«انگار دل آسمان هم هزار رنگ شده بود»

مریم محمدی

پس از کشته شدن تعدادی از جوانان ایرانی در اعتراض به نتایج دهمین دوره‏ی انتخابات ریاست جمهوری در ایران، تعدادی از مادران ایرانی با عنوان «مادران عزادار» شنبه‏ی هرهفته در تهران و شهرستان‏ها در یکی از پارک‏ها تجمع می‏کنند.

تجمع این هفته‏ی مادران ایرانی در لوس آنجلس به مراسم بزرگداشت تولد سهراب اعرابی، یکی از جان باختگان وقایع اخیر اختصاص دارد. در این باره با خانم صوفیا صدیق‏پور، یکی از فعالان این تشکل گفت‏وگو می‏کنم:

دوستان عکس‏ها و شعارهایی را در دست دارند که به رهگذران نمایش بدهند. پلاکارد بزرگی در رابطه با تولد سهراب نصب کرده‏ایم. تا چند دقیقه‏ی دیگر هم قرار است برنامه‏ی شعرخوانی داشته باشیم.

ممکن است در مورد جمع خودتان توضیحی بدهید؟

ما حامیان مادران عزادار ایران در لوس‏انجلس هستیم که از ساعت چهار تا هفت بعدازظهر هرشنبه در این پارک جمع می‏شویم. بیانیه‏ی حمایت از مادران عزادار ایرانی را به امضا می‏رسانیم. نمایشگاه کوچکی برپا می‏کنیم و فجایعی را که در ایران اتفاق افتاده است، به اطلاع مردم می‏رسانیم.

امروز به خصوص در بزرگداشت سهراب این‏جا گرد آمده‏‏ایم. دوستان زحمت کشیده‏اند و هر کدام گلی، عکسی و کیکی تدارک دیده‏اند. مراسم بسیار زیبایی است. با وجود این که از صبح امروز انگار دل آسمان هم هزار رنگ شده بود. بارها آفتاب داشتیم و باران. انگار آسمان هم نمی‏دانست به حال جوان‏هایی که از دست رفته‏‏اند، گریه کند یا نوید خورشید فردا را بدهد. به هرحال ادغامی بود از هردوی این‏ها و ما این‏جا یاد همه‏ی این عزیزان را گرامی می‏داریم.

حامیان مادران عزادار در لوس‏آنجلس سعی می‏کنند هرطور شده از هر تریبونی استفاده کنند و صدای مادران ایران را به گوش دنیا برسانند.

رهگذاران آمریکایی، به خصوص خانم‏ها، با جمع شما چه برخوردی دارند؟

همبستگی و نزدیکی بسیاری را از جانب آنان احساس می‏کنیم. به خصوص بیانیه‏ای که در حال جمع‏‏آوری امضا برای آن هستیم، وسیله‏ی بسیار خوبی است برای این که ارتباط ما با بقیه‏ی رهگذرها را نزدیک‏تر کند. با آن‏ها در رابطه با این عریضه و بقیه‏ی مسائل صحبت می‏کنیم و هم‏دردی‏ای را که از جانب آنان می‏بینیم، بسیار دل‏گرم کننده است.

هر انسانی در هر نقطه‏ای از دنیا اگر بفهمد در این مملکت چه می‏گذرد، چگونه حقوق بشر نقض می‏شود و چگونه این مادران و بقیه‏ی مردم ایران علی‏رغم تمام فشارهایی که بر آن‏ها وارد می‏شود، استوار بر روی خواسته‏های‏شان ایستاده‏اند، حتما متأثر خواهد شد و فکر نمی‏کنم هیچ انسانی باشد که با این همه صبر و استقامت و پایداری ابراز هم‏دردی نکند.

تولد ۲۰ سالگی سهراب البته سه‏شنبه چهارم اسفند بود که شما امروز در گردهمایی هفتگی‏تان این مراسم را برگزار می‏کنید. همین‏طور است؟

بله همین‏طور است. البته مادران عزادار ایرانی در لوس‏آنجلس برای این که همان روز مراسمی داشته باشند، روز سه‏‏شنبه هم این‏جا جمع شده‏ بودند. اما امروز هم مراسم جداگانه‏ای داشتیم.

همان‏طور که می‏دانید، روز سه‏شنبه علی‏رغم تمام فشارها، مادران و خانواد‏های زیادی در بهشت زهرا برای بزرگ‏داشت سهراب جمع شده بودند. اما حتی آن جمع را هم نتوانسته بودند تحمل کنند.

به نظر می‏رسد که برگزاری چنین مراسمی پس از مرگ این جوان‏ها، حرکت تازه‏ای است. مضمون این مراسم‏ها از نظر شما که از برگزارکنندگان آن هستید، چیست؟

بزرگ‏داشت سهراب بعد از مرگ او مشتی است بر دهان کسانی که خیال می‏کنند توانسته‏اند با کشتار ده‏ها جوان قضیه را خاتمه بدهند. این بزرگ‏داشت نشان‏دهنده‏ی آن است که این حرکت هم‏چنان زنده است.

سهراب نه تنها نمرده، بلکه روح او، آرمان و خواسته‏هایش در جان هزاران جوان دیگر حلول کرده. پیر و جوان، انسانی نیست که وقتی داستان رشادت‏های مردم ایران را می‏شنود متأثر نشده باشد و همین بزرگ‏داشت‏ها نشانه‏ی ادامه‏ی راه سهراب‏ها است.