دین و تبلیغات انتخاباتی در آمریکا

پدرام نراقی

جان ادواردز و سولیداد اوبرایان مجری برنامه

با نزدیک شدن به انتخابات سال 2008 ریاست جمهوری آمریکا، رقابت میان کاندیداهای دوحزب جمهوری خواه و دموکرات روزبه روز از حساسیت بیشتری برخوردار می شود. هم اکنون کاندیداهای دو حزب به رقابت های درون حزبی مشغول هستند و پس ازآنکه یکی از کاندیداها شرایط لازم را احراز کرد و به عنوان نماینده حزب معرفی شد، رقابت میان کاندیدای جمهوری خواه و دموکرات آغاز خواهد شد. در میان نامزدهای حزب دموکرات، هم اکنون هیلاری کلینتون، باراک اوباما و جان ادواردز بیشترین توجه را به خود جلب کرده اند و در میان جمهوری خواهان رودی جولیانی شهردارسابق نیویورک ازشانس بیشتری برخوردار است. اگر چه هنوز آغاز راه است و طرح مسائل مختلف و حتی ورود افراد جدید می تواند به کلی روند موجود را تغییر دهد.

طی ماه های گذشته، یکی از نکات جالب توجه کاندیداهای جمهوری خواه و دموکرات به موضوع ایمان ونقش مذهب در زندگی شخصی و حیات سیاسی است. جمهوری خواهان به صورت سنتی، همواره با مخاطبان خود که معمولا کلیسا روها را دربرمی گیرند، ازچنین موضوعاتی سخن می گویند. اما ورود دموکرات ها به این عرصه، توجه محافل مختلف را به خود جلب کرده است. ولی اگر قرار باشد کاندیداهای دموکرات آمریکایی درمورد تجربه های ایمانی و نقش مذهب در زندگی شخصی شان درکشوری که قانونی اساسی سکولاری دارد وجدایی کلیسا و دولت یک اصل پذیرفته شده است، سخن بگویند چه خواهند گفت؟

شبکه تلویزیونی "سی ان ان" آمریکا طی هفته های گذشته میزبان برنامه های مختلفی دراین زمینه بوده است. "رادیو زمانه" با انتشار بخشی از آنچه دراین جلسات مطرح می شود، تلاش می کند حساسیت های جامعه آمریکا به موضوع مذهب و ایمان و رابطه آن با سیاست با خوانندگان خود طی این گزارش ها درمیان بگذارد. درهنگامه ای که نگرانی هایی نسبت به حضور ناگهانی مذهب درنزد سیاستمداران بروز داده می شود، مشاهده می کنیم که کاندیداهای ریاست جمهوری برای نشان دادن تدین خود به عنوان یک "ارزش" راه های گوناگونی را دربرمی گیرند.

در چند گزارش آینده، سناتور هیلاری کلینتون، باراک اوباما و جان ادواردزمی گویند که نسبت به کلیدی ترین مسائل مذهبی چگونه فکر می کنند. مجری این برنامه سولیداد اوبرایان است که برنامه "صبح آمریکایی" ( American Morning) شبکه سی ان ان را اداره می کند."

شما به "تکامل" اعتقاد دارید یا به "تکوین"؟ این سوالی بود که مجری برنامه از جان ادواردز پرسید. او درپاسخ گفت که به تکامل اعتقاد دارد. مجری پرسید: " شما به میلیون ها مردمی که یکشنبه ها به کلیسا می روند و کشیش ها به آنها می گویند که درحقیقت جهان درشش روز خلق شد، چه می گویید؟ آیا این مردم اشتباه می کنند؟"

ادواردز: اول ازهمه بگویم که من درکلیسا رشد کردم و بزرگ شدم. من یک باپتیست هستم و فکر می کنم می توان ایمان خود را با ایده تکامل سازگار کرد. درواقع می توان به موضوع علمی تر نگاه کرد و فکر نمی کنم که اعتقاد من به خدا ومسیح با نظرم ناسازگار باشد.

مجری: آیا انسان تکامل یافته آدم وحواست؟

ادواردز: من فکر می کنم که اراده خدا درهرقدمی که آدم برمی دارد حضور دارد. درواقع اراده خدا درهر اتفاقی که درزندگی من وبقیه افرادکره زمین می افتد، جاری است.

