درخواست برای آزادی نسرین ستوده

بیش از ۴۰۰ نفر از فعالان مدنی با امضای بیانیه‌ای خواستار آزادی نسرین ستوده، وکیل دادگستری شدند.

در این بیانیه که در سایت تغییر برای برابری منتشر شده، آمده‌است: «مطالبه اصلی ستوده در دادسراها و دادگاه‌ها، تضمین حقوق موکلانش بوده و عجبا که تاوان طلب کردن قانون، آن هم به اتکای اندک ماده‌های قانون حقوق شهروندی، بازداشت و زندان است.»

نسرین ستوده، روز ۱۳ شهریور در پی مراجعه به دادسرای اوین بر اساس احضاریه‌ای که دریافت کرده بود، دستگیر شد.

وی روز شش شهریورما پس از بازرسی هم‌زمان خانه و محل کارش، به اتهام «اقدام علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به دادگاه احضار شد.

امضا کنندگان این بیانیه می‌گویند که این فعال جنبش زنان و عضو کانون مدافعان حقوق بشر، از جمله وکلایی است که نه تنها زندگی حرفه‌ای خود را صرف دفاع از حقوق شهروندی و آموزش آن به وکلای خود کرده‌اند که «دفاع از حقوق بشر بخشی از زندگی شان شده‌است.»

این بیانیه بازداشت نسرین ستوده را نشانه «تنگ‌تر» شدن دایره فعالیت مدافعان حقوق بشر و وکلای دادگستری دانسته و آورده‌ است: «نسرین ستوده به بند شده‌است تا برترس و وحشت برای ادامه فعالیت‌های مدنی و سیاسی بیفزاید؛ و تا دفاع از حقوق زنان و دفاع از حقوق شهروندان هم جرم شناخته شود و موکل و وکیل را در جایگاه متهمان امنیت ملی بنشانند.»

نسرین ستوده فعال حقوق زنان و وکیل مدافع حقوق بشر از فعالان حقوق کودک است که فعالیت‌های بسیاری در راستای مبارزه با اعدام کودکان زیر ۱۸ سال در ایران انجام داده‌است. وی در سال‌های اخیر وکالت بسیاری از فعالان جنبش زنان، دانشجویان و فعالان حقوق بشر را بر عهده داشته‌است.

این عضو کانون مدافعان حقوق بشر از فعالان کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز است و در سال ۲۰۰۸ برنده جایزه حقوق بشر سازمان حقوق بشر بین‌الملل شد.

گروه «مادران عزادار» نیز طی نامه‌ای به مقام‌های قضایی ایران، خواستار آزادی نسرین ستوده برای شرکت در مراسم تشییع پدرش شدند.

پدر نسرین ستوده که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری بود، روز اول مهر ماه درگذشت.

به هنگام دستگیری این وکیل دادگستری، پدر او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری بود و درخواست او برای دیدار با پدرش از سوی مقام‌های قضائی بی‌پاسخ ماند.

هسته اولیه گروه «مادران عزادار» خرداد سال ۱۳۸۸ با اجتماع در پارک لاله شکل گرفت و بعدها به«مادران پارک لاله» نیز مشهور شد. اعضای این گروه، مادران و همسران کشته‌شدگان یا زندانیان سیاسی ناآرامی‌های پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ هستند.

گزارشگران بدون مرز و کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران نیز پیش از این با صدور بیانیه‌های جداگانه‌ای خواستار آزادی این وکیل دادگستری شده بودند.