وداع سينمای فرانسه با کلود شابرول

خانواده سينمای فرانسه امروز جمعه، مراسمی برای کلود شابرول، سينماگر فقيد اين کشور که يک‌شنبه گذشته در سن ۸۰ سالگی درگذشت، برگزار کرد. شابرول امروز در آرامگاه پرلاشز به خاک سپرده شد.

به گزارش رويترز، خانواده، دوستان و همکاران وی به‌همراه بازيگران سينمای فرانسه در محل سينماتک پاريس گرد هم آمدند تا با فيلم‌ساز مؤلف سينمای اين کشور که در طول زندگی خود نزديک به ۶۰ فيلم ساخت، وداع کنند.

فردريک ميتران، وزير فرهنگ فرانسه در حال ادای احترام به کلود شابرول

کلود شابرول، از بنيان‌گذاران موج نو در سينمای فرانسه بود که فيلم‌های او چون سرژ زيبا، پسرعموها، که حيوان بميرد، قصاب، داستان زنان، مستی قدرت و... تأثير به‌سزايی بر زبان سينمايی جهان گذاشت.


مراسم امروز در فضای باز برگزار شد و تابوت پيکر شابرول در کنار عکسی از وی با پيپی بر دهان و شال‌گردنی بر گردن قرار داشت.

فردريک ميتران وزير فرهنگ فرانسه در اين مراسم گوشه‌ای از خاطرات کلود شابرول را خواند.

ايزابل هوپر، بازيگر محبوب شابرول نيز سخنانی ايراد کرد. هوپر گفت: «هرگز نفهميدم چرا کلود مرا دوست داشت. می‌دانستم که دوستم دارد و احساس می‌کردم که او چگونه دوستم دارد.»


بازيگران بنامی چون ميشل پيکولی، فرانسوا کلوزه و ادوارد بائر، فيلم‌سازانی چون آينس واردا، برتران تاورنيه و کوستا گاوراس، و پخش‌کننده فيلم‌های شابرول، مارين کارميتز در اين مراسم شرکت داشتند.

همچنين بازيگران بسياری که در فيلم‌های وی ايفای نقش کرده بودند نيز حضور داشتند کسانی چون ناتالی بای، ماتيلدا مای، ساندرين بونر و همسر سابق‌اش استفان اُدرن.

ميشل پيکولی در گفت‌وگو با رسانه‌ها کلود شابرول را «بذله‌گوی نابغه» خطاب کرد و گفت: «او در همه چيز صادق بود حتا وقتی دروغ می‌گفت.»

ساندرين بونر که در فيلم «مراسم» شابرول بازی کرده است در حالی که اشک بر چشمان‌اش نشسته بود همان‌طور که همه شابرول را «شاشا» خطاب می‌کردند با اين نام او را صدا زد و در ادامه گفت: «نمی‌دانيم او کجاست اما مطمئن هستيم حال‌اش خوب است. مرگ او به خودش شبيه بود. به همين راحتی رفت! بدون آن‌که با دست خود شکلکی به ما نشان دهد.»

پيکر کلود شابرول ظهر امروز در ميان دوستان خود به آرامگاه پرلاشز منتقل و در آن‌جا به خاک سپرده شد.

کلود شابرول در ۲۴ ژوئن ۱۹۳۰ در پاريس به دنيا آمد. او ابتدا از منتقدان فيلم در مجله «کايه دو سينما» بود.

وی فعاليت سينمايی خود را در سال ۱۹۵۹ آغاز کرد.

او به‌همراه فرانسوا تروفو، اريک رومر و ژان لوک گدار و گروهی ديگر از سينماگران فرانسه معرف «موج نو» بود.

اين نسل از فيلم‌سازان فرانسه با زبان تازه تصويری و شکستن قواعد کلاسيک سينما، بيشتر مايل بودند از زندگی اجتماعی و روزمره فيلم بسازند.

شابرول در فيلم‌های خود با وجود خشونتی که در آن‌ها ديده می‌شد نگاهی مثبت به طبيعت انسانی داشت.

شابرول خود در گفت‌وگويی در سال ۲۰۰۶ ميلادی گفته بود: «ما بيشتر گرايش داريم تا جنبه غم‌انگيز زندگی را ببينيم، اما من جنبه شاد آن را می‌بينم. من به طبيعت انسانی عميقأ باور دارم.»

وی که تقريبأ با همه بازيگران مطرح فرانسه در بعد از جنگ جهانی دوم فيلم ساخته است؛ اغلب در فيلم‌های خود تصويری بی‌رحم از بورژوازی به نمايش می‌گذاشت.

محبوبيت و شهرت فيلم‌های او تا سال‌های اخير نيز ادامه داشت؛ با فيلم‌هايی چون «جهنم» با بازی امانوئل بئارت درباره حسادت و «مراسم» که اقتباسی بود از يک رويداد تراژيک و در آن تنش‌های اجتماعی نشان داده می‌شد.

آخرين فيلم کلود شابرول «بلامی» نام داشت که ژرار دو پارديو، بازيگر نامی فرانسه در آن بازی کرد. اين فيلم سال گذشته به روی پرده سينماها رفت.