گفت و گو

ورزش، آزادی و جنبش سبز

رضا تیموریان قهرمان پرورش اندام که در مسابقات اوپن بدن‌سازی و فیتنس جهانی در کشور نروژ در اسلو مقام چهارم را کسب کرده و روز ۲۶ سپتامبر در سالن با بازوبند سبز به میدان رفته، حالا در شهر برلین است. رضا تیموریان که در سال ۱۳۷۷ دانشجوی رشته‌ی کامپیوتر دانشگاه تهران بوده، همزمان با جنبش دانشجویی در ۱۸ تیرماه از دانشگاه اخراج شده و قهرمان مسابقات پرورش اندام تهران و ایران بوده و عضو تیم ملی هم هست.

با گروه هفت در برلين

نخستین نمایشگاه مشترک «گروه هفت»، با حضور هنرمندان: شهلا آقاپور، اکرم ابویی، زنده یاد شیوا بنی‏فاطمی، ژاله پورهنگ، سوسن سهی، و کیانوش مجیدی روز پنجشنبه، دوم اکتبر ۲۰۰۸ افتتاح شد که تا بیست و پنجم اکتبر ۲۰۰۸ ادامه يافت. گروه هفت متشکل از گروهی از زنان هنرمند برلین است که مصمم و پرقدرت می‏خواهند در عرصه‏ی کار هنری، حضوری دیگر داشته باشند و "هفت" را نه به معنای تعداد، بلکه به نشانه‏ی کثرت و نیز عدد خاص در فرهنگ ایران، عنوان این گروه هنری کرده‏اند.

خاورميانه، با نگاهی به تجربه جنگ در اروپا

محسن مسرت در گفتگو با زمانه: «با استفاده از تجربیات اروپا، مردم و کشورها راهی را اتخاذ کنند که این راه، راه همکاری مشترک و از طریق دیالوگ و گفتگو باشد و درآمدهای نفتی در جهت عمران کردن کل منطقه قرار بگیرد، آن‌هم با پروژه‌های همکاری مشترک برای استفاده از منابع طبیعی منطقه و دشمن‌زدایی از منطقه انجام بگیرد، و این مسئله عملی است. در اروپا ما نمونه‌اش را می‌بینیم.
هر کس شک دارد به اینکه این کار امکان دارد، بیاید و از کشورهای مختلف اروپا دیدن کند و ببیند که در اروپا دیگر مرز وجود ندارد. ارتشی هم که در اروپا هست، این ارتش‌ها علیه همدیگر نیستند... ما در اروپا می‌بینیم که مشکل جنگ و درگیری بین کشورها و ملت‌ها حل شده است.»

«در غربت پنجره‌ای مال من نیست»

هژبر میرتیموری را شاید با داستان‌های کوتاهش بشناسید. او یک نویسنده، پیکرتراش، گرافیست و کاریکاتوریست ایرانی‌ست که در هلند زندگی می‌کند. با او در مورد نگاهش به هنر و دلیل کم‌کاریش در پیکرتراشی در کشور هلند صحبت کردم. او می‌گوید: «وقتی می‌بینید در آزادترین کشور دنیا هم آزادی وجود ندارد، یا آن آزادیی که می‌گویند حقیقت واقعی ندارد و همیشه یک جریاناتی هست که مانع‌اند... دیوارها همه جا هستند. برای انتشار کتابم گفتند ما در صورتی به آن سوبسید می‌دهیم که شما در جاهایی تغییراتی بدهید؛ من هم گفتم اگر این کار را می‌کردم، توی ایران می‌ماندم و نمی‌آمدم اینجا.»

بیماری خودزنی

ايجاد فضايی آزاد برای شنيدن صداها مگر غير از آزادی بيان است؟ من می‌خواهم ديوار سانسور شکسته شود. من می‌خواهم آزادی بيان در کشورم نهادينه شود. من می‌خواهم بستری برای ديالوگ داشته باشيم. من می‌خواهم کاری کنيم که احزاب اجازه‌ی فعاليت داشته باشند. اين شيوه‌ای است که ما برای مبارزه برگزيده‌ايم. من با خواندن مطلب فولکس کرانت به اين پرسش رسيده‌ام که نويسنده‌اش چه چيزی می‌خواهد به من بگويد؟ آيا برای شيوه‌ی مبارزه‌مان بايد از نويسنده‌ی آن مطلب و شاهدان مثالی‌اش اجازه بگيريم؟

«اگر تحملت را بالا ببری، دردت نمی‌آید»

در سومين و آخرين بخش گفتگو ميان عباس معروفي و عباس سليمي نمين، بحث سياست‌هاي دولت در حمايت از ناشران و رابطه‌اش با روشنفکران و به ويژه بحث جنگ مطرح مي‌شود. عباس سليمي نمين معتقد است: «روشنفکران غيرديني ... نه تنها با مقاومت مردم همراهی نکردند؛ بلکه با نوشتن رمان، مقاومت، ایثارگری و فداکاری مردم را مسخره کردند.»

«قطعاْ تأسف می‌خورم»

در دومین بخش از گفتگو میان عباس معروفی، نویسنده ایرانی مقیم برلین با عباس سلیمی نمین، سردبیر سابق کیهان هوایی، بحث به قتل‌های زنجیره‌ای، دیالوگ و یارانه کاغذ ناشران نیز می‌رسد. سلیمی نمین معتقد است: «الان در جامعه ما تنگ‌نظری وجود دارد» و در مورد حضور نویسندگانی چون عباس معروفی در خارج از ایران می‌گوید: «قطعاْ تأسف می‌خورم.»

عباس در برابر عباس

یکی از اتفاقات جالب نمایشگاه کتاب فرانکفورت امسال، گفت‌وگوی عباس معروفی، نویسنده ایرانی با عباس سلیمی نمین سردبیر سابق کیهان هوایی و رئیس دفتر مطالعات تاریخ معاصر در حاشیه این نمایشگاه بود. دو فرد هم‌ نام که علی رغم اشتراک نام، به نحله‌ها و جریان‌های فکری کاملاً متفاوتی تعلق دارند. در ادامه، قسمت اول این گفت‌وگوی خواندنی را که اختصاصا برای زمانه تهیه شده؛ می‌خوانید و می‌شنوید.