| خانه > گزارش ويژه > ايرانيان > مردم ایران تنها نیستند | |||
مردم ایران تنها نیستندايرج اديب‌زادهadibzadeh@radiozamaneh.comگروهی از روزنامه‌نگاران تبعیدی و فعالان سیاسی‌ـ مدنی از طیف‌های مختلف فکری در پاریس، از روز چهارشنبه ۱۹ ماه مه، در میدان حقوق بشر «تروکادرو»، روبه‌روی برج ایفل دست به تحصن زده‌اند. در این حرکت اعتراضی که به‌مدت سه‌روز ادامه خواهد داشت، شرکت‌کنندگان می‌خواهند با همراه داشتن پرچم ایران و عکس‌های اعدام شدگان اخیر در جمهوری اسلامی، ضمن پشتیبانی از جنبش اعتراضی مردم ایران، به‌ویژه زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، توجه افکار عمومی در فرانسه را به نقض گسترده‌ی حقوق بشر در ایران جلب کنند. امیررضا امیربختیار، یکی از برگزارکنندگان این تحصن اعتراضی است. او درباره‌ی هدف‌های این حرکت می‌گوید:
ما جمعی از فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه‌نگار هستیم که به‌تازگی در جریان جنبش سبز ایران را ترک کردیم و در حال حاضر نیز در فرانسه پناهنده هستیم. با توجه به موج گسترده‌ی سرکوب‌ها و اعدام‌هایی که در روزها و ماه‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم، و اوج آن را می‌توانیم با اعدام پنج نفر از زندانیان سیاسی در هفته‌ی گذشته بیان کنیم، تصمیم گرفتیم که به‌مدت سه روز اعلام کنیم که در این میدان حقوق بشر متحصن می‌شویم تا صدای خودمان را به جهانیان برسانیم.
آیا گروه‌های دیگر سیاسی در پاریس نیز از این حرکت شما حمایت کردند؟ بله. می‌توانم بگویم که گروه‌های مختلف سیاسی در ساعت‌های مختلف در این تحصن حاضر شده‌اند و پشتیبانی خودشان را اعلام کرده‌اند. درواقع هم پشتیبانی معنوی و هم حضور فیزیکی خودشان را در این تحصن اعلام کردند. الان چند روزنامه‌نگار در پاریس هستند که طی ماه‌های اخیر از ایران خارج شده‌اند، تقاضای پناهندگی کرده‌اند یا همچنان در انتظار دریافت پناهندگی‌شان هستند؟ می‌توانم بگویم حدود ۳۰ نفر از روزنامه‌نگارانی که در داخل ایران فعال بودند، در حال حاضر در پاریس هستند. بعضی از آن‌ها پناهندگی‌شان را در این مدت دریافت کرده‌اند و بعضی هم هنوز منتظر دریافت پناهندگی‌شان هستند. چه پیامی برای روزنامه‌نگارانی دارید که در داخل ایران هستند؟ فقط می‌توانم همبستگی و همراهی خودم را با دوستان روزنامه‌نگاری که در داخل کشور هستند اعلام کنم. همچنین با فعالان سیاسی و مدنی که در آن‌جا تلاش می‌کنند؛ چه در کمپین یک میلیون امضا و چه در تشکل‌های غیر دولتی و سیاسی مختلفی که در داخل کشور هستند. می‌توانم اعلام کنم که ما با آن‌ها هستیم و همچنان دل‌مان آن‌جاست.
با یکی دیگر از روزنامه‌نگاران تبعیدی ایران صحبت می‌کنم، که در این چند ماه گذشته به پاریس آمده و امروز در این تحصن شرکت دارد. اگر ممکن است خودتان را معرفی کنید؟ آیدا قجر هستم. از روزنامه‌نگارانی که به اجبار از کشور رانده شده‌ام و نمی‌توانم به ایران برگردم. در حوزه‌ی حقوق زنان و حقوق بشر فعالیت دارم. اگر ممکن است بفرمایید که تحصن امروز با چه هدفی شروع شده و ادامه پیدا می‌کند؟ این تحصن به‌مدت سه روز برپا خواهد بود. از ساعت ۱۱ صبح تا ۱۹ بعدازظهر، هر روز بین ساعت ۱۶ تا ۱۸/۵ تجمع مردمی خواهیم داشت. این تجمع در اعتراض به سرکوب، اعدام و وضعیت محکومین به اعدام است. به این امید که بتوانیم حکم اعدام را لغو کنیم و صدای مردم ایران را به بنیادهای بین‌المللی جهان برسانیم تا حمایت خودشان را از مردم ایران بیش‌تر و بیش‌تر کنند. فرانسوی‌ها امروز چقدر به تحصن شما توجه نشان دادند؟ چون من الان می‌بینم که خیلی‌ها در این‌جا جمع شده‌اند و نگاه می‌کنند. جایی که ما برای تحصن مجوز گرفتیم، میدان حقوق بشر است که هم منطقه‌ی توریستی است و هم، همان‌طور که از اسمش معلوم است، میدانی است که معمولاً تجمع‌های حقوق بشری در آن‌جا برگزار می‌شود. تعداد فرانسوی‌ها و ملیت‌های دیگر خیلی زیاد است و همه‌شان هم به این تحصن توجه دارند. آن‌ها بیانیه‌هایی که به زبان فرانسوی منتشر شده یا عکس‌هایی که موجود هست را از ما می‌گیرند، مطالعه می‌کنند و دست خودشان را به نشانه‌ی پیروزی و همراهی با مردم ایران بالا می‌برند.
