| خانه > گزارش ويژه > ایران > یک‌سال پس از انتخابات؛ هم‌چنان پرشور | |||
یک‌سال پس از انتخابات؛ هم‌چنان پرشورشکوفه منتظریshokoofeh@radiozamaneh.com۲۲ خرداد ۱۳۸۸ مردم پای صندوق‌های رأی رفتند. ۱۱ شب همین روز، میرحسین موسوی در یک جلسه‌ی مطبوعاتی خبر از بُرد انتخاباتی‌اش داد: «برابر اطلاعاتی که ما از ستادهامان داریم در سطح کشور، برنده‌ی قطعی با نسبت آرای بسیار زیاد، اینجانب هستم.»
کمتر از نیم ساعت بعد خبرگزاری ایلنا تیتر زد: محمود احمدینژاد با اکثریت آرا پیروز شد. فارس نیوز و رجا نیوز، دو وب‌سایت خبری رسمی در جمهوری اسلامی، نوشتند که احمدینژاد با ۶۳ درصد آرا پیروز انتخابات است. مردم شوکه بودند. همه منتظر خبر وزارت کشور بودند. ۲۳ خرداد کامران دانشجو پیروزی محمود احمدی نژاد را اعلام کرد: « آقای محمود احمدینژاد نفر اول هستند.» دو روز بعد، یعنی ۲۴ خرداد، محمود احمدینژاد در سخنرانی پیروزی‌اش در میدان ولی‌عصر مخالفین‌اش را «خس و خاشاک» نامید. محمدرضا شجریان گفت: من صدای این خس و خاشاکم. ۲۵ خرداد راهپیمایی بسیار وسیعی از میدان انقلاب تا آزادی صورت گرفت. در همین روز تیراندازی از سوی پایگاه‌های بسیج اولین کشته‌ها را به جا گذاشت. ۲۹ خرداد راهپیمایی سکوت در خیابان کریم‌خان، میدان هفت تیر، میدان ولی‌عصر و دیگر خیابان‌ها و میادین تهران، تمام ناظران بیرونی را شوک زده کرد. صدها هزار نفر به خیابان‌ها آمده بودند و در سکوت راهپیمایی می‌کردند. آن‌ها به نتایج انتخابات معترض بودند. حال یک‌سال گذشته است. به مناسبت نخستین سالگرد دهمین انتخابات ریاست جمهوری در ایران، تجمع‌های اعتراضی در بسیاری از شهرهای جهان ازجمله آنکارا، برلین، کلن، پاریس، آمستردام، کوالالامپور، ملبورن و رم برگزار شده است. مالزی بهاران ازکوالالامپور گزارش می‌دهد:
«ما روز گذشته در مالزی، بالاخره توانستیم ترتیب یک گردهمایی را برای ۲۲ خرداد بدهیم. چون در مالزی اجازه‌ی تجمع نمی‌دهند. بالاخره بعد از کلی تلاش، بچه‌ها توانستند برنامه‌ای درست کنند. آقایان کدیور و سحرخیز نیز برای این مراسم پیام فرستادند. بچه‌ها هم کلیپی درست کرده و یک نمایشگاه عکس و پوستر در همین زمینه گذاشته بودند. چیزی حدود پانصد ششصد نفر در این برنامه، شرکت کردند. برنامه از ساعت ۵ تا ۹ بعدازظهر برپا بود. بعد یک رأی‌گیری نمادین هم انجام شد. به این شکل که بچه‌ها می‌رفتند پای صندوق‌های رأی و کاغذهای سبزشان را می‌انداختند توی صندوق. برای این که همبستگی‌شان را نشان دهند و بگویند که هنوز هستند و ناامید هم نشده‌اند.» رم در شهر رم ایتالیا هم مردم در برابر سفارت جمهوری اسلامی جمع شده بودند. گزارش شهر رم را از آرمین مالکی می‌شنویم:
