«تأسيسات مخفی هسته‌ای نداريم»

علی‌اکبر صالحی، رئيس سازمان انرژی اتمی ايران ادعای سازمان مجاهدين خلق مبنی بر وجود تأسيسات مخفی اتمی جديد در ايران را تکذيب کرد.

به گزارش خبرگزاری‌های ايران، رئيس سازمان انرژی اتمی ايران ضمن تکذيب اين خبر گفت: «هيچ‌گونه تأسيسات هسته‌ای با تعريف خاص آن، که به آژانس اعلام نشده باشد در ايران وجود ندارد.»

وی خطاب به خبرگزاری‌های خارجی که اين خبر را منتشر کرده‌اند، افزود: «ما چنين تأسيساتی که به غنی‌سازی اورانيوم بپردازد نداريم و چنان‌چه آن‌ها از چنين چيزی خبر دارند به ما معرفی کنند تا از آن‌ها تشکر به عمل آيد.»

روز گذشته خبرگزاری فرانسه اعلام کرد که سازمان مجاهدين خلق ايران در يک نشست مطبوعاتی در واشنگتن مدعی شد که دولت ايران دارای تأسيسات مخفی اتمی جديد در نزديکی روستای بهجت آباد از توابع شهرستان آبيک در استان قزوين است.

مجاهدين خلق گفته‌اند که ساختن تأسيسات بهجت آباد- آبيک در سال ۲۰۰۵، در زمانی که دولت ايران مدعی بوده که به فعاليت‌های حساس اتمی‌اش پايان داده است آغاز شده و ۸۵ درصد ساختمان آن نيز به پايان رسيده است.

اين سازمان مخالف حکومت ايران گفته است که اين اطلاعات را در اختيار دولت آمريکا و آژانس بين‌المللی انرژی اتمی گذارده است.

به گفته مجاهدين خلق، کلمه رمز تأسيسات اتمی آبيک «۳۱۱» است و اين تأسيسات برای محافظت از حملات هوايی، در دل کوه ساخته شده است.

طبق ادعای اين سازمان تأسيسات آبيک کمی بزرگتر از تأسيسات «فوردو» است که ايران در سال ۲۰۰۹ وجود آن را رسماً تأئيد کرد.

آژانس بين‌المللی انرژی اتمی هنوز در اين‌باره اظهارنظری نکرده است. با اين حال علی‌اکبر صالحی گفت : «از نوع چشمه‌های بيمارستانی راديو دارو و همچنين مراکزی برای استريليزه کردن محصولات کشاورزی به‌وسيله پرتودهی در سراسر ايران به وفور وجود دارد که شامل تعريف تأسيسات اتمی نمی‌شود.»

چهار روز پيش تازه‌ترين گزارش يوکيا آمانو، مديرکل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی درباره فعاليت‌های هسته‌ای ايران منتشر شد.

آقای آمانو در اين گزارش از احتمال «فعاليت‌های هسته‌ای محرمانه ايران با همکاری ارگان‌های نظامی» اظهار نگرانی کرد و متذکر شد که اين کشور برخلاف مفاد قطعنامه‌های شورای امنيت سازمان ملل و شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی همچنان به غنی‌سازی اورانيوم ادامه می‌دهد.

مقامات ايران ضمن آن که محور اصلی گزارش جديد مدير کل آژانس را «انحراف نداشتن» فعاليت‌های هسته‌ای اين کشور از مسير صلح‌آميز دانستند؛ بخش‌هايی از اين گزارش را تحت تأثير «سياست‌های جهانی» عليه جمهوری اسلامی ايران ارزيابی کردند.