هفته‌ فیلم مستند ۵۰ پایان یافت

هفته‌ فیلم مستند ۵۰ که ۱۷ مهرماه با حضور جمعی از مستندسازان، منتقدان و علاقمندان سینمای ایران در محل تالار نمایش خانه سینما آغاز شده بود، شنبه ۲۴ مهر ماه به پایان رسید.


هفته فیلم مستند به کوشش انجمن مستندسازان ایران برگزار می‌شود و قصد دارد که فیلم‌های مستند را در حلقه‌ی گسترده‌تری از تماشاگران به نمایش بگذارد. به گزارش سایت انجمن مستندسازان ایران، مناقشات بین خانه سینما و معاونت سینمایی وزارت ارشاد بر کار هفته فیلم مستند سایه انداخته بود، تا جایی که ناصر صفاریان، دبیر این هفته فیلم در سخنانی به این موضوع اشاره کرد و گفت به دلیل این اختلافات، انجمن مستندسازان، امسال نمايش اين فيلم‌ها را مختص دانشجويان و اعضای صنف قرار داده است.

با این حال در هفته‌ فیلم مستند گروه زیادی از فیلم‌سازان ایرانی آثارشان را در طی هفت روز در محل تالار نمایش خانه سینما به نمایش گذاشتند. پس از نمایش هر فیلم نشست گفت و گویی هم با شرکت فیلم‌سازان برگزار شد و آنها در این نشست‌ها از مشکلات و انگیزه‌های خود در ساختن فیلم‌های مستند با موضوعات بسیار متنوع سخن گفتند و به پرسش‌های تماشاگران پاسخ دادند.

«روزگار فرخ» ساخته‌ی سعید نوری که به زندگی فرخ غفاری می‌پردازد، از فیلم‌هایی بود که در نخستین روز هفته فیلم به نمایش درآمد. محمد خلیل زاد در «رؤیای زندگی» با موضوع ماجرای دردناک سوختگی دانش‌آموزان شهرستان درودزن بر اثر آتش گرفتن بخاری در کلاس درس از دیگر فیلم‌های مستند در نخستین روز هفته فیلم مستند بود.

کاوه بهرامی‌مقدم که با فیلم «مسیر بودن» در هفته فیلم مستند شرکت کرده بود، از مشکلات سازمان‌دهی تولید فیلم مستند در ایران گلایه کرد.

«کوه‌نشینان و یک آیین» ساخته‌ محسن نظری و «مرثیه برای جنگل تنها» ساخته همایون امامی از فیلم‌های بحث‌برانگیزی بودند که به نمایش گذاشته شدند.

همایون امامی، کارگردان «مرثیه برای جنگل تنها» در پاسخ به انتقاد یکی از تماشاگران که معتقد بود او در فیلمش فقط گوشه‌هایی از تخریب محیط زیست ایران را نشان داده، گفت: «من یك فیلم‌ساز ایرانی هستم و تا زمانی كه در این كشور زندگی می‌كنم مجبورم شرایط موجود را بپذیرم؛ خصوصاً وقتی قرار است نتیجه كارم از رسانه پرمخاطبی مثل تلویزیون پخش شود.»


هفته فیلم مستند شامگاه جمعه، بیست و سوم مهر ماه با نمایش فیلم‌های «با انگشت‌های دستم زندگی می‌کنم» (ناهید و سپیده شمس)، «ایران‌دخت» (آیدا پناهنده)، «اتاق تاریک، پنجره روشن» (رویا مجدنیا)، «چه سرسبز بود دره من» (فرشته جغتایی)، «صفر بیست و یک» (محمد شیروانی)، «سعدی؛ شاعر مصلح» (پژمان مظاهری‌پور) و «خواب خورشید» (ناصر صفاریان) به پایان رسید.

به گزارش سایت انجمن مستندسازان سینمای ایران، هفته فیلم در حالی به پایان رسید که از سانس نخست نمایش فیلم‌ها استقبال تماشاگران و مخاطبان سینمای مستند از فیلم‌های برگزیده آشکار و چشم‌گیر بود.

مستندسازی در اویل دهه چهل با بازگشت تعدادی از فارغ‌التحصیلان سینما از اروپا به ایران آغاز شد. فرید داریوش «گود مقدس» و منوچهر طیاب « ریتم » را ساخت. محمد فاروقی نوه دختری احمد‌شاه، «طلوع جدی» را را در اصفهان ساخت كه در سال ۱۹۴۴جایزه جشنواره كن را به‌دست آورد و كامران شیردل قلعه، ندامتگاه، و تهران پایتخت ایران را ساخت. خسرو سینایی با مستند «آوایی که عتیقه می‌شود» و ابوالقاسم رضایی و جلال مقدم با فیلم «خانه خدا» از نخستین مستندسازان در ایران بودند.