برای مانا نیستانی خوشحالم که بالاخره از مالزی می‌رود. مالزی به خاطر روابطش با ایران اصلا جای امنی برای او نبود. همین حالا هم ممکن است یه کاری بکنند. باید زودتر بجنبد.

اول این که تصویر مورد نظر به زعم آقای نیستانی تنها بهانه ی افراطی های جدایی طلب نبود که بیشتر مردم به این کاریکاتور اعتراض داشتند. آیا چندصد هزار نفری که در تبریز و ارومیه و اردبیل و زنجان به خیابان ها ریختند به خیال آقای نیستانی افراطی های جدایی طلب بودند؟
تصاویر آن اعتراضات را احیانا دیده اید؟
دوم این که آیا زمانی که آقای نیستانی آن کلمه ی "نمنه؟" را بر زبان آن سوسک کارتونی قرار می دادند خبر نداشتند که این کلمه دقیقا ترکی آذری است و در میان ترکان ایرانی مصطلح و آیا این کار از روی عمد انجام نشده بود؟ در این چند سال این هنرمند عزیز چه طور عدم عمد خودشان را دراین قضیه اثبات کرده اند؟
سر آخر این را می گویم که از وضعیتی که برای این کاریکاتوریست به وجود آمد متاسفم که این به ساختارهای موجود در سیستم حکومتی ایران برمی گردد که خیلی دلش می خواست با نادیده انگاشتن برخورد قهرآمیز خود با قومیت های ایرانی توپ را بر زمین یک فرد و یا گروه بیاندازد. اما مساله ی ظریف اینجاست که آیا می توان به بهانه ی دفاع از آزادی و حقوق فردی، رندانه و با کنایه، زبان مردمی را هدف قرار داد حتا اگر تنها یک کلمه از همه ی آن زبان باشد؟

خوشحالم که مانا به آلمان میرود و موفقیت‌اش را آرزومندم. از مشتری‌های دایمی کارهایش هستم.
اما دو کلمه برای جناب "روشنان»: چند بار مانا علنا اعلام کرد که چنان قصدی نداشته؟ باضافه همین نوع استدلال شما نشانه آنست که اولا خود را عقل کل و بری از هرگونه اشتباهی میدانید و در تاریکی مطلق‌گرایی غوطه میخورید و ثانیا نه با رنج‌های اقلیت آذری ما آشنایید که بهمین دلیل آمادگی‌شان را برای اعتراض نمی‌فهمید و نه احترامی برایشان قایل‌اید. ماهیگیری در آب گل‌آلود زحمت زیادی ندارد. فقط بی‌وجدانی میخواهد و بس!

برای اولین بار است که می بینم یکنفر ایرانی با روزنامه ای اروپایی صحبت می کند و 1- ادااطوارهای خودگنده بینی ندارد. 2- صریح و روشن و بی زائیده گوست. به او تبریک می گویم.

من کاریکاتور های مانا را دوست دارم ولی این دلیل نمیشود که کارزشت او را در بکاربردن کلمه ترکی از زبان سوسک نادیده بگیرم.والبته جواب این کار زندان نبود.قومیت ها در ایران به اندازه کافی از جهات مختلف تحقیر میشوند.کار ایشون تحقیر امیز بود و نمیدانم چرا هنوز از ان دفاع میکنند.

او گفت هميشه که قصد اوهين نداشت و حتي از آذري زبانها هم معذرت خواست اما باز هم مسئله حل نشده باقي ماند واحساسات قوم گرايانه افراطي و نظامي که آزادي بيان را به بهانه اي جزيي نقض ميکند مانا نيستاني را به انفرادي و بعد به وضعيتي که ،خودشان شرح دادند در مالزي،سوق داد .البته خبر اميدوار کننده اي بو ده ايشان دادند که به مالزي ميروند

مانا، برایت آرزوی تندرستی و سفر واقامت در آلمان می‌کنم. آن نگاه ندا در مرز مرگ و زندگی که تو ضبط کردی و نگاه‌ها و تن‌های دیگری که در خیابان ضبط شدند و یا در زندان‌ها و گوشه و کنارها از دید پنهان ماندند، موج دردی که در نگاه و اشک آرام و یا فغان بازماندگان می‌درخشد و در امتداد، صدای طپش قلب‌های پشت و پیش حصارها فقط بی‌وجدانی سنگ‌های منجمد را بی‌حرکت گذاشت. دست‌های شقه شده و دور از هم ما، فقط اشک ازچهره خودمان نزدود. ما آشکارا و یا در خلوت اشک آنان و یکدیگر را هم ستردیم، هر چند اشک‌های تمساح هم از دیده پنهان نماند و هنر تو نیز جلوه‌های گوناگون این ترشحات غلط‌‌ انداز چشم را نمایاند.
برایم باارزشی زیرا در توان خود، با مردم‌ات گام برداشتی. و چون قطره‌ای کوچک از این دریا که در ساعات خروش درد همراهم بودی از تو سپاسگزارم.

اقلیت ها ی قومی باید بعد از دهها سال به توهین و تحقیر عادت کرده باشند.حقیقت این است که وقتی حرف از حقوق اقلیت به میان می آید. تفاوتی بین مانا نیستانی و رحیم مشایی و صادق هدایت و علی لاریجانی و احمد شاملو و محمود احمدی نژاد و شیرین عبادی و فاطمه رجبی نیست...! همه متفق القول اقلیت های قومی را جدایی طلب هایی می دانند که به حاکمیت ملی نظر دارند.
...اما مانای هنرمند را دوست می داریم،به خاطر همه ی آن کارهای زیبایی که از او دیده ایم و مطمئن هستیم وقتی که هنرمند به آزادی دلخواهش دست پیدا کند،افق نگاهش وسیع تر خواهد شد و چیزهای تازه ای می آموزد.

