تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۳۸۷ • چاپ کنید    

تظاهرات علیه احمدی‌نژاد در نیویورک

هم‌زمان با حضور محمود احمدی‌نژاد در سازمان ملل، گروهی از فعالان حقوق بشر، منتقدان و مخالفان جمهوری اسلامی با برپائی تظاهراتی علیه سیاست‌های وی شعار دادند.

به گزارش خبرگزاری‌ها، در این مراسم تظاهرکنندگان از مقامات ایران از جمله به خاطر ادامه فعالیت‌های هسته‌ای انتقاد کردند. آنها به نقض حقوق بشر در این کشور هم اعتراض داشتند.

پیش‌تر اعلام شده بود که سارا پلین معاون مک کین، نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در این مراسم شرکت خواهد کرد، اما وی بعدا مجبور به انصراف از شرکت در آن شد.

برگزار کنندگان این مراسم همچنین از هیلاری کلینتون دعوت کرده بودند که در این مراسم شرکت داشته باشد، اما وی اعلام کرد که از شرکت در مراسمی که نمایندگان جمهوری‌خواه در آن حضور دارند، خودداری می‌کند.


علامت مخالفت با احمدی‌نژاد بر روی لباس یک تظاهرکننده

تظاهرات مشابه سال گذشته که به دلیل حضور احمدی‌نژاد در دانشگاه کلمبیا انجام شد، به مراتب وسیع‌تر از مراسم امسال گزارش شده است.

برخی ناظران سفر احمدی‌نژاد به نیویورک را فرصتی کم‌نظیر برای مخالفان جمهوری اسلامی و منتقدان رئیس جمهور محافظه‌کار آن ارزیابی می کنند تا به طور مستقیم دیدگاه‌هایشان را در رابطه با سیاست‌های مقامات ایران اعلام دارند.

گروهی از یهودیان که از جمله برپاکنندگان مراسم امسال هستند، اعلام کرده‌اند که خواستار «بازداشت» احمدی‌نژاد از سوی سازمان ملل هستند.


تظاهرات در مخالفت با احمدی‌نژاد در نیویورک

هم‌زمان با این تظاهرات در نیویورک، کنفرانسی مطبوعاتی از سوی سازمان دیده‌بان حقوق بشر و کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران در این شهر برگزار شد.

به گزارش زمانه، در این کنفرانس مطبوعاتی جمعی از ایرانیان مدافع حقوق بشر شرکت داشتند و مهرانگیز کار حقوق‌دان و فعال حقوق زنان و اکبر گنجی روزنامه‌نگار منتقد به سخنرانی پیرامون ابعاد نقض حقوق بشر در ایران پرداختند.

برپاکنندگان این کنفرانس مطبوعاتی هدف از آن را «تشریح نقض بنیادین حقوق بشر در ایران و جلب توجه شرکت‌کنندگان در مجمع عمومی سازمان ملل» عنوان کرده‌اند.

هادی قائمی سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران که در این کنفرانس مطبوعاتی شرکت داشت به رادیو زمانه گفت که «بان کی مون» دبیر کل سازمان ملل قرار است گزارشی از وضعیت حقوق بشر در ایران به مجمع عمومی این سازمان ارائه کند.

وی اضافه کرد که مجموعه اطلاعات و اسنادی که فعالان حقوق بشر برای تهیه این گزارش در اختیار دبیر کل سازمان ملل و شرکت‌کنندگان در مجمع عمومی قرار داده‌اند، طی روز‌های آینده به طور رسمی منتشر می شود.

مهرانگیز کار در سخنان خود در این کنفرانس مطبوعاتی از جمله به جنبش زنان در ایران اشاره و تأکید کرد که این جنبش احتیاج به حمایت جامعه جهانی دارد و به همین دلیل علاقه‌مند هستند که مسائلشان را در رسانه‌های مختلف مطرح کنند.
وی اضافه کرد در صورتی که مسائل این جنبش بیشتر مورد توجه رسانه‌ها قرار بگیرد، آن‌ها می‌توانند همبستگی فعالان سایر کشورها را نیز جلب کنند.

در این کنفرانس، اکبر گنجی روزنامه‌نگار و یکی از منتقدان جمهوری اسلامی از جامعه جهانی خواست علیه کسانی که در ایران حقوق بشر را نقض می‌کنند، «کیفرخواست» صادر کند.

آقای گنجی افزود: «صدای دموکرسی‌خواهی ایران باید در جهان شنیده شود.»
به گفته این فعال سیاسی، جامعه جهانی باید از فعالین حقوق بشر حمایت معنوی کند و حکومت جمهوری اسلامی را به خاطر سرکوب‌ها تحت فشار قرار دهد.

پیش‌ از آغاز سفر آقای احمدی‌نژاد گروهی از فعالان حقوق بشر با صدور فراخوانی اعلام کرده بودند که خواستار توقف نقض حقوق بشر و به ویژه اعدام‌ها در ایران هستند.