مجری: نظر شما درمورد ازدواج همجنس گرایان چیست؟ آیا فکر می کنید که همجنسگرایان می توانند با هم ازدواج کنند؟

ادوارزد: نه! شما این سوال را شخصا ازمن پرسیدید. شخصا جواب من این است که خیر. اما فکر می کنم فرق است بین سیستم اعتقادات من ومسئولیت هایی که رییس جمهوری آمریکا دارد. جدایی کلیسا و دولت درکشورمان هم به همین دلیل است. ولی افراد بسیار خوبی وجود دارند که من هم به آنها خیلی نزدیکم، ازجمله دخترم که در ردیف اول این سالن نشسته است که نظر کاملا متفاوتی با من دارند ومن احترام زیادی به آدم هایی می گذارم که عقیده متفاوتی نسبت به این موضوع دارند. من فکر می کنم ما باید کاملا مراقب باشیم که رییس جمهوری آمریکا سیستم اعتقادی و ارزشی خود را به سیستم اعتقادی بقیه کشورتحمیل نکند. در این مورد خاص به نظرم این وظیفه دولت فدرال نیست که بگوید" سازمان های ایمان محور" مثل کلیسا، کنیسه ها و غیره چه چیزی را باید به رسمیت بشناسند وچه چیزی را نباید به رسمیت بشناسند.

مجری: اگر شما فکر کنید موضوعی ازنظر اخلاقی نادرست است و با آن مخالف باشید، آیا به عنوان رییس جمهوری ایالات متحده وظیفه ندارید که همان گونه که اعتقادادت اخلاقی تان می گوید، عمل کنید؟

ادواردز: نه، اعتقاد من به خدا و مسیح نقش بزرگی درزندگی من بازی می کند. اما من همچنین جدایی بین شغلم به عنوان رییس جمهوری ایالات متحده و مسئولیتی که در کشورم برای دربرگیری همه اعتقادات وارزش ها دارم را می فهمم. چرا که ما سیستم های ارزشی و اعتقادی بسیاری درآمریکا و جهان داریم. فکر می کنم باید به عنوان رییس جمهوری آمریکا باید به این ارزش ها احترام گذاشته شود. یکی از مشکلاتی که داریم این است که مردم خودشان را با یک هویت خاصی تعریف می کنند به جای اینکه به همه ادیان احترام بگذارند.


جان ادواردز و سولیداد اوبرایان

مجری: آیا فکر می کنید کشور ما یک کشور مسیحی است؟
ادرواردز: نه، من خودم یک مسیحی هستم و تعداد مسیحیان نیز درکشور زیاد است. همچنین من یک عشق بسیار عمیق و خاضعانه ای برای سرورم عیسی مسیح دارم. ولی این دلیل نمی شود یهودیان و مسلمانان وحتی کسانی که به خدا اعتقاد ندارند، مورد بی توجهی واقع شوند. باید به عقاید آنها هم احترام گذاشته شود. این یکی ازبنیاد هایی است که دموکراسی ان ما برآن بنیان نهاده شده است.

مجری: این سوالی که می کنم مانند اعتراف به کشیش نیست. مطمئنا دراین جلسه کلی کشیش و روحانی داریم. بزرگترین گناهی که درزندگی تان کرده اید چیست؟ آیا مایل هستید آنرا بگویید؟

ادوارزد: فقط بین من وشما؟

مجری: فقط بین من وشما و1400 نفری که دراین سالن نشسته اند. (خنده حاضرین)

ادواردز: خیلی سخت خواهد بود که فقط یک گناه خاص را به شما بگویم. من یکشنبه پنجاه وچهار ساله خواهم شد و اگر یک روزی باشد که دراین 54 سال گناه نکرده باشم کلاهم را بالا می اندازم. هر روز گناه می کنم و همه ما گناهکار هستیم. (We are all sinners) به همین خاطر است که باید از خدا تقاضای بخشش کنیم...اگر بخواهم یک گناه بگویم نمی شود لیست گناهان من خیلی بلند است.

سپس "اوبرایان" مجری برنامه از حاضران که عضو کلیساها وانجمن های مذهبی گوناگونی بودند درخواست کرد سوالات خود را مطرح کنند. جیم والاس یکی از معروفترین چپ های مذهبی در آمریکا پرسید: درمناظره تلویزیونی دیگری ازشما دیدم که مساله فقرا اصلا به میان نیامد. اما امشب خواهدآمد. (خنده حاضرین) پس بگذارید همین الان شروع کنیم. از 39 میلیون آمریکایی صحبت می کنیم که هر روز صبح با فقر ازخواب بلند می شوند. برای خیلی ازما، درکلیساها و مراکز مذهبی، این مساله الهی است و اولویت انجیلی دارد، ما می خواهیم تعهد کنیم که در ده سال آینده فقر نصف شود. به عنوان رییس جمهوری، چطور شما ملت را بسیج می کنید و قدم های بنیادی دراین زمینه برمی دارید؟

جان ادوارزد: اول تشکر می کنم از رهبری شما درمورد این مساله که کشورمان امروز با آن مواجه است و به علاوه یکی از انگیزه های اصلی زندگی من است. به همین دلیل است که بعد ازانتخابات گذشته به دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل Chappell Hill رفتم و یک مرکز مبارزه با فقر تاسیس نمودم، برای کارهای انسان دوستانه به کشورهای جهان سفر کردم، مبارزه برای افزایش حداقل دستمزد را در شش ایالت بسیج و هماهنگ کردم و هزاران کارگر را دراتحادیه های کارگردی دراین زمینه دور هم آوردم.