روشنان جان.نمنه!

آقای نیستانی باز هم دارید اشتباه می کنید. اولا، از کجا اینقدر مطمئنید کسانی که به کاریکاتور شما اعتراض کردند، جدایی طلبند؟ چه قدر راحت می توانید مارک بچسبانید. آیا هر کسی که از بخواهد از هویت ملی خودش دفاع کند و در مقابل تحقیر و توهینهای رسمی و غیر رسمی واکنش نشان دهد، جدایی طلب افراطی است؟ ثانیاً کسانی که اعتراض کردند، آذری نبودند، ترک بودند. ترکهای تهران، قشقایی، خراسان و همدان هم به اندازه ترکهای آذربایجان از دست شما خشمگین بودند. ثالثاً ترکها در ایران اقلیت نیستند. امیدوارم که در کارهای بعدی خودتان به این مسائل دقت کنید تا خدای نکرده اشتباه دیگری مرتکب نشوید.
با اینحال من از شما بسیار متشکرم که باعث شدید، مردم ترک یکپارچه و متحد به دفاع از حقوق خود بپردازند و نشان بدهند که "گذشت آن زمانی که آنسان گذشت".
از رادیو محترم زمانه هم انتظار داریم تا با ترکهایی که به دلیل اعتراض به کاریکاتور مذکور زندانی و یا مجبور به خروج از کشور شدند، مصاحبه انجام دهد تا خوانندگان عزیز با نظرات مقابل هم آشنا شوند.

میشه یک نفر از «هيأت التحریة» و یا عندالزوم سیدنا مانا النیستانی توضیح بفرمایند این کلمه سنگین «بعدالتحریر» که به لطف شما پس از مدتی سبک خواهد شد دیگر چه «صیغه» ایست ؟
زمانی که در روزنامه وطنی "ابتکار" دیروز بعنوان تیتر سر مقاله میخوانیم: " شاخاب پارس و نه خلیج فارس " چگونه میتوان «بعدالتحریر» را از رادیو زمانه پذیرفت ؟ مسلم است که در ورای برخی از این شعار ها اهداف سیاسی مد نظر میباشد ولی بر ماست که « شاخاب پارس» را پاس داشته و از استفاده «بعدالتحریر» ها دوری کنیم.
کنجکاو

آقا یا خانم بی نام عزیز، فرموده اید: "همین نوع استدلال شما نشانه آنست که اولا خود را عقل کل و بری از هرگونه اشتباهی میدانید و در تاریکی مطلق‌گرایی غوطه میخورید"
اول این که: از یک کامنت با حجم چند سطر حکمی چنین سنگین صادر فرموده اید؟ حاشا به قوه ی قضاییه ی شخصی شما که قوه ی قضاییه ی بعضی ها را در پلک به هم زدنی، رو سفید می گرداند.
این اصطلاح شبیه به یک قطعه ی ادبی تندنوشته (غوطه خوردن در تاریکی مطلق گرایی) در نظرات شما از چه سرچشمه می گیرد؟ از چیزی غیر از عصبانیت کنترل نشده؟
آیا بهتر نیست به جای احساساتی شدن و فوران رقت آمیز اتهامات تان، لطف کرده و نظر من را دوباره از سر می خواندید؟
همین فضای کوچک مجازی می تواند مدل کوچکی از وضعیت امروز جامعه ی ایرانی باشد.
نمایش خشم عصبی عده ای در برابر چند پرسش بی پاسخ، بدون راه کار ناگزیر استدلال و تحلیل.
و اما فراتر از این همه، پرسش های نظر بالاترم هنوز پابرجاست.
و بعد هم این که من خودم با اجازه ی جنابعالی یکی از همان به قول شما اقلیت های آذری هستم و از همان کودکی مثل بسیاری از هم زبانان ام درد این را داشته ام که چرا نباید بتوانم در مدرسه به زبان مادری خود آموزش ببینم و چرا باید شاهد از هم گسیختگی زبانی بین نسل های هم زبان ام باشم به علت عدم آموزش همگانی و چرا...
سال ها پیش شاعری از هم زبانان ام گفته بود:
" سو دئیب دیر منه اول ده آنام، آب کی یوخ"
(مادرم در ابتدا به من "سو" (در ترکی یعنی آب) یاد داده است و نه "آب")
و می دانم که این تنها درد من نیبست که درد کرد و بلوچ و ترکمن و تالشی هم هست.

آقای روشنان، من بنا را بر آن گذاشته و هنوز میگذارم که هر دو بشریم و میخواهیم مثل بشر رفتار کنیم. یکی از خصوصیاتمان امکان سوء‌تفاهم، اشتباه و باضافه پذیرش اشتباه است.
اگر از پیام‌ام بوی توهین به یک زبان میآید، همین‌جا عذر می‌خواهم. قصدم نه توهین به زبان شما و حق تکلم و آموزش به زبان مادری‌تان، بل‌که برخورد غیر دوستانه خود شماست.
شما با من هم چون عقل کل برخورد میکنید. پیامم را بار دیگر(ولی بدون حساسیت) بخوانید! ربطی به زبان ندارد.