| خانه > گزارش ويژه > جوایز > حضور درخشان روزنامهنگاران زن | |||
حضور درخشان روزنامهنگاران زنمریم محمدیmmohammadi@radiozamaneh.comروز چهارشنبه نهم دسامبر، در آستانهی روز جهانی حقوق بشر، در شهر تورنتوی کانادا، مراسمی برای اهدای جایزهی آزادی بیان به ژیلا بنییعقوب، روزنامهنگار ایرانی، بدون حضور وی برگزار شد. ژیلا بنییعقوب، روزنامهنگار و فعال امور زنان است که بارها دستگیر و زندانی شده و در پی حوادث پس از انتخابات نیز به همراه همسر خود، بهمن احمدی امویی، دستگیر شده بود. او پس از دو ماه بازداشت آزاد شد؛ اما بهمن احمدی امویی هنوز در زندان است. در ارتباط با اهدای این جایزه به خانم بنییعقوب، با ایشان گفتوگویی داشتم.
خانم بنییعقوب، دیروز در کانادا، مراسمی برای اهدای جایزهای به شما، البته بدون حضور خود شما، برگزار شد. ممکن است در مورد مضمون این جایزه و این که به چه کسانی تعلق میگیرد، توضیحاتی بدهید؟ این جایزهی آزادی بیان است که از سوی سازمان روزنامهنگاران کانادایی، هر ساله به روزنامهنگاری که به گفتهی خودشان شجاعت زیادی در غلبه بر مشکلات مربوط به کار روزنامهنگاری دارد، اهدا می‌شود. امسال این جایزه به طور مشترک به من و یک روزنامهی روسی «نُوایا گازیتا» که چند خبرنگار آن به‌خاطر تهیهی گزارشهای افشاگرانه در روسیه به قتل رسیدهاند، اهدا شده است. شما در این مراسم حضور نداشتید. بله متاسفانه؛ به خاطر مشکلاتی که در حال حاضر وجود دارد، ترجیح دادم به این سفر نروم و در این مراسم شرکت نکنم. مهمترین دلیل آن هم زندانی بودن همسرم، بهمن، است که دادگاه او روز شنبه در شعبهی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار می‌شود و من ترجیح میدادم در چنین زمانی، حتما در تهران و در کنار همسرم باشم.
شما میتوانید در دادگاه حضور داشته باشید؟ این که میگویم در کنارش باشم، منظورم حداکثر تا همان پشت در دادگاه است. چون تجربه نشان میدهد که در چند ماه اخیر خانوادههای متهمان پس از انتخابات، اجازه حضور در دادگاه را نیافتهاند. فقط در بهترین حالت جز متهم، فقط وکیل مدافعاش میتواند در دادگاه شرکت کند. اما من به هرحال امیدوار هستم که آن روز قاضی اجازه بدهد من هم در دادگاه شرکت کنم و اگر این اجازه را نداد، بتوانم تا پشت در دادگاه همراهیاش کرده و چند دقیقهای او را ببینم. خانم بنییعقوب، ظاهرا شما جایزه را تقدیم کردید؟ بله، این جایزه را به همهی روزنامهنگاران زندانی وطنم، از جمله همسر عزیزم، بهمن، تقدیم کردم. چرا که فکر میکنم آنها شایستگی بیشتری برای دریافت این جایزه دارند. همانطور که گفتم، این جایزه به روزنامهنگارانی تعلق میگیرد که با شجاعت سعی کردهاند و میکنند بر مشکلات موجود در مسیر تهیهی گزارش و انجام فعالیت حرفهایشان فایق بیایند. بنابراین، احساس و نظر من این است که همکاران عزیزم که چندین ماه است در زندان بهسر میبرند، بیش از من شایستهی دریافت این جایزه هستند. در پیامی که برای مراسم فرستاده بودید، به یک خبر خوب اشاره کردهاید. ممکن است این خبر خوب را خودتان برای ما هم بگویید؟ چون فضای کلی پیامی که برای مراسم اهدای جایزه داده بودم، بیشتر متوجه ناملایماتی که روزنامهنگاران ایرانی متحمل میشوند بود، و به روزنامهنگاران زندانی و احکام سنگینی که برای آنان صادر شده است اشاره کرده بودم، در آخر پیام گفتم که با وجود همهی سختیها، یک خبر خوب هم در بارهی روزنامهنگاران ایرانی وجود دارد و آن هم این است که در این سالها تعداد روزنامهنگاران زن در ایران به شدت افزایش پیدا کرده است. روزنامهنگاران زن فعالیت و حضور بسیار پررنگ و خوبی در عرصههای مختلف روزنامهنگاری دارند و بهویژه در دفاع از حقوق زنان، نقش بسیار خوبی ایفا کردهاند. گفتهاید که زنان روزنامهنگار ۳۵درصد کل روزنامهنگاران ایران هستند. بله، همینطور است.  |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