شما فکر نمی‌کنید روزنامه‌نگارانی که الان به پاریس آمده‌اند و تعدادشان هم زیاد است، نیاز به یک اتحادیه دارند؟ آیا در این راه قدمی برداشته‌اید؟ بله. با این که ما خودمان هم می‌دانیم که نمی‌توانیم در خارج از ایران به اندازه‌ی کسانی که در ایران هستند موثر باشیم، ولی در حد توان خودمان می‌خواهیم اتحادیه‌ای درست کنیم تا فعالیت‌هایمان را در حوزه‌ی ژورنالیستی بیش‌تر کنیم. آن‌هم بدون موضع‌گیری و رفتن زیر پرچم حزب یا گروهی. ولی می‌دانیم مطمئناً به اندازه‌ی دوستان و عزیزان‌مان که در ایران تحت فشار هستند و با این حال در زندان‌ها و در خیابان‌های ایران حضور دارند، تأثیری نخواهیم داشت. خانم جزنی شما یکی از فعالان سیاسی - اجتماعی در پاریس هستید. سال‌هاست که در این شهر اقامت دارید و فعالیت می‌کنید. درباره‌ی تحصن امروز روزنامه‌نگاران و چند سازمان دیگر که در میدان حقوق بشر در تروکادرو تشکیل شده، چه نظری دارید؟ این تحصن به‌مناسبت اعتراض به کشتار پنج مبارز کرد، کشته‌شدگان قبلی و همچنین حمایت از افرادی است که در حال حاضر در زندان در حال اعتصاب غذا هستند. دیروز خبر رسید که آقای جعفر پناهی دست به یک اعتصاب غذای خشک زده‌اند و حتی آب هم نمی‌خورند. جان زندانیان ایران در خطر است. تعداد زیادی در دلان‌های مرگ به‌سر می‌برند. برای ۲۷ نفر تقاضای اعدام کرده‌اند که حکم ۱۶ نفرشان تأیید شده است.
بنابراین این گردهمایی همبستگی ایرانیان را نشان می‌دهد. همچنین حضور گروه‌هایی که با این‌ها هم‌صدایی کرده و در این تجمع شرکت کرده‌اند، باعث امیدواری است. درواقع صرف نظر از هر گرایش فکری، سازمانی و ایدئولوژیکی در راستای آزادی، حقوق بشر، حقوق شهروندی و خصوصاً آزادی زندانیان سیاسی و قطع اعدام‌ها یک توافق عمومی صورت گرفته است. فکر می‌کنید این تحصن و دیگر اجتماعاتی که تشکیل می‌شود، چقدر می‌تواند توجه فرانسوی‌ها را بخصوص سازمان‌های حقوق بشری را به‌خود جلب کند؟ به‌نظر من مهم‌ترین کار ما ایرانیان، در هر جایی که هستیم، چه حقوق بشر و چه نهادهای دیگر، جلب توجه حکومت فرانسه است. برای این که این حکومت و دولت فرانسه و دیگر حکومت‌های کشورهای اروپایی و سایر کشورها هستند که می‌توانند روی ایران تأثیر بگذارند. ملت‌ها همیشه خوبند. ملت‌ها همیشه پشتیبان هم هستند. من اعتقادم این است که دوستان ما باید نیروی‌شان را بگذارند برای این که توجه جامعه‌ی پارلمانی، جامعه‌ی سیاست‌گذار و دولت فرانسه را به خود جلب کنند و کاری کنند که دولت فرانسه اعتراض کند، نه این که تازه افرادی همچون وکیلی‌راد را هم پس دهد. فکر می‌کنید این صداها به ایران هم برسد؟ فکر می‌کنم این صداها به ایران می‌رسد و حداقلش این است که مردم ایران می‌دانند که تنها نیستند.  |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
