کار، کار انگلیسی‌هاست!

علی چکاو

برُنز، آلیاژی از مس و قلع است. برخی از انواع برنج‌ها، برنز هم نامیده می‌شوند و به‌طور کلی آلیاژ برنز- قلع در اصطلاح عامیانه برنز نامیده می‌شود. این آلیاژ در زمان‌های قدیم در ایران به‌نام مفرغ مشهور بوده است اما از لحاظ علمی، برنز به آلیاژهای مس به‌علاوه یک عنصر غیر از روی، اطلاق می شود.

مجسمه‌ی برنزی شهریار از مقابل تئاتر شهر دزدیده شده است

هم‌چنین به دلیل قابلیت فرمپذیری بسیار خوبی که دارد می‌تواند در قالب مجسمه، به‌راحتی گاهی به شکل ستارخان، باقرخان، صنیع خاتم، دکتر شریعتی، استاد معین و... یا گاهی حتی به اشکال انتزاعی در بیاید و اگر هم از هیچ کدامشان خوشمان نیامد می‌تواند به هر شکلی که فکرش را بکنید در بیاید، البته شایان ذکر است، از آن‌جا که هیچ چیز مطلق نیست و استثناها را نباید فراموش کرد، در مواردی هم شنیده شده مجسمه‌های برنزی در سطح شهر تهران از پایه در‌آمده است.

دزدی‌های سریالی یا سریال دزدی مجسمه‌های سطح شهر تهران هم‌زمان با سریال‌های تلویزیونی نوروزی آغاز شد. منتها از قسمت پنجم یا ششم، مردم متوجه آن شدند و از آنجا که قسمت‌های قبلی، تکرار مجدد نداشت، این ماجرا را در قسمت‌های بعدی دنبال کردند.

با این تفاوت که آدم بدهای این سریال تا این لحظه هنوز دستگیر نشده‌اند و به لطف جریان معناگرا در ایران که طی این سال‌ها در تمام شئون به خورد خلق‌الله داده شده انتهای این قضیه هنوز باز است و هر کسی یا هر ارگانی می‌تواند برداشت خودش را بکند.

دزدی مجسمه‌ها در تهران

از آنجا که به دلیل پخش فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی از صدا و سیمای جمهوری اسلامی، مردم به خوبی با مراحل کار آشنا هستند، باز شدن معمای هر سرقتی نیاز به یک فرضیه دارد. پس می‌بایست طبق فرمول دشمن فرضی، که در تمامی شئون به آن استناد می‌شود، سارقین را جایگزین دشمنان بکنیم تا بتوانیم انگیزه‌ی سارقین فرضی را از آن استخراج کنیم.

کسانی توانسته‌اند در روز روشن مجسمه‌هایی را که در مجامع عمومی قرار داشتند با صرف وقت و زحمت فراوان به کمک ابزار برقی مانند فرز و هم‌چنین جرثقیل از پایه در‌آورده و بی آنکه کسی حتی متوجه این موضوع شود، محل را ترک کنند.

البته این نکته خود گواه اطلاع سارقین از نام‌گذاری سال جدید تحت عنوان سال «همت و کوشش مضاعف» است وگرنه چنین ریسکی با این همه زحمت در فازهای برنامه‌ریزی، دزدی و ذوب فلز تنها به دلیل انگیزه‌های مالی کمی غیرمنطقی می‌نماید.

سرانجام صحبت‌ها در این خصوص آغاز شد و آقای شهردار، در حاشیه دویست و هفتاد و هشتمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر تهران با حضور در جمع خبرنگاران، اظهار داشت: «با آشنایی بنده در این زمینه باید بگویم، این اقدام کاری سازماندهی شده است و سارقان به صورت باندی عمل کرده‌اند.»

این پاسخ اگر چه موضوع را در هاله‌ای از ابهام فرو برد اما دست‌کم مردم بالاخره دلیل انتخاب مدیران با تخصص‌های متفاوت از حوز‌ه‌ی مدیریتی خود را فهمیدند. به طور مثال شهرداری که قبلاً پلیس بوده باشد بهتر می‌تواند موضوع را تحلیل کند اگر چه در سمت فعلیش ضمانت اجرایی اقدام به دستگیری نداشته باشد.

از سوی دیگر نیروی انتظامی با توجه به شکایت شهرداری در این خصوص، اعلام کرد هر روز سرنخ را دنبال می‌کند و تا این لحظه به جاهای خوبی رسیده است. منتها هنوز اندازه‌ی این کلاف نخ دقیقاً مشخص نشده و همین امر موضوع را کمی دشوار کرده است.

البته تلاش در خصوص حل این معما تنها به اینجا ختم نشد و یکی از نمایندگان جان و مال و ناموس مردم درکمسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، وزیر کشور را مورد خطاب قرار داد و در سخنانش این قضیه را دنبال کرد و با طرح این موضوع در صحن علنی مجلس، خواستار پیگیری این موضوع در کمیسیون امنیت ملی شد.

اما تلاش این نماینده نتیجه‌ای به همراه نداشت. چرا‌که وزیر کشور طی اظهارنظری در این خصوص اعلام کرد: «اولاً این قضیه به امنیت ملی مربوط نمی‌شود و ضمناً این مسئله چندان مهم نبوده و مجسمه‌ها ارزش ریالی چندانی هم نداشته لذا متولیان شهری مسئول آن هستند.»

در همین راستا و در پی انتشار اخبار مربوط به این موضوع در رسانه‌ها، خبرگزاری مستقل فارس! نیز به‌رسم فصل‌الخطابی موروثی، نظرش را از زبان یک کارشناس ارشد میراث فرهنگی اعلام کرده و گفت: « کار، کار انگلیسی‌هاست» و باتوجه به سوابق کشور انگلستان در سرقت آثار تاریخی و اشیاء نفیس ملت‌ها ازجمله سابقه‌ی دیرینه این کشور در غارت آثار ملی و مذهبی کشورمان در طول ۲۰۰ سال اخیر، این گمانه‌ی قوی به‌وجود آمده است که کارشناسان و دلالان انگلیسی که معمولاً در امر جمع‌آوری و سرقت اشیاء نفیس تاریخی نقش دارند در قضیه‌ی مجسمه‌های به سرقت رفته از میادین تهران هم نقش اصلی را برعهده دارند.

با همه‌ی این تفاسیر، تاکنون پس از گذشت حدود پنج ماه از آغاز این سریال و ربوده شدن چهارده مجسمه از سطح شهر تهران، هنوز این پرونده باز مانده است و این روند باعث شده است تا خبر فراخوان دوسالانه‌ی مجسمه‌های شهری که اخیراً از سوی شهرداری منتشر شده، بیشتر شبیه به یک شوخی باشد.

دو‌سالانه‌ای که قرار است با دو موضوع آزاد و بخش ویژه با عنوان «انقلاب اسلامی»، از پانزدهم آبان ‌ماه سال جاری در نگارخانه‌ی برگ سازمان زیباسازی شهر تهران برگزار شود. مجسمه‌های جدیدی ساخته خواهد شد که شاید بخشی از اجزای بی‌شکل شده‌ی مجسمه‌های قبلی را در خود داشته باشد. مثلاً دهان دکتر شریعتی، چشم‌های مادر و فرزند، گوش باقرخان و ...