ممنوع‌الملاقاتی زندانیان شورای تحکیم وحدت

مریم محمدی

بیشترین تعداد زندانیان سیاسی پس از حوادث انتخابات ریاست جمهوری را جوانان ایرانی تشکیل می‏دهند و دانشجویان بخش پرشماری از این زندانیان را شامل می‏شوند. دانشجویانی از دانشگاه‏ها و مراکز آموزشی مختلف، بی‌آن‏که عضویت هیچ تشکلی را داشته باشند و هم‏چنین دانشجویان عضو تشکل‏های شناخته‌شده‏ی دانشجویی، نظیر دفاتر انجمن‏های اسلامی دانشجویان (تحکیم وحدت) در شمار این زندانیان هستند. تعدادی از اعضای شورای مرکزی این دفتر که معمولا در تیررس دستگیری‏ها و بازداشت‏ها هستند نیز هم‏اکنون در زندان‏اند.

با امین احمدیان، همسر بهاره‏ هدایت، گفت‏وگویی انجام داده‏ام.

آقای احمدیان، امروز تقریبا یک ماه از دستگیری بهاره می‏گذرد، آخرین اطلاعی که از وضعیت او دارید، چیست؟ آیا موفق به ملاقات با وی شده‏اید؟

نه متاسفانه؛ هم به دادسرای انقلاب مراجعه کردیم و هم همراه دیگر خانواده‏ها مستقیما به زندان اوین رفتیم اما موفق به ملاقات نشدیم. در نهایت نیز گفتند که کارشناسان پرونده‏ها (بازجویان) که در جریان پرونده‏ها هستند، همه‏ی این بچه‏ها و از جمله بهاره را ممنوع‏الملاقات اعلام کرده‏اند.

نگفتند تا کی؟

گفتند تا تحقیقات پرونده و بازجویی‏ها تمام نشود، ملاقات داده نمی‏شود.

بهاره هدایت

به شما نگفتند که بازجویی‏های خانم هدایت در چه موردی است؟

این مسائل را که به هیچ وجه عنوان نمی‏کنند. منتها بر مبنای صحبت‏های بچه‏ها که توانسته‏اند گاهی تلفن بزنند، حدس ما این است که در ارتباط با دفتر تحکیم وحدت است.

در ارتباط با اقدام تازه‏ای که دفتر تحکیم انجام داده یا به طور کلی در ارتباط با آن‏چه در دانشگاه‏ها می‏گذرد یا می‏گذشته است؟

تا جایی که ما اطلاع داریم، پروژه‏ای را شروع کرده‏اند و در ارتباط با بیانیه‏ها و اطلاعیه‏های قدیم تحکیم وحدت و همین‏طور بیانیه‏ی ۲۵ خرداد دفتر تحکیم و بیانیه‏هایی که این چند ماهه منتشر کرده است، شروع به تحقیق و بازجویی کرده‏اند. با این که دفتر تحکیم در چند وقت اخیر حرکت خاصی انجام نداده بود، پیشرو نبود و عامل اصلی هیچ حرکت دانشجویی نبود، اما تحلیل آقایان این است که بالاخره سازمان‏دهی اصلی توسط دفتر تحکیم صورت می‏گرفته است.

ولی همه می‏دانند که به این صورت نبوده است. درست است که تحکیم وحدت یکی از تشکل‏های مهم دانشجویی است، منتها همراه مردم در جنبش سبز، فقط قسمت کوچکی از آن را هدایت و رهبری و یا حتی دنباله‏روی می‏کرد.

در تایید صحبت شما، در آخرین مصاحبه‏ای هم که با خانم هدایت، چند ساعت پیش از دستگیری ایشان داشتم، به همین نکته اشاره کردند که تحرکات دانشجویی امروز به نوعی خودجوش هستند و پیش ازهر موضع‏گیری دفتر تحکیم و یا تشکل‏های دیگر اتفاق می‏افتند. به نظر شما، چرا مسئولان این نکته را نمی‏بینند و یا نمی‏خواهند ببینند؟

در شرایط فعلی جامعه‏ی ایران، هیچ‏کسی و حتی آقای موسوی و کروبی هم نمی‏توانند و مدعی هم نیستند که رهبری جنبش اعتراضی مردم را بر عهده دارند. چون این جنبش از بطن مردم برخاسته و اعتراض گسترده‏ای است که در اکثریت مردم وجود دارد و اصلا رهبری خاصی ندارد.

همین الان هم اگر آقای موسوی و آقای کروبی بیایند و بگویند که با دولت کنار آمده‏اند، فکر نمی‏کنم به هیچ وجه از اعتراضات مردم کاسته شود. در ارتباط با دفتر تحکیم و دانشگاه‏ها نیز وضع به همین شکل است. دانشجویان برای نشان دادن اعتراضات‏شان، هیچ‏وقت منتظر تشکل‏هایی مانند دفتر تحکیم نمی‏مانند.

آقای احمدیان، اشاره کردید که با خانواده‏ها به اوین مراجعه کرده‏اید، به جز خانم هدایت، بقیه اعضای شورای تحکیم نیز ممنوع‏الملاقات هستند؟

بله؛ من و پدر و مادر بهاره به اتفاق خانواده‏ی آقای عرب‏شاهی، خانواده‏ی آقای سمیاری و خانواده‏ی آقای اسدی، مراجعه کردیم و به همه‏ی ما همین را گفتند.

از وضعیت سلامتی خانم هدایت چه اطلاعی دارید؟ چون گویا ایشان در روز دستگیری مریض و سرماخورده بودند.

ما فقط می‏دانیم که در بند ۲۰۹ به سر می‏برد اما در حال حاضر از وضعیت سلامتی و جسمی ایشان هیچ خبری نداریم. بهاره یک بیماری مزمن هم دارد. ما نگران وضعیت سلامتی ایشان و سایر بچه‏هایی که خانواده‏های‏شان در بی‏خبری از آنان به سر می‏برند هم هستیم.

داروهای خاصی مصرف می‏کنند؟

در بیرون از زندان دارو داشت. اما در زندان نمی‏دانم شرایط‏ به چه صورت است.

شما نتوانستید داروهای ایشان را تحویل بدهید؟

نه؛ مراجعه که کردیم، گفتند اگر نیازی باشد از طریق بهداری خود زندان در اختیار ایشان قرار می‏گیرد.