اساسا، دلیلی که به سیاست آمدم همین بوده است. حتی قبل ازاینکه وارد سیاست شوم، با کلیسا های شهری و سازمان های ایمان محورFaith based Organization کارکرده ام. من و الیزابت همسرم درخصوص فقرزدایی کارهای بسیاری کرده ایم. مثل برنامه ایجاد اوقات فراغت برای بچه های فقیر که زمین بازی و کتابخانه می خواستند. ما تلاش کردیم برایشان چنین زمینه هایی فراهم کنیم. همان طور که می بینید سابقه من، الگوی دائمی و بدون فرازونشینی است که نشان می دهد در مبارزه با فقر درگیر بوده ام وهر چه می توانم انجام دهم سعی خواهم کرد که مساله فقر را دراین انتخابات ریاست جمهوری در صدر دیگر موارد دستور کار انتخاباتی بیاورم.

به نحوی که همه مجبور شوند درمورد آن صحبت کنند. به نظر من این مساله بزرگ اخلاقی زمانه ماست. من اصلا خودم را متعهد کرده ام به مساله ریشه کن کردن مساله فقردرسی سال آینده. که به نظرم بسیار قابل دسترس است. البته اجزای مختلفی دارد مانند اینکه هرکسی کار کند بتواند هزینه زندگی اش را بدهد وحقوق ها برای افراد قابل زندگی کردن باشد، مطمئن باشیم که کارگرها بتوانند دراتحادیه کارگری بسیج شوند، بتوانند مسکن قابل قبول داشته باشند و بتوانند از یک سیستم بیمه سلامتی کامل و واقعی داشته باشند و درنهایت به کودکان کمک کنیم تا بتوانند به کالج بروند.

به همین خاطر برنامه ای درست کردم به نام "دانشگاه برای همه" درشرق کارولینای شمالی برای بچه های خیلی فقیر و فکر می کنم این دستور کاری است که باید محور اصلی یا حداقل بخش عمده ای از آن درانتخابات ریاست جمهوری آمریکا مورد توجه قرار گیرد. شک وتردیدی نیست که دراین قضیه من کجا هستم. من برای همکارانم که برای ریاست جمهوری اقدام کرده اند احترام قائل هستم اما میخواهم به شما بگویم که تنها وقتی به شما می رسم درمورد این موضوع صحبت نمی کنم. این مساله ای است که من جلوی اقشار مختلف آمریکا صحبت کردم و فقط مساله انتخاباتی نیست. این بخشی ازآن چیزی است که من هستم. بخشی از من به عنوان انسان. این بخشی از زندگی من است که هر اتفاقی که در انتخابات بیافتد تا زمانی که زنده هستم ونفس می کشم با فقر مبارزه می کنم ومن با شما این قول را می دهم.

سوزان جانسون کشیش عالی رتبه ازمیان حاضرین ازوی پرسید: این یک ضرب المثل آفریقایی است که می گوید "کل دهکده لازم است که یک بچه بزرگ شود". موقعی که طوفان آمریکا اتفاق افتاد سیاه پوستان آمریکا احساس کردند این دهکده ازبین رفت. به عنوان رییس جمهوری آمریکا، چه خواهید کرد که شهر نئواورلیان وخلیج مکزیک را بازسازی کنید؟ البته نه تنها خسارت های فیزیکی بلکه امیدهای مردم را هم احیا کنید؟

ادواردز: همان طور که می دانید مساله نئواورلئان برای من هم خیلی شخصی است برای اینکه من رسما اعلام کاندیداتوری خودم را ازمنطقه 9 این شهر کردم .700 بچه دانشگاهی را بردم آنجا درتعطیلات بهاره فعالیت های انسان دوستانه انجام دهند و بارها به مناطق مختلف این ایالت رفته ام. به عنوان رییس جمهوری یک شخص بسیار بالامرتبه و مدیر ومدبر را درکاخ سفید مسئول نئواورلیان خواهم گذاشت تا به رییس جمهوری هر روز بگوید که دیروز درمورد نئواورلئان چه کرده است؟ و روز بعد بگوید که دیروز درمورد نئواورلئان چه کرده؟ نه اینکه شش ماه پیش چه کردند؟ می خواهم ببینم هر روز روی زمین چه اتفاقی می افتد.؟ اتفاقی که در نئواورلئان افتاد یک شرمندگی ملی است .همه ما باید شرمنده باشیم و واضح است که این مشکل برای رییس جمهوری آینده هم خواهد بود و من متهعد می شوم به این موضوع توجه جدی کنم.



قسمت دوم این گزارش را در اینجا بخوانید