اعتصاب نمادین در حمایت از جنبش مردم ایران

اختر قاسمی

چندی پیش ایرانیان خارج از کشور به اعتصابی نمادین در حمایت از جنبش مردم ایران فراخوانده شدند. این فراخوان از سوی جمعی از زنان ایرانی ساکن شهر کلن آلمان که هر هفته در حمایت از «مادران عزادار» در ایران در برابر راه‏آهن مرکزی و کلیسای بزرگ شهر کلن اکسیون و برنامه‏های اعتراضی برگزار می‏کنند، مورد حمایت قرار گرفت.

به این منظور، زنان فعال شهر نمایش‌گاهی از عکس‌های جنبش اعتراضی ایرانیان طی هفت‌ماه گذشته برپا کردند و ضمن آن از ساکنین شهر می‌خواستند با امضای بیانیه‌ای هم‌بستگی خود را با مردم ایران ابراز کنند. این بیانیه با امضاهای جمع‌شده به پارلمان آلمان ارائه خواهد شد.

با خانم شهلا فرید، یکی از برگزارکنندگان این آکسیون گفت‌وگو می‏کنم و از ایشان می‏پرسم: در هوای سرد و زیر صفر درجه‏ی امروز شهر کلن که مردم حتی برای رفع نیازهای اولیه‏ی خود، به‌اجبار از خانه بیرون می‏آیند، ایرانیان با چه انگیزه‏ای در این‏جا جمع شده‏اند؟

ما امروز در یکی از مرکزی‏ترین میدان‏های شهر کلن جمع شده‏ایم و هدف‏مان تاثیرگذاری و جلب توجه افکار عمومی شهروندان شهر به مبارزات مردم ایران است. هم‏چنین در نامه‏ای خطاب به پارلمان آلمان، سه خواسته‏ی خود را گنجانده‏‏ایم.

خواسته‏های ما این‌هاست: از دولت آلمان می‏خواهیم در سطح جهانی، نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کند؛ فروش ابزار سانسور بیش‌تر از سوی شرکت‏های آلمانی به ایران را تحمل نکند و هم‏چنین کمک کند صدای آزادی‏خواهی مردم ایران در سطح اروپا منعکس شود.

خوش‌بختانه با وجود شرایط جوی نامساعد، مردم به آکسیون ما توجه دارند و بیانیه را می‏خوانند و امضا می‏کنند.

آکسیون ما بیش‌تر به خاطر نگرانی‏ از فشار بیش از پیش جمهوری اسلامی بر معترضان، شرکت‌کنندگان در تظاهرات و دستگیرشدگان و هم‏چنین ترس از اعدام‏های جدید است. با توجه به این که چند روز پیش شنیدیم که یک زندانی سیاسی در خوی اعدام شد.

با مریم، یکی دیگر از زنان فعال و از اعضای مادران عزادار که هرهفته در کلن در حمایت از «مادران عزا» تجمعی دارند گفت‏وگو می‏کنم و از ایشان می‏پرسم که آیا احزاب و سازمان‏های مختلف آلمانی و یا ایرانی در آلمان، از این آکسیون حمایت کرده‏اند یا خیر؟

این آکسیون یک فراخوان جهانی است که امروز در سراسر دنیا برگزار می‏شود. تا جایی که توانسته‏ایم به رسانه‏های آلمانی خبر داده‏ایم و امیدواریم انعکاسی داشته باشد. چون امروز بچه‏ها زیر سرمای هشت درجه‌ی زیر صفر از صبح ایستاده‏اند.

هرچند ایستادن در این سرما سخت است، اما در مقایسه با آن‏چه مردم در ایران با آن مواجه هستند، این سرما هیچ است. امیدواریم هر قدم کوچکی که برمی‌داریم، راه‏گشایی برای بیرون‌آمدن از این مشکل باشد.

این آکسیون را ایرانی‏ها برپا کرده‏اند، اما برای اطلاع‏رسانی به شهروندان آلمانی است و همان‏طور که گفتم حرکتی جهانی است. در کشورهایی مانند امریکا، کانادا و انگلیس برخی امروز سر کارشان نرفته‏اند، در خانه نشسته‏اند و از طریق تلفن به خبرگزاری‏های مختلف راجع به مسایل ایران و آن‏چه در ایران می‏گذرد، خبررسانی می‏کنند.

افراد دیگر اگر امکان‌اش را داشتند، با نمایندگان مجلس کشوری که در آن ساکن هستند تماس گرفته‏اند و در این زمینه با آنان گفت‏وگو کرده‏اند.

امروز صبح که با مریم صحبت می‏کردم، چنان تحت تاثیر قرار گرفته بود که به گریه افتاد. از او پرسیدم چه انگیزه‏ای باعث می‏شود در سرمایی که مردم به‌ندرت از خانه بیرون می‏آیند، به این‏جا بیایی و ساعت‏ها بایستی. از مریم خواهش می‏کنم یک بار دیگر به این پرسش من پاسخ بدهد.

سخت است که در این زمینه صحبت کنم ولی … ببخشید دوباره به همان حالت برگشتم. فقط وضعیت خودمان را در این‏جا با وضعیت مردم در ایران مقایسه می‏کنم که دختر و پسر جوانی به خاطر اعتراض به آن‏چه در ایران نیست و مطالبه‏ی حداقل آزادی‏ای که هر انسانی نیازمند داشتن آن است، از خانه بیرون می‏آیند و آگاهانه می‏دانند که شاید برنگردند.

می‏دانند در خیابان باطون به سرشان می‏خورد، ولی با وجود این بیرون می‏آیند. زن و مرد بیرون می‏آیند. ما دست آن‏ها را می‏‌بوسیم و برای آن‏ها احترام قائل هستیم. راه دور است، دست و پای ما سرد است ولی قلب ما گرم است و امیدواریم. امیدواریم اتفاقی بیافتد.

اعتصاب نمادین در حمایت از جنبش مردم ایران - عکس‌ها از اختر قاسمی

برنامه‏ی امروز از ساعت ۱۰ صبح شروع شد و تا ساعت ۶ عصر ادامه خواهد داشت. با وجود سرمای شدید ایرانیان مداوم می‏آیند و هرکدام چند ساعت را در محل آکسیون می‏مانند تا در هم‌کاری با یک‏دیگر بتوانند توجه‌ی شهروندان شهر کلن را جلب کنند و به آن‏ها بگویند که در ایران بر هم‏وطنان ما چه می‏گذرد.