«این صدا دیر یا زود جواب خواهد گرفت»

ایرج ادیب‌زاده

‌هم‌زمان با روز ۱۳ آبان و راهپیمایی اعتراضی مردم در ایران، با فراخوان کمیته‌ی مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی در پاریس، گروه پرشماری از ایرانیان ساکن پایتخت فرانسه هم در میدان سن میشل و در یکی از میدان‌های توریستی و پر رفت و آمد گرد آمدند و با سخنرانی و خواندن سرودهای مختلف، همبستگی خود را با مردم ایران اعلام کردند.

مروارید، یکی از اعضای کمیته‌ی ضد سرکوب شهروندان ایرانی در پاریس درباره‌ی اهداف فراخوان سیزدهم آبان می‌گوید:

از ابتدای جنبش مدنی مردم، جنبشی که همه‌مان به نام جنبش سبز آن را می‌شناسیم، کمیته‌ی مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی در پاریس مجموعه مراسمی برگزار کرده تا با اتفاقاتی که در ایران می‌افتد همراهی کند. امروز هم جدا از آن‌ها نیست.

بعد از روز قدس، ما منتظر بودیم تا ۱۳ آبان برسد و به نحوی ما هم با جنبش مردم ایران همراه باشیم. حقیقتاً این کوچک‌ترین کاری است که ما ایرانیان خارج از کشور می‌توانیم در حمایت از مردم داخل ایران انجام دهیم.

شعارها بیشتر در چه زمینه‌ای بود؟

در ارتباط با شعارها می‌توان گفت که تمام شعارهایی را که گفتمان جمهوری اسلامی در طی این سی سال به زور به مردم قبولانده بود، جنبش سبز به خودشان برمی‌گردانند. ولی به شیوه‌ی خودشان.

امروز شعاری شنیده شد با این مضمون که: «سفارت روسیه، لانه‌ی جاسوسیه». همچنین تصویر علی خامنه‌ای هم زیر پای مردم بود و همه‌ی این‌ها نشانگر این است که جنبش به بلوغ رسیده است و به این ترتیب می‌تواند از تمام المان‌های جمهوری اسلامی برضد خودشان استفاده کند و این مساله چیزی است که ما از آن پشتیبانی می‌کنیم.

شما و دیگر برگزارکنندگان این مراسم در میدان سن میشل انتظار داشتید این همه مردم به اینجا بیایند؟

بله، انتظارآن را داشتیم. در تمام این مدت دیدیم همبستگی بین تمام ایرانی‌های خارج از کشور بوجود آمده است. این مساله واقعاً جای خوشحالی دارد و همان چیزی است که همه را امیدوار می‌کند. درواقع این همبستگی هم یک پایگاه امیدواری‌ست برای ایرانیانی که داخل کشور هستند، و هم برای همه‌ی ما. من، شما و همه‌ی کسانی که اینجا هستیم. ما انتظار داشتیم و مطمئن بودیم که همه منتظر این روز بودند که بیایند.

نکته‌ی دیگر این‌که علی‌رغم سرکوبی شدیدی که بود و اخبار خیلی بدی که گرفتیم، تنها کاری که می‌توانستیم بکنیم، اعلام همبستگی و اعلام حضورمان بود. این لحظه‌های سرنوشت‌ سازی است که در تاریخ ما بوجود آمده است. ما ایستادگی می‌کنیم تا زمانی که به نتیجه برسیم.

اشرف یکی دیگر از خانم‌های حاضر در این مراسم، حضور ایرانیان را در سن میشل برای رساندن صدای ایرانیان درون کشور بسیار مهم می‌داند:

۲۵ سال است که در پاریس هستم و تمام مدتی که اینجا زندگی کردم با خاطره‌ی ایران بوده است. اما با تمام مسائل و زجرهایی که کشیدم، خوشحالم، چون فکر می‌کنم این ماجرا آغازی است برای پایان یک رژیم دیکتاتور و رژیمی که تا به امروز فقط توانسته با ظلم حکومت کند. من خوشحالم از این‌که مردم به خیابان می‌ریزند، شعار می‌دهند و از هیچ چیزی هم نمی‌ترسند.

من که اینجا هستم فقط می‌توانم، به‌عنوان کسی که سال‌های سال مبارزه کرده، بگویم که خودم به هیچ‌وجه نمی‌توانستم این جرأت را داشته باشم. چون تعداد کسانی که تظاهرات می‌کنند، کمتر از تعداد کسانی است که سرکوب می‌کنند. ولی سرکوب کردن توسط پاسداران و بسیجی‌هایی که پول می‌گیرند، به هیچ جا نمی‌رسد.

این مردم هستند که موفق خواهند شد، این مردم هستند که این نظام را برکنار خواهند کرد. ما جمهوری آزاد خودمان را بر سر کار خواهیم آورد و تاریخ نشان داده است که هیچ‌وقت یک دیکتاتور نمی‌تواند سر پا بایستد. هرچند که امروزه با ترس و لرز، و با استفاده از هلیکوپتر، این طرف و آن طرف بروند، اما در درون خود می‌دانند که ایران آزاد است و می‌تواند موفق شود.

ما هیچ احتیاجی به سرکوب‌گران یا حمایت سرکوب‌گران نداریم؛ چرا‌که بسیاریم. ما بسیاریم و می‌توانیم با بسیار بودن‌مان همه‌ی ظلم و ستمی را که امروز هست بدریم. به امید آزادی، و به امید این آرزو که هرچه زودتر ما بتوانیم به ایرانی برگردیم که هیچ خونریزی در آن نباشد.

حتی امیدوارم آن سرکوب‌گران هم این امکان را داشته باشند که بتوانند پاسخ دهند. امیدوارم روزی بیاید که هیچ اعدامی در ایران نباشد و ما بتوانیم با صلح کنار هم زندگی کنیم.

عکس‌ها از ایرج ادیب‌زاده، زمانه

و هوشنگ اسدی روزنامه‌نگار به جنبه‌های دیگر این گردهمایی اشاره دارد:

شعارها را که می‌شنوید! چه نظری بهتر از این که صدای مردم ایران را در پاریس هم می‌شنوید و در اینجا منعکس می‌شود.

فکر می‌کنید این پشتیبانی مردم در کشورهای دیگر، بتواند صدایش به ایران برسد و تأثیری در آن‌جا داشته باشد؟

بله، حتماً. این یک حلقه‌ی جهانی است که در داخل ایران تشکیل شده و در سراسر دنیا امتداد دارد. امروز تا جایی که من می‌دانم در ۱۲۹ شهر بزرگ دنیا شبیه این تظاهرات هست و ایرانیان همه‌ی دنیا برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی دست به دست هم داده‌اند و فریاد می‌زنند و آزادی خودشان را می‌خواهند. این صدا بدون شک دیر یا زود جواب خودش را خواهد گرفت.

امشب که اینجا بودید، چه شعاری بیشتر نظرتان را جلب کرد؟

این شعار محوری که مردم ما می‌دهند، مرگ بر دیکتاتور، و همین آزادی، آزادی که مردم دارند می‌خوانند. الان عصر آزادی است و خواست مردم ما هم آزادی است و شرط رسیدن به آزادی هم کنار رفتن سیستم دیکتاتوری است.

گردهمایی ایرانیان ساکن پایتخت فرانسه در میدان سن میشل و در محله‌ی کارتیه لاتن، با خواندن سرودهای مختلف و با انتشار بیانیه‌ی پایانی در پشتیبانی از حرکت‌های اعتراضی مردم به پایان رسید.