خانه > خبر اول > ايران و اروپا > کنسول ایران از نروژ پناهندگی خواست | |||
کنسول ایران از نروژ پناهندگی خواستکنسول پیشین ایران در نروژ از این کشور درخواست پناهندگی کرد. وی به خبرگزاری فرانسه گفت: آقای حیدری که اوایل ماه ژانویه از استعفای خود خبر داد، میگوید که از زمان استعفا، گذرنامه دیپلماتیک خود را نیز از دست دادهاست و برای انجام سفرهای آزادانه، منتظر پذیرش پناهجوییاش از سوی نروژ است. مصاحبه تلویزیون نروژ با محمدرضا حیدری: منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران این هفته سرانجام خبر استعفای محمدرضا حیدری، را تائید و اعلام کرد که در انتظار بازگشت وی به وزارت خارجه است. وی افزود که «مقامهای سفارت با این استعفا موافقت نکرده بودند» و بنا بر این محمدرضا حیدری «باید به کار خود ادامه میداد». مقامهای وزارت خارجه ایران در ابتدا گزارشهای مربوط به استعفای وی را رد کرده و گفته بودند که آقای حیدری به خاطر تحصیل فرزندش در نروژ مانده است. «من یک دیپلمات هستم و همه میدانند برای دیپلماتهایی که به رژیمهایی مانند رژیم مستقر در تهران پشت کنند چه اتفاقی میافتد»
کنسول پیشین ایران در اسلو دلیل بازنگشتن خود به ایران را به خاطر «ترس از واکنش جمهوری اسلامی» بیان کردهاست. وی این هفته نیز به خبرگزاری فرانسه گفت: اخیراً گزارشهای تائید نشدهای از پناهندگی تعدادی دیگر از اعضای سفارتخانههای ایران به کشورهای محل ماموریت خود، حکایت دارد. مقامهای ایران تاکنون درباره این گزارشها سکوت کرده و حاضر نشدهاند اظهارنظری کنند. کنسول پیشین ایران در نروژ در مصاحبه با تلویزیون نروژ از دیپلماتهای ایرانی خواست تا «منافع شخصی را کنار بگذارند و در مسیری که مردم قدم میزنند گام بردارند.» در همین رابطه: • متکی: منتظر بازگشت حیدری هستیم |
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
نظرهای خوانندگان
سایر کارمندان سفارتها هم باید به حکومت سرکوب و تجاوز خامنه ای پشت کنند و به مردم بپیوندند. عمر نظام بپایان رسیده و 22 بهمن امیدواریم مردم قدرت خود را بخوبی نشان بدهند و خامنه ای را رسوای عالم گردانند. زمان فروپاشی نظام و فرار مهره های ححکومتی و پناهندگی فرا رسیده است. آزادی و حاکمیت ملی در چشم انداز است. خامنه ای با اعدام شکنجه نمی تواند این قیام بزرگ را خاموش کند.
-- افسانه. ک ، Jan 21, 2010وزارت رفاقت خارجه
-- وزارت رفاقت خارجه ، Jan 21, 2010درود برشرف آقای حیدری وامثال ایشان که از خودگذشتگی نشان دادند وجان خود را بخطر انداختند وحتی از دریافت حقوق ومزایای ماهیانه چند هزار یوروئی وسایر امتیازات مادی به خاطر همدلی وهمراهی مردم و معنویت گذشتند.کار ایشان وسایر همکارانشان بسیار ستودنی وقابل تحسین می باشد.ولکه ننگی در تاریخ دیپلماسی وزارت رفاقت خارجه برجا خواهد گذاشت