‌دهند و بالاتر از 50 سال سن دارند) در برابر خارجی‌ها، مسائل اقتصادی و بحران‌های سیاسی در اروپا حساس هستند و به راحتی می‌توان با چنین تبلیغاتی، آن‌ها را تحت تأثیر قرار داد.



گفتگو با ایرج گرگین درباره رادیو و تلویزیون در ایران
«ز جوی خُرد، ماهی خُرد خیزد!»

آن چه در ادامه می‌آید، گفتگویی است با ایرج گرگین، نویسنده، گوینده و تهیه‌کننده سرشناس رادیو و تلویزیون ایران در سال‌های پیش از انقلاب که مدیریت شبکه دو را نیز به عهده داشته است. او در این گفتگو، تاریخ رادیو و تلویزیون در ایران را از تأسیس تا انقلاب، روایت می‌کند؛ از نظارت و سانسور دولتی می‌گوید و از فعالیت‌های ادبی و فرهنگی‌اش در همه آن سال‌ها.



آشنایی با برنده جایزه صلح اتحادیه ناشران آلمان
پژوهشگر بزرگ هولوکاست

ساول فریدلندر برنده‌ی جایزه‌ی صلح اتحادیه ناشران آلمان، برجسته‌ترین پژوهشگر هولوکاست است. مراسم اهدای این جایزه، هر سال در حاشیه‌ی نمایشگاه کتاب فرانکفورت برگزار می‌شود. این جایزه قدمتی ۵۷ ساله دارد و یکی از معتبرترین جوایز فرهنگی آلمان به شمار می‌آید. این جایزه تا کنون نام‌آورانی چون واسلاو هاول، آنه‌ماری شمیل، ماریو وارگاس یوسا، اورهان پاموک و... اهدا شده است.



انتخابات سوییس: گوسفندان سفید در برابر گوسفندان سیاه

تا ساعاتی دیگر، سرنوشت انتخابات پارلمانی سوییس و به تبع آن شورای حکومتی این کشور روشن خواهد شد. در انتخابات جاری حزب راست‌گرای افراطی مردم سوییس با حزب سوسیالیست و سبزها رقابت خواهد کرد. در ماه‌ها و هفته‌های گذشته شعارها و پلاکاردهای تبلیغاتی این حزب منجر به تنش‌ها و درگیری‌های سیاسی بسیاری در کشوری که به ندرت به دلیل مسائل سیاسی داخلی در صدر اخبار جهانی قرار می‌گیرد، شد.



روزنامه های عربی در هفته ای که گذشت

"ما هم اکنون در گیر جنگی علنی با امریکا و جنگی نامرئی با ایران هستیم و در گیر شدن در جنگی سوم، هرگز به ما عراقی‌ها فرصت نخواهد داد به آزادی و سیادت از دست رفته خود، که در پی باز آوردن آن هستیم، دست بیابیم. این جنگ احتمالی به ویژه بر کردها گران تمام خواهد شد، همان کسانی که سال‌هاست زخم جنگ را بر تن دارند و از آثار مخرب آن رنج می‌برند."



از «یو ــ تیوب» تا «یو ــ نیورسیتی» - بخش دوم
وبلاگ‌ها کارآمدتر از کمیته مسئول تز

وبلاگ‌نوبسی علاوه بر این به دانشجویان کمک کرده است به وسیله بازخورد‌هایی که از کامنت‌نویسانشان می‌گیرند، استدلالات خود در تحقیقات را عمق و معنای بیشتری ببخشند. آن‌ها به وسیله وبلاگ‌نویسی با مراجع و نویسندگانی که قبلاً برایشان ناشناخته بود، آشنا می‌شوند. وبلاگ، دانشجویان را چنان در کار علمی به سوی جلو پیش می‌برد که هیچ کمیته مسئول تزی نمی‌تواند آن گونه عمل کند.



از «یو ــ تیوب» تا «یو ــ نیورسیتی» - بخش دوم
باز کردن و بستن اجزای فرهنگ رسانه دیجیتال

بر اساس نتایج یک تحقیق، 57 درصد از نوجوانان آنلاین، خود محتوای رسانه خودشان را تولید می‌کنند: آن‌ها وبلاگ می‌نویسند؛ خود ویدیوهای یوتیوب و عکس‌های فلیکرشان را به وجود می‌آورند؛ در گسترش ویکی‌پدیا مشارکت می‌کنند؛ موزیک می‌سازند و بازی‌های آنلاین طراحی می‌کنند. به این ترتیب نوجوانان آنلاین نحوه عملکرد رسانه‌های جدید را با باز کردن اجزای فرهنگ آن رسانه و چینش مجدد آن می‌آموزند.



