قصه‌ی مرگ مرجان‌های خلیج

برگردان: احسان سنایی
Christine Dell’Amore

پنجشنبه‌ی پیش، دانