حسین کروبی: کار دست قوه‏ی قضاییه نیست

مریم محمدی

همان‌طور که می‌دانیم، تظاهرات بیست و دوم بهمن ماه در ایران در روزهای تعطیلات رسمی کشور اتفاق افتاد. این موضوع سبب شد که خانواده‏های دستگیر شدگان و شاکیان حوادث آن روز نتوانند مسائل خود را به لحاظ قانونی پی‏گیری کنند؛ مسأله‌ای که همسر علی کروبی، فرزند مهدی کروبی که در این روز دستگیر و مضروب شده بود نیز در گفت‏وگویی با رادیو زمانه تایید کرد.

این اظهار نظر دادستان تهران چه مفهومی دارد؟ این سؤال را در گفت‏وگو با حسین کروبی، فرزند دیگر مهدی کروبی و برادر علی کروبی، در میان گذاشته‏ام.

آقای کروبی! دادستان تهران، آقای جعفری دولت‏‏‏آبادی گفته‏اند که اصلا دستوری مبنی بر دستگیری آقای علی کروبی وجود نداشته است. نظر شما در مورد این اظهار نظر چیست؟

واقعیت این است که حکم دستگیری نبود. ایشان همراه خود من و حاج‏آقا در راهپیمایی بود. زمانی که به حاج‏آقا حمله کردند، بچه‏های نیروی انتظامی او را دستگیر کردند. ایشان درست می‏گوید، حکم دستگیری در بین نبود. توسط خود نیروی انتظامی دستگیر و بعد تحویل لباس شخصی‏ها شد.

البته ایشان گفته‏اند که اگر جریان صحت دارد، باید برادر شما ثابت کنند توسط چه کسانی دستگیر و به کجا منتقل شده‏اند.

در نامه‏ی مادرم خیلی صریح نوشته شده که او را به مسجد امیرالمؤمنین برده‏اند. خود علی مسجد را دیده است. چون اول که به داخل مسجد رفته، چشم‏اش باز بوده است. بعد از مسجد در ساعت شش بعدازظهر او را به نیروی انتظامی برده‏اند. مادرم در نامه‏اش اسم پایگاه نیروی انتظامی را هم نوشته است.

در پایگاه نیروی انتظامی از او تعهد خواسته‏اند که بنویسد کتک نخورده است. ایشان هم می‏گوید: «در حالی که سر من شکسته و بدنم کبود است، چگونه تعهد بدهم که کتک نخورده‏ام!؟» از او می‏خواهند تعهد بدهد که در آن پایگاه نیروی انتظامی کتک نخورده است. ایشان هم این تعهد را می‏دهد. چون واقعا درست بوده و او در نیروی انتظامی کتک نخورده بود. بلکه توسط بچه‏های بسیج در مسجد امیرالمؤمنین کتک خورده بوده است. تمام این‏ها ثبت و ضبط شده است.

دادستان تهران گفته است سندی مبنی بر دستگیر شدن آقای علی کروبی وجود ندارد

با توجه به مسائلی که ظاهرا روشن است، مفهوم صحبت دادستان تهران چه می‏تواند باشد؟

البته واقعیت این است که من صحبت‏های خود دادستان را هنوز نخوانده و نشنیده‏ام. از شما دارم می‏شنوم. ولی اگر دادستان این صحبت را کرده است، کاملا مشخص است که اصلا سیستم قضا ذره‏ای به زیرمجموعه‏ی خود که به یک معنا نیروی انتظامی است، حاکم نیست. یعنی معلوم است که قضا در دست کسان دیگری است که خود دادستان از همه چیز بی‏خبر است.

حتما هم همین‏طور است؛ با تعاریفی که از آقای دادستان شنیده‏ایم، اصلا کار دست بچه‏های دادستانی نیست. بلکه کار دست جاهای دیگری است که خود دستگیر می‏کنند، خود مضروب می‏کنند و خودشان هم آزاد می‏کنند.

به این ترتیب، آیا راه پی‏گیری قانونی برای شما وجود ندارد؟

مادرم در نامه‏ای که به آقای خامنه‏ای نوشته‏اند، از ایشان درخواست کرده‏اند که این قضیه را پی‏گیری کنند. چون این مساله‏ای نیست که دادستان بخواهد پی‏گیری کند و ذره‏ای به او جواب بدهند. این مساله زمانی روشن می‏شود که خود آقای خامنه‏ای هیأتی را معین کند تا معلوم شود ایشان را کجا برده‏اند.

برادرم هم ساختمان مسجد و هم پایگاه نیروی انتظامی را کاملا دیده است. حتی بعضی از نیروهایی را هم که کتک‏اش زده‏اند، دیده است. هیچ کاری ندارد؛ کافی است هیأتی از سوی رهبری مشخص شود تا تمام ابعاد قضیه روشن شود.

شما هیچ نوع پیگیری قانونی با وکیل و از طریق دادگستری انجام نخواهید داد؟

نه؛ چون فایده‏ای ندارد. اصلا به کجا باید شکایت کنیم!؟ پیش از این هم گفتم که حتی اگر آقای جعفری، دادستان تهران بخواهد این کار را پی‏گیری کند، به هیچ جایی نخواهد رسید. این کار فقط توسط خود رهبری باید پی‏گیری شود. اگر ایشان هیأتی را تعیین کنند ممکن است به جایی برسد.

در کهریزک که چهار نفر کشته شدند، با آن همه جنایت‏ها و اعمال شنیعی که آن‏جا صورت گرفت، تا خود رهبری نخواست کهریزک تعطیل شود، کهریزک تعطیل ‏نشد.

در ارتباط با این موضوع هم باید خود رهبری بخواهد قضیه پی‏گیری شود. وگرنه مقام دیگری جرأت و اصلا اختیارش را ندارد که بخواهد این کار را دنبال کند.

آقای کروبی، به نظر می‏آید بخش مهم حادثه‏ای که برای برادر شما اتفاق افتاده است، مانند موارد دیگری که برای خیلی از دستگیرشدگان پیش آمده، در حوزه‏ی لباس‏ شخصی‏ها روی داده است. با توجه به این که آقای کروبی در ارتباط با این مساله فعال بودند، مساله‏ی لباس شخصی‏ها کجا بررسی می‏شود؟

واقعیت این است که لباس شخصی‏ها از حاشیه‏ی امنیتی بسیار قوی‏ای برخوردار هستند و دست به هرکاری می‏توانند بزنند. از جاهای بسیار قوی حمایت می‏شوند. این نیروها از سال ۷۶ که انتخابات به دست اصلاح‏طلبان افتاد، وجود دارند. هر روز هم قوی‏تر شد‏ه‏اند که ضعیف‏تر نشده‏اند.

پس اصلا کار دست قوه‏ی قضاییه و جاهای دیگر نیست. خود دستگاه رهبری باید این مساله را پی‏گیری کند. چون اصلا کسی جرأت ورود به آن حوزه را ندارد. حال چه رییس قوه‏ی قضاییه باشد و چه مقام دادستانی باشد.