از «یو ــ تیوب» تا «یو ــ نیورسیتی» - بخش نخست
دانشگاهی به سبک ویکی‌پدیا

تصور کنید چه می‌شد اگر دپارتمان‌های مختلف دانشگاهی (بر خلاف آن چه که الان هستند) هر چه بیشتر مثل یوتیوب و ویکی‌پدیا عمل می‌کردند و دست متخصصان پراکنده در جا‌های مختلف دنیا را برای ایجاد آرایش‌های سریع و تند و تغییر شکل‌های متحرک در سیستم دانشگاهی باز می‌گذاشتند. چنین واحد دانشگاهی را در صورت وجود می‌توان «یو ــ ‌نیورسیتی» (YouNiversity) نامید.



"رادیو زمانه برنامه های بی خطر می سازد"

تبعیدیان ایرانی، به تعبیر آقای رامین پرهام، به تلف‌کردن پول مالیات مردم هلند اعتراض دارند. پرهام که سایت رادیو زمانه را بدقت دنبال می‌کند، یکی از مخالفین رژیم و عضو پلاتفرم "همبستگی با ایران" است که برای نشریاتی از جمله فیگارو می‌نویسد. خلاصة حرف ایشان اینست که رادیوزمانه را می‌توان همه‌چیز نامید بجز یک رادیوی مستقل. به نظر او، رادیو زمانه نظرات اصلاح‌طلبان مذهبی طرفدار محمد خاتمی، رئیس‌جمهور پیشین، را تبلیغ می‌کند.



نخستین نماینده ایرانی‌تبار در پارلمان انتاریو

برای نخستین‌بار یک نماینده ایرانی‌تبار، که از سوی حزب لیبرال در انتخابات مجلس قانون‌گذاری استان اونتاریو شرکت کرده بود، به مجلس قانون‌گذاری انتاریو، بزرگترین و پرجمعیت‌ترین استان کشور پهناور کانادا راه یافت. دکتر رضا مریدی، استاد سابق فیزیک در دانشگاه‌های ایران است. زمانه ساعاتی پس از پیروزی، با او به گفت‌وگو نشست.



حسین شریعتمداری؛ مردی که فریاد می‌کشد

روزنامه نیویورک تایمز در شماره بیست و دوم سپتامبر، مقاله‌ای از مایکل اسلکمن گزارش‌گر خود از تهران درباره دیدارش با حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان منتشر کرد. در این مقاله شریعتمداری چنین توصیف می‌شود: «او مردی است کوتاه‌قد با ریشی خاکستری و رفتاری متواضعانه. کمتر کسی مصونیت آقای شریعتمداری را دارد که نماینده رسمی آیت‌الله خامنه‌ای است و با سرویس‌های اطلاعاتی پیوند دارد.»



اروپا: کسب مجدد اعتماد

«آیا می‌توانم شغلم را حفظ کنم؟ آیا فردا هم درآمد کافی خواهم داشت تا خرج تحصیل فرزندانم را بپردازم؟ پرداخت هزینه‌های یک بیمه‌ی درمانی خوب هنوز میسر است؟ می‌توانم با امنیت در خیابان قدم گذارم؟ در محل زندگی خودم احساس بیگانگی نخواهم کرد؟» این‌ها بخشی از سؤالاتی است که موجب شد بیش از ۶۰ درصد از رأی‌دهندگان هلندی، قانون اساسی اروپا رأی بگویند «نه»



تظاهرات و درگیری‌های کم‌سابقه در سوییس
شورش در جزیره ثبات

پلاکارد تبلیغاتی حزب راست‌گرای مردم سوییس، این کشور را به صحنه تظاهرات و درگیری‌های خیابانی بی‌سابقه مردم و پليس تبديل کرده است. در این پلاکارد، یک گوسفند سفید، یک گوسفند سیاه را از روی پرچم سوییس به بیرون پرت می‌کند و در زیر آن نوشته شده است: «امنیت بیشتر، سوییس برای سوییسی‌ها»



چه گوارا: همیشه انقلابی

۴۰ سال پیش، هشتم اکتبر ۱۹۶۷، چه گوارا در کوهستان‌های بولیوی دستگیر شد و سپیده‌دم روز بعد توسط ارتش بولیوی به طرز فجیعی کشته شد. بعد از گذشت چند دهه از مرگش، تصویر افسانه‌ای او در سرتاسر جهان و بر روی میلیون‌ها تی‌شرت نقش بسته است. چه گوارا اولین و همیشگی‌ترین انقلابی جهان بود. او اشعار پابلو نرودا را در کوله‌پشتی‌اش حمل می‌کرد؛ اما موسیقی مورد علاقه‌اش صدای رگبار مسلسل‌ها بود.



در به در به دنبال حافظ در شهر گوته
حافظ سه سال پیش در آلمان بود

برایش توضیح دادم که حافظ، شاعر ایرانی است و 400 سال پیش از گوته می‌زیست. کمی هم از «دیوان غربی - شرقی» و رابطه‌ی گوته با حافظ گفتم. هر دو چنان هاج و واج به من نگاه می‌کردند که انگار دارم افسانه می‌بافم. آن خانم دوباره گفت: «ولی شنیدم که حافظ، سه سال پیش، از ایران به اینجا آمده بود.»