تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۳۸۸ • چاپ کنید    

نگرانی ۱۲ کارگردان سینما از حوادث ایران

۱۲ کارگردان سینما با انتشار نامه‌‌ای با ابراز نگرانی از وضعیت کنونی ایران، خواستار پاسخگویی نمایندگان مجلس در برابر سوگندشان شدند.

کارگردانان در این نامه با شرح و بازخوانی ۱۲ اصل از قانون اساسی جمهوری‌اسلامی و طرح سئوالاتی درباره نحوه اجرای آنها، خواستار پاسخگویی و اعلام موضع نمایندگان مجلس در این خصوص شدند.

متن کامل این نامه امروز شنبه در روزنامه اعتماد ملی به چاپ رسیده است.

کارگردانان سینما در نامه خود از نمایندگان مجلس پرسیده‌اند که «میان مضمون آن سوگند به خداوند و کتاب الهی با مصائبی که امروز بر مردم توفان‌زده کشورمان می‌رود، چه نسبتی وجود دارد؟»

این برای نخستین‌بار است که در سال‌های اخیر جمعی از سینماگران با انتشار نامه‌ای مشترک از وضعیت کنونی کشور انتقاد کرده و خواستار پاسخگویی نمایندگان مجلس در خصوص برخی مسائل کلان حکومتی شده‌اند.

«این روزها چشم‌های نگران ما و ملت ما به صحنه اجتماع خویش دوخته شده است. در این زمان اندک، پس از آن شور عظیم، چنان وقایع جانکاهی رخ نموده که ما نیز از باور آن باز مانده‌ایم»

این کارگردانان در نامه خود نوشته‌اند: «این روزها چشم‌های نگران ما و ملت ما به صحنه اجتماع خویش دوخته شده است. در این زمان اندک، پس از آن شور عظیم، چنان وقایع جانکاهی رخ نموده که ما نیز از باور آن باز مانده‌ایم.»

در ایران پس از اعلام نتیجه انتخابات اعتراض‌های گسترده‌ای صورت گرفت که باعث کشته و زخمی شدن ده‌ها تن شد.

این اعتراض‌ها با گذشته بیش از ۴۸ روز از آن زمان همچنان در برخی از شهرهای ایران ادامه دارد.

کارگردانان سینما در نامه خود از نمایندگان خواسته‌اند که در مورد اجرای اصول ۶۷ (سوگند نمایندگان)، ۵۶ (حق حاکمیت ملت)، ۹ (آزادی)، ۲۳ (منع تفتیش عقاید)، ۲۴ (منع سانسور، استراق سمع و تجسس)،۲۵ (آزادی مطبوعات)، ۳۲ (نحوه بازداشت‌ها)، ۳۸ (منع شکنجه)، ۳۶ (نحوه مجازات‌ها)، ۳۵ (داشتن وکیل)، ۱۶۸ (نحوه رسیدگی به جرائم سیاسی و مطبوعاتی) و ۲۷ (آزادی تجمعات) قانون اساسی، در وضعیت کنونی ایران پاسخ دهند.

کارگردانان سینما در نامه خود از نمایندگان مجلس پرسیده‌اند که «میان مضمون آن سوگند به خداوند و کتاب الهی با مصائبی که امروز بر مردم توفان‌زده کشورمان می‌رود، چه نسبتی وجود دارد»

این نامه از سوی رخشان ‌بنی‌اعتماد، محمدرضا اصلانی، کامبوزیا پرتوی، کیومرث پوراحمد، کمال تبریزی، احمدرضا درویش، خسرو سینایی، کامران‌ شیردل، رسول صدرعاملی، کیانوش عیاری، اصغر فرهادی و مجید مجیدی امضا شده است.

نامه این کارگردانان سینما در حالی منتشر می‌شود که مجلس کمیته‌ای برای بررسی وضعیت بازداشت‌شدگان و بازداشتگاه‌ها تشکیل داده است.

این کمیته از هفته گذشته کار خود را آغاز کرده و قرار است گزارشی از حوادث پس از انتخابات به خصوص در مورد بازداشت‌شدگان تهیه کند.

کمیته یادشده، هفته گذشته از برخی زندان‌ها بازدید داشت و با بعضی از بازداشت‌شدگان حوادث اخیر نیز دیدار و گفتگو کرده است.

هنوز مشخص نیست که نتیجه تحقیق این کمیته چه زمانی تکمیل می‌شود و آیا یافته‌های آن منتشر خواهد شد یا خیر؟

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

متن زیر از بس زیبا بود نتوانستم ازش بگذارم.بنابر این از سایت بالاترین کپی کردم و یک نسخه میگذارم اینجا. امیدوارم حذف اش نکنید!
"آزادی، استقلال، جمهوری ایرانی" زیباترین و هوشمندانه ترین شعاری ست که این روزها میشنویم. این شعار نشان میدهد که مردم از خیر اصلاح رژیمی که اصلاح ناپذیر است گذشته اند. این شعار چکیده شعارهای "مرگ بر..." "سرنگون باد..." و "زنده باد..." است. در درون خود ده ها شعار دارد. در طول یک قرن مبارزه، مشابه این شعار را نداشته ایم. باید یک قرن مبارزه میکردیم و شکست می خوردیم تا به این شعار برسیم، که رسیدیم.حالا دیگر با دستگیری و شکنجه وکشتار، با نمایش های اعترافات، با ترساندن و یا فریب، هر چیز را بتوانند از ما بگیرند این شعار را نمی توانند از اذهان روشن شده پاک کنند. مردم به درجه ای از آگاهی رسیده اند که غیر قابل برگشت است. بوی آگاهی و هشیاری سیاسی، بوی خرد و اندیشه، بوی ایرانی آزاد و مستقل از این شعار به مشام میرسد. بوی رهایی از الگوهای نا متناسب و یا خیانتبار به مشام می آید. بوی "ایرانی" میدهد. دیگر چه چیز میتواند سد راه این آگاهی شود؟ دیگر چه چیز میتواند سد راه مردم شود؟ چگونه میشود به آنکسی که میرود اینسان، صبور، سنگین، سرگردان، فرمان ایست داد.

-- shamim ، Aug 2, 2009

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)