یادداشت‌ها و اشعار مرلین مونرو منتشر شد

مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و اشعار مرلین مونرو، ستاره افسانه‌ای سینمای هالیوود هم‌زمان به چندین زبان در کشورهای غربی منتشر شد.

به گزارش خبرگزاری‌های جهان مجموعه‌ای از یادداشت‌ها، نامه‌ها و اشعار مرلین مونرو، هنرپیشه‌ سینمای هالیوود منتشر شد. این دست‌نوشته‌ها زیر تخت مرلین مونرو پیدا شده است و اکنون به کوشش استنلی باچتال و برنارد کامنت به شکل کتاب به چندین زبان، همزمان در کشورهای غربی منتشر شده است.

مرلین مونرو، نمادی از سکس و زیبایی کمال مطلوب زن در غرب

در مقدمه این کتاب آمده است که هدف از انتشار آن این است که چهره تازه‌ای از مرلین مونرو را نشان دهد و خوانندگان را با جنبه‌های ناشناخته شخصیتی این هنرپیشه سرشناس آشنا کند.

مرلین مونرو در طول زندگی نسبتاً کوتاه خود در فاصله بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۶۲ این دست‌نوشته‌ها را روی کاغذهای مارک‌دار هتل‌ها و ورق‌های پاره نوشته است.

انتشار این کتاب در غرب با توجه به تبلیغات گسترده و سازمان‌یافته یک حادثه رسانه‌ای به‌شمار می‌آید.

به گزارش خبرگزاری‌های جهان، هفته‌نامه معتبر اشپیگل، چاپ آلمان حقوق انتشار پاره‌ای از این دست‌نوشته‌ها را خریده و قصد دارد روی جلد یکی از شماره‌هایش را به این مناسبت به مرلین مونرو و دست‌نوشته‌های روزانه‌ او اختصاص دهد.

آنا استراسبرگ، روانکاوی که مرلین مونرو را درمان می‌کرد، وارث او بود و مونرو وصیت کرده بود که او پس از مرگ، دارایی‌اش را بین دوستان و آشنایانش تقسیم کنند. اما آنا استراسبرگ به وصیت مونرو عمل نکرد و یادمان‌هایی که از مرلین مونرو به جای مانده بود، بعد از مرگ او به لی استراسبرگ، وارث آنا استراسبرگ رسید و برای اداره میراث هنری مونرو، شرکتی به نام «مرلین مونرو ال ال سی» تأسیس کرد.

اکنون این شرکت دست‌نوشته‌های مونرو را ۴۸ سال پس از مرگ او به ناشر فروخته است. همراه با این دست‌نوشته‌ها عکس‌ها و کارت پستال‌هایی از مرلین مونرو منتشر می‌شود که تازگی دارند و تاکنون کسی آن‌ها را ندیده است.

مرلین مونرو که نام حقیقی‌اش نورما جین بکر بود در سال‌های دهه ۵۰ در قرن بیستم به یک چهره افسانه‌ای در سینمای هالیوود و به نمادی از سکس و زیبایی کمال مطلوب زن در غرب تبدیل شد. او از یک سو تلاش می‌کرد این تصور عمومی را بازتولید کند و از سوی دیگر علاقمند بود مردم با شخصیت واقعی‌اش آشنا شوند.

مرلین مونرو پدرش را نمی‌شناخت و مادرش که تدوین‌گر فیلم‌های سینمایی بود او را در یک هتل به‌دنیا آورده بود. مونرو از افسردگی رنج می‌برد و در هفت سال آخر زندگی‌اش تحت درمان بود.

او در پنجم اوت ۱۹۶۲ در ۳۶ سالگی در اثر مسمومیت دارویی درگذشت.