سهم ايران از اعدام صدام حسين

علی مهتدی

می گویند زندگی مثل هندوانه در بسته ای می ماند که تا باز نشود، نمی دانی داخل آن چیست. این روزها هندوانه سیاست خارجی ایران باز شده و همه به راحتی میتوانند داخل آن را ببینند و پی به سفیدی و بی مزگی آن ببرند. اعدام صدام حسین درست به مانند چاقوئی عمل کرد که این هندوانه را باز کرده و داخل آن را عیان ساخت.

سال هاست که یکی از اصول ثابت سیاست خارجی کشورمان، حمایت از ملل مستضعف و در راس آن ملت همیشه مظلوم فلسطین است و به جرات می توان گفت بخش مهمی از فشارهائی که بر ایران و مردم آن وارد می شود ناشی از حمایت های بی دریغ و گسترده ای است که ما از هر سازمان یا کشوری که به نحوی با آمریکا یا اسرائیل در حال ستیز است، به عمل می آوریم.

در سایه این حمایت های سخاوتمندانه، گویا فراموش کردیم زمانی را که سینه فرزندان ما با گلوله های سربازان عراقی دریده می شد ... گویا فراموش کردیم حمایت های بی دریغ و گسترده کشورهای عربی از حمله صدام به ایران را ... به راحتی فراموش کردیم یاسر عرفات و گروه های فلسطینی را که چگونه از صدام دفاع می کردند و وی را سردار قادسیه خوانده و به شکل علنی از لزوم جلوگیری از نضج گرفتن انقلاب نوپایمان، داد سخن داده و هر کدام به چه سان از به خطر افتادن حکومت های خود در هراس بودند. ما واقعا ملتی فراموشکار هستیم.

اعدام صدام حسین مانند طوفانی سهمگین در آخرین روز از سال میلادی ۲۰۰۶ جهان را در نوردید و از این میان توشه ما ایرانی ها، اگر چشمانی باز نباشد؛ قطعا جز خسارت چیز دیگری نخواهد بود.

آنهائی که در حمایت از سیاست های منطقه ای ایران داد سخن می دهند، رخ دیگر خود نیز را نمایان ساخته و در رثای صدام سینه چاک داده و در عزای ̎رهبر بی همتای عربی̎ مویه سر می دهند و ما ایرانی ها را خوابی عمیق فرو برده و بسان کبکی سر در برف فرو برده و خود را به ندیدن میزنیم.

بعد از چندین روز تعطیلی سال نو و عید قربان، فعالیت های سیاسی از سر گرفته شده و روزنامه های لبنانی چهره دیگری از هم پیمانان استراتژیک ما را امروز نمایان ساختند.

روزنامه السفیر از حامیان مقاومت لبنان و طرفداران سیاست های ایران، امروز در تیتری به پهنای صفحه نخست خود نوشت: ̎اعدام صدام حسین اشتباهی سیاسی بود که یک دیکتاتور را تبدیل به شهید کرد̎. طلال سلمان سردبیر و صاحب امتیاز این روزنامه در سرمقاله صفحه نخست خود، اعدام صدام در سایه حضور آمریکا و با امضای نوری مالکی را مورد حمله قرار داده و به طور ماهرانه ای به خواننده القا میکند که صدام حسین، شهید راه مقاومت عربی در برابر اشغال آمریکائی بود.

روزنامه الدیار پا را از این فراتر گذاشته و عنوان نخست خود را با فونتی بسیار درشت به مقاله شارل ایوب سردبیر خود اختصاص داد و نوشت: ̎اعدام صدام بزرگ ترین توهین به اعراب و مسلمانان بود̎. شارل ایوب از افسران سابق سرویس اطلاعاتی وابسته به سوریه است. روزنامه وی که جزو روزنامه های بسیار کم خواننده در لبنان و یکی از تنها روزنامه های سیاه و سفید این کشور بود، بعد از جنگ اخیر اسرائیل و حزب الله و فرصت طلبی زیرکانه ایوب، علاوه بر رنگی شدن تبدیل به پرفروش ترین روزنامه لبنان شد و به لطف رابطه ممتاز ایوب با نظام حاکم بر سوریه، در این کشور نیز توزیع شد.

ایوب اندکی قبل از بروز جنگ با زیر پا گذاشتن آشکار اصول حرفه ای و صداقت و راستی روزنامه نگاری از انتشار هرگونه دروغی پرهیز نکرده و به زودی تبدیل به سخنگوی غیررسمی سوریه و حزب الله شد و جامعه شیعه نیز متاسفانه با اقبال گسترده ای که به روزنامه وی نشان داد، عملا راه را برای ترکتازی وی هموار ساخت تا بدینوسیله روزنامه بی اهمیت الدیار، تبدیل به پرتیراژترین روزنامه لبنانی شود که آزادی مطبوعات و آزادی بیان حرف اول و آخر را در آن می زند. شارل ایوب که جیب خود را به تازگی مملو از ̎دلارهای حلال̎ میدید، امروز در مقاله خود نوشت: "کرامت و اعتبار اعراب و مسلمانان با شنیدن آنچه که در جریان اعدام صدام شنیدیم کجا رفت؟ صدام به مانند کوهی استوار به سمت طناب دار رفت و مانند یک رهبر عربی، شجاع ایستاده بود. صدام حسین بدون ترس و با شجاعت به سمت مرگ رفت و بسیار قوی ظاهر شد و اعدام وی باعث ایجاد حالتی از اهانت و ذلت در میان اعراب و مسلمانان شد. صدام کیسه سیاه بر سر خود نگذاشت و باید اعتراف کرد که این مرد، شجاعت اعراب را به بهترین وجه حتی در لحظه مرگ به نمایش گذاشت. صدام تا آخرین لحظات عمر خود شجاع باقی مانده و افتخار ما اعراب بود و ثابت کرد که شجاعت ما در برابر مرگ از بین نمی رود".

