سومين نشست «هم‌گرايی سبز جنبش زنان»

سومين نشست «هم‌گرايی سبز جنبش زنان ايران» با شرکت طيف‌های مختلف جنبش زنان و به‌ مناسبت يک‌صدمين سالگرد اعلام مشروطيت، پنجشنبه ۱۴ مرداد‌ماه در تهران برگزار شد.

در اين گردهم‌آيی چهره‌های شاخصی از مادران قربانيان وقايع يک سال اخير ايران، همسران زندانيان سياسی و روزنامه‌نگاران زندانی، فعالين جنبش زنان و جنبش پس از انتخابات حضور داشتند.

آن‌ها درباره‌ نقش زنان در دوران مشروطيت، مسائل روز جامعه‌‌ ايران و همچنين ادامه‌ بازداشت زندانيان سياسی و نگرانی از وضعيت ۱۷ زندانی اعتصاب‌کننده، سخنرانی کردند.

به گزارش تارنمای مدرسه فمينيستی، در اين مراسم مينو مرتاضی، زهره تنکابنی، شهلا لاهيجی، نوشين احمدی خراسانی، فاطمه گوارايی، فريده ماشينی، فخرالسادات محتشمی‌پور و زهرا رهنورد درباره‌ نهضت مشروطه، جنبش سبز و نقش زنان در تاريخ يک‌ صد سال گذشته سخن گفتند و پروين فهيمی، ژيلا بنی‌يعقوب، پرستو سرمدی و فاطمه راکعی در مورد کشته‌شدگان وقايع يک سال اخير در ايران و وضعيت کنونی زندانيان سياسی، به‌ويژه زندانيان اعتصاب‌کننده صحبت کردند.

در طول برنامه تکه‌هايی از متون دوران مشروطيت در رابطه با زنان و همچنين «بيانيه‌ی همگرايی سبز جنبش زنان به مناسبت سالگرد انقلاب مشروطيت»، خوانده شد.

اين بيانيه چگونگی تعامل ميان جنبش زنان با جنبش‌های دموکراسی‌خواهی را چالشی همواره مهم و سرنوشت‌ساز برای زنان ايران دانسته‌است.

در بخشی از اين بيانيه آمده‌است: «بذر گفتمان برابری‌طلبی و آزادی‌خواهی که يک قرن پيش و در جريان جنبش مشروطيت پاشيده شد، امروز از يک سو به همت مدافعان حقوق برابر و مبارزات جنبش زنان و از ديگر سو به واسطه‌ی تحولات اجتماعی و اقتصادی و سياسی چنان نفوذ و مشروعيتی در جامعه يافته که بدون حضور زنان، مفهوم «مردم» و «ملت» قابل تصور نيست و به عنوان بخشی از «آگاهی جنسيتی» (برابری در حقوق شهروندی دو جنس) به «ناخودآگاه جنسيتی جامعه» تبديل شده و نيروی مخالف برابری‌طلبی نه تنها درون جنبش سبز بلکه حتا در دولت و حاکميت نيز آن‌چنان فاقد مشروعيت شده که صرفا با ضرب و زور «قوانين و آيين‌نامه‌های ضد زن» خود را به جامعه تحميل می‌کند.»

در ادامه آمده‌است: «اما به‌رغم همه‌ی اين پيشرفت‌ها، همواره بيم اين می‌رود که تحولات مثبت در جامعه متوقف و يا گاه حتا سير قهقرايی طی کند، چرا که تاريخ نشان داده‌است که گاه در مقاطعی با گسترش «خشونت» و با ايجاد فضاهای «قطبی شده» بازگشت و عقب‌گرد نيز می‌تواند امکان‌پذير شود.»

در انتهای بيانيه اين گروه از فعالان زن در ايران، تجارب خود را از تلاش‌های يک‌صد ساله‌ جنبش زنان بازگو کرده‌اند. مطالبه‌محوری؛ نوگرايی و تکثر؛ پذيرش نقش اقوام، مذاهب، زبان‌ها و جنسيت‌ها؛ تأکيد بر حقوق اقتصادی و اجتماعی زنان؛ پرهيز از خشونت و جنگ؛ هم‌انديشی و ائتلاف در عين حفظ استقلال؛ از زمره تجاربی است که اين بيانيه بر آن‌ها تکيه کرده‌است.

نخستين نشست «هم‌گرايی سبز جنبش زنان» در اسفند ماه سال گذشته (۱۳۸۸) به‌مناسبت روز جهانی زن، و دومين گردهم‌آيی آن نيز در فروردين ۱۳۸۹ برگزار شده بود.