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

از ایرانیان خارج کشور هیچ امیدی نیست!
هیچ گاه اعتراض جدی و مهمی از سوی این جامعه عظیم ایرانیان در خارج کشور صورت نمیگیرد.نه راهپیمایی بزرگی نه کمپینی ونه هیچ تنها عده کمی هر ساله به مناسبتی گرد هم می آیند و شعار میدهند!پس این همه ایرانی خارج کشور کجا هستند؟نکند آنها هم با اینکه فرسخها از ایران دور هستند در هراسند؟اگر چند سال یکبار به ایران مسافرت میکنید و ترس از شناسایی شدن دارید میتوانید صورت خود را بپوشانید.از چه میترسید؟؟؟ شما سالهاست که مردم و کشورتان را فرموش کرده اید!!!
اگر شما که در خارج و در آزادی هستید و خیلی از شماها در رفاه بیشتری نسبت به ایرانیان داخل هستید چرا توان شرکت در حداقل یک راهپیمایی چند هزارنفری را ندارید؟تا کی باید تصویر چند ده نفر از شما را در تلوزیونهای خارجی اعلامیه و پرچم بدست ببنیم و پوزخندی از ناراحتی بزنیم؟

-- سیاوش ، Sep 23, 2008

حرکت شما و آگاهی دادن به مردم داخل کشوری که در آن ساکن هستید باعث آگاهی عمومی آن جامعه از وضعیت واقعی داخل ایران و به حرکت در آوردن جامعه جهانی بر علیه سیاست های گسترده نقض حقوق بشر در ایران می شود. آیا از زنان داخل ایران و دانشجویان کم سن و سال و ... کمتر هستید؟ شما دیگر چرا خاموشید؟ برای جشن های باستانی در ماهواره می بینیم ایرانیان بسیاری در آمریکا کارناوال شادی راه می اندازند. چه طور برای کمک کوچکی درباره هموطنانتان توانایی جمع شدن چندین باره در سال را ندارید؟

-- سیاوش ، Sep 23, 2008

Dear Siavash,

In response to your question, people living outside Iran do not wish to play in the hands of a group of warmongers, mostly residing in Washington, DC. Thus, in contrast to your statement, Iranians living outside Iran do care about their fellow Iranians living inside Iran. It is for this very reason that in what they do they carefully balance the consequences of their actions. In doing so, they are not thinking of their personal interests, but of those of their fellow Iranians living inside Iran.

May I ask a personal question? Do you yourself live inside Iran? I do not, but I can tell you that in the course of the past eight years I have not been able to have a peaceful night-time sleep, fearing all the time of waking up and being confronted with the news that Iran and Iranians went up in smoke. Just take the trouble and look at what happened to the neighbouring country Iraq. Look at what is happening in the other neighbouring country, Afghanistan; you must at least have heard that even shooting by a lone sniper leads to bombing of the entire area from where the shooting has been observed, and no one seems to have considered whether this would lead to the killings of countless innocent bystanders.

Lastly, the well-known adage "the grass is always greener on the other side of the fence" applies here. People living outside Iran must like people living inside Iran earn a living and by the end of the day put a peace of bread on the table to feed their family. It is therefore not true that all Iranians living outside Iran were sitting on their hands doing nothing; they have to earn their living expenses, they have to raise their families, they have to cope with the ever increasing demands of their growing children, etc.

For completeness, I have known plenty of people who had been wealthy or relatively wealthy in the pre-revolution Iran but had been forced to become domestic servants, cleaners, porters, etc., outside Iran in the post-revolution era. Just read the following heart-rending piece in Jadid Online (please also view the associated slide show):

http://www.jadidonline.com/story/23092008/frnk/shahnaz_tehrani

One must have a heart of stone not to be affected by the uncertain conditions in which Ms Tehrani lives.

The following, also in Jadid Online, just shows how indifferent we have been to the fate of one of the greatest artists of the Iranian cinema:

http://www.jadidonline.com/story/15102007/behrouz_vosoughi


Although the following story concerns a person living inside Iran, it is an example of the hardship in which many people are forced to live:

http://www.jadidonline.com/story/29082008/frnk/shahrzad_tale


I take this opportunity and suggest that a group of wealthy Iranians consider to set up a pension fund from which decent retirement pensions are paid to all those Iranians, like Ms Shahnaz Tehrani, who for one reason or another have a very bleak and uncertain financial future in front of them.

Kind regards,

BF.

-- BF ، Sep 24, 2008

merci Siavash khaan !!!

-- بدون نام ، Sep 25, 2008

سلام. این را بدانید از زمانهای قدیم ایران حرف اول را در دنیا میزده و هم اکنون با ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد هم ایران حرف اول دنیا را میزند و هیچ کشور و ملّتی جرأت حمله به ایران را ندارد.

-- ehsan ، Sep 25, 2008

چرا بالای رئیس جمهوریتان کبر میکنید و خاک تانرا روز تا روز در نزد همه دنیا حقیر می سازید بلاخره بین تان تفاهم کنید برادران عزیزم

-- سید محمد مهدی مودودی ، Nov 2, 2010

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)