البته که ایوب می بایست چنین سخن بگوید. یادمان نرفته شجاعت صدام را در خرمشهر ... یادمان نرفته شجاعت صدام را در کربلای ۵ ... فراموش نکردم شجاعت های رهبر بی همتای عربی را در حلبچه ... موشک های فرود آمده در تهران و کودکان بی جان زیر آواره ها را نیز فراموش نکردیم ... اگر در چشم ایوب و دوستان وی این اقدامات شجاعت است پس به طور قطع مشکل از ماست چرا که آنها از حامیان فلسطینی هستند که ما سالهاست داعیه فتح قدس از راه کربلایش را داریم.

آری ... صدام به واقع برای اعراب یک قهرمان بود. شاید بگوئید صدام حسین آمریکائی بود و به نیابت از آمریکائی ها هشت سال سینه فرزندان ایران را درید؛ ولی همین صدام به نیابت از اعراب هنگام مرگ فریاد مرگ بر فارس ها را سر داد.

اگر عذر طلال سلمان و شارل ایوب را به هر دلیلی موجه بدانیم، در مورد فلسطینی های مظلوم چه میتوانیم بگوئیم؟ هنوز جوهر بیانیه تسلیت حماس عزیزمان در هنگام مرگ ابومصعب زرقاوی خشک نشده بود که صدام اعدام شد. آن بیانیه را ما به سرعت فراموش کردیم و حماس هم ظاهرا پی به اشتباه خود در آشکار کردن درون خود برده و چندی بعد آن را به آرامی تکذیب کرد. اینک و با اعدام صدام، تمامی گروه های فلسطینی منجمله حماس و جهاد اسلامی عزیز، اعدام وی را محکوم کردند. در سراسر لبنان مجالس عزاداری برپا کردند. در شهر طرابلس لبنان حزب طلیعه با مشارکت معن بشور رئیس تجمع ناسیونالیستی عربی مجلس ختمی برای صدام برپا کرد و وی را "پدر شهدا" نام نهاد. در این مراسم گفته شد: "صدام تا آخرین رمق حیات خود در خط وحدت عراق و عراقی ها ایستاد".

آقای معن بشور یکی از میهمانان ثابت دولت ماست که آخرین بار چند ماه قبل با هزینه دولتی به کنفرانس حمایت از مردم فلسطین که در تهران برگزار شد، دعوت گشت. ای کاش امام زنده بود و با چشمان خود میدید که چه کسانی با هزینه ما قدم بر خاکی میگذارند که هنوز بوی خون میدهد و هنوز اجساد فرزندانش با گذشت شانزده سال از خاتمه جنگ از گوشه و کنار آن پیدا می شود. هنوز هر از چندی قلب دردمند یکی از فرزندان پاکش پس از بیست سال دست و پنجه نرم کردن با آثار شیمیائی صدام و حامیان عربی (و نه تنها آمریکائی) آن از حرکت می ایستد.

جبهه آزاد عربی شاخه فلسطین، با سبقت از دیگر همپالکی های خود مراسم تبریکی به مناسبت ̎شهادت صدام حسین̎ در اردوگاه فلسطینی البص برپا کرد. نماینده جنبش فلسطینی فتح در لبنان نیز در سخنرانی خود گفت: "ملت فلسطین هرگز فدائی بزرگ و جانبداری دائم وی از آرمان فلسطین را فراموش نخواهد کرد".

من در شگفتم از آرمانی که ایران ما و صدام حسین به یک اندازه از آن حمایت کردند. آرمانی که حماس آقای اسماعیل هنیه با دریافت نیم میلیارد دلار از ایران، دهان در حمایت از قاتل فرزندان ما می گشاید.

مطمئنم اگر در هر لحظه آمریکا یا هر کشور و رهبر دیگری، قصد تعرض به خاک و جان ما ایرانی ها را داشته باشد، اعراب منجمله فلسطینی های دوست و برادر با چنگ و دندان از ما حمایت میکنند و مویه و سوگواری آنها برای جنایتکار و ددمنشی چون صدام صرفا اشتباهی استراتژیک است که به زودی با رهنمودهای داهیانه ما ایرانی ها تکذیب می شود.

ما حتما بسیار بخشنده و رئوف هستیم و دوگانگی سیاست های اعراب را بر آنها بخشیده و به زودی با دعوت از کوکلکس کلان ها و نئونازی ها و تمام آنهائی که عاشق آزادی بیان در ایران هستند و از سرکوب و خشونت در اروپا به تنگ آمده اند، در صدد برگزاری دومین دور کنفرانس هولوکاست بر خواهیم آمد تا همه دنیا متوجه ظلم وارد بر ملت مظلوم فلسطین و اعراب بی پناه بشوند.

در پایان این سوال بی پاسخ برایم مطرح است که ̎جنگ و نبرد با آمریکا به چه قیمتی، اگر در این نبرد مجبور به حمایت بی دریغ از حامیان کسی چون صدام حسین شویم. آیا هم پیمانان ما قابل اعتمادند و بیت المال ما ایرانی ها در جای صحیحی خرج می شود̎؟
_____________________________

برگرفته از: کاريز