«ما ساعت ۱۰/۵ صبح جلوی سفارت ایران در شهر رم جمع شدیم. اکثر بچه‌ها و عده‌ای از بچه‌های دانشجوی ایرانی در شهر رم بودند به همراه عده‌ی دیگری از دانشجوهای ایرانی که از شهر فلورانس و دیگر شهرهای ایتالیا آمده بودند. تجمع ما تا حدود ساعت ۱۳ ادامه پیدا کرد. شعارهای گوناگونی نیز درباره‌ی آزادی زندانیان سیاسی و توقف اعدام داده شد. شرکت‌کنندگان، سرود یار دبستانی و سراومد زمستون را مطابق معمول خواندند و تولد جنبش سبز را به هم تبریک گفتند. گاهی رفت و آمدی در محوطه‌ی سفارت دیده می‌شد که البته با عکس‌العمل جمعیت نیز روبه‌رو می‌شد. عکس‌العمل‌ها دو جور بودند. بعضی‌ها از کارمندان سفارت دعوت می‌کردند که مثل کارمند سفارت نروژ به مردم بپیوندند. برخی هم رویکرد تقابلی داشتند. هر دو رفتار در جمع دیده می‌شد. تجمع کنندگان قصد دارن ساعت سه بعدازظهر نیز به یک تظاهرات بومی ایتالیایی بپیوندند که هرساله توسط سندیکاهای کارگری برگزار می‌شود. در واقع با این کار می‌خواستیم به نوعی پیوند انترناسیونال جنبش سبز را هم نشان دهیم.» ترکیه برای اولین بار ایرانیان مقیم آنکارا نیز موفق شدند در برابر سفارت جمهوری اسلامی ایران در این شهر تجمع کنند. امیرمحسن محمدی درتوضیح این تجمع گفت:
«تجمع مقابل سفارت آنکارا برای اولین بار بود که با مجوز استاندار آنکارا برگزار شد. فعالین آزادی‌خواه و برابری‌طلب نقش اساسی در سازماندهی این تجمع داشتند. البته نقش پررنگ حزب SDH ترکیه را، که متحد جنبش آزادیخواهی و برابری‌طلبی است نمی‌شود انکار کرد. شعارهای بسیار رادیکال و خوبی داده شد. هماهنگی کاملی بین گرایش‌های مختلف حاضر در تجمع وجود داشت، از جنبش سبز گرفته تا گرایش چپ. در نهایت هم بعد از یک‌ساعت شعاردهی بدون این که با پلیس درگیری‌ای به‌وجود بیاید، قطعنامه‌ی پایانی تجمع تحویل سفارت داده شد که سفارت از گرفتن آن خودداری کرد. در ضمن مختصر درگیری‌ای با حزب SDH از طرف پلیس به‌وجود آمد که بدون مشکل حل شد. من فکر می‌کنم برای اولین‌بار بود که چنین تظاهراتی در ترکیه، در شهر آنکارا، در مقابل لانه‌ی جاسوسی جمهوری اسلامی برگزار شد.» استرالیا در شهر ملبورن استرالیا هم ایرانیان دست به تجمع زدند. مسعود علی‌دوست در گزارشی کوتاه به ما گفت:
«روز گذشته، در نخستین سالگرد دهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران، ما در ملبورن هم‌زمان با تجمع ایرانیان در سایر شهرهای دنیا دور هم تجمع شدیم و با شعار حمایت از حقوق بشر و حقوق اجتماعی در ایران و همچنین آزادی زندانیان عقیدتی در ایران اعتراض خود را نسبت به رفتار حکومت ایران اعلام کردیم. در حدود سی‌صدنفر از ایرانیان در این تجمع شرکت کردند و به شکلی آرام برگزار شد؛ همراه با عکس‌هایی از زندانیان سیاسی‌ـ عقیدتی و همچنین پلاکارد‌هایی که خواست جنبش سبز، یعنی دموکراسی، حقوق بشر و آزادی‌های اجتماعی برای ایرانیان روی آن قید شده بود. این تجمع از میدان فدریشن شروع شد وتا کتابخانه‌ی ایالتی شهر ادامه داشت. ایرانیان شرکت‌کننده در این تظاهرات، در حدود پانصدمتر راهپیمایی کردند. برنامه‌ی ما را امنیستی اینترنشنال، نه این که ساپورت کند، اما به لحاظ تبلیغاتی همراهی کرد. همچنین حدود ۲۰ نفر از استرالیایی‌ها هم در برنامه‌ی ما حضور داشتند.» آلمان در شهر کلن آلمان، تمام گروه‌های سیاسی و اجتماعی موجود با همراهی هم اقدام به برگزاری مارش سکوت و تجمع کردند. سارا از شهر کلن این‌طور گزارش می‌دهد:
«روز گذشته در شهر کلن آلمان برنامه‌ای با عنوان «نه به اعدام، انتخابات سالم و آزاد در ایران» برگزار شد. دراین برنامه هفده گروه سیاسی و اجتماعی نوردراین وست فالن شرکت کردند. شرکت‌کنندگان از ساعت ۱۶ با مارش سکوت از میدان نوی مارکت به سمت هوی مارکت حرکت و در نهایت در همین میدان هیومارک تجمع کردند. در این تجمع، برنامه‌های مختلفی انجام می‌شود؛ ازجمله اجرای یک رقص مفهومی توسط فعالین جوان در کلن و یک تئاتر با هنرمندی یکی از دوستان عزیزمان، که تازه نیز از ایران آمده، به نام مرجان نقیه. در این برنامه سه نفر از نمایندگان احزاب سیاسی آلمان هم صحبت خواهند کرد و در کنار آن، قطعنامه و بیانیه‌ی این برنامه به دو زبان فارسی و آلمانی خوانده خواهد شد.» در شهر برلین، دو مراسم به مناسبت سالگرد انتخابات ۱۳۸۸ برگزار شد. مزدک درباره‌ی این دو تجمع گزارش می‌دهد: «ما روبه‌روی دروازه‌ی برلین ایستادیم. ما از ساعت دودر این محل برای پشتیبانی از زندانیان سیاسی وجنبش آزادی خواهانه ی مردم ایران دور هم جمع شدیم. یک کار پرفرمانس یا هنر مفهومی به ابتکار تعدادی از دانشجویان و جوانان ایرانی، آلمانی و آمریکایی، نیز اجرا شد. ما اینجا یک زندان انفرادی ساختیم با یونولیت‌های پلاستیکی. همچنین حروف الفبای لاتین نیز به مقدار کافی گذاشته‌ایم تا مردمی که اینجا هستند بتوانند توسط این حروف که بزرگی هرکدامشان حدوداً یک متر است، پیامشان را برای مردم ایران، زندانیان سیاسی و هر چیزی که فکر می‌کنند درست است، درست کنند و بفرستند. خبرنگاران زیادی نیز در مراسم حضور داشتند. عکاس‌ها و فیلمبردارها مشغول ثبت این اتفاق هستند. این کار تا ساعت چهار ادامه دارد و ساعت پنج در یکی از خیابان‌های اصلی شهر برلین، تا کلیسای شکسته یک راهپیمایی به کمک تمام گروه‌های فعال در برلین برگزار خواهد شد. طرح این که این سلول به صورت آماده و پیش‌ساخته تهیه شود و اینجا به تماشای معرض عموم گذاشته شود، این بود که ما می‌خواستیم کسانی که اینجا می‌آیند و می‌روند، توریست‌ها یا هر کسی که اینجا هست، چون اینجا یکی از جاهای پرتردد شهر برلین است، مردم بتوانند از نزدیک با این صحنه‌ی سلول مواجه شوند و حتی می‌توانند داخلش بروند تا خیلی برایشان ملموس باشد که وقتی در خبرها می‌خوانند مثلاً فلان دانشجو یا خبرنگار و یا فعال را گرفته‌اند و در زندان و سلول انفرادی هستند، به چه شکلی است. خیلی دوست داشتیم با این پدیده به صورت ملموس مردم مواجه شوند.»  |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
.jpg)
.jpg)
.jpg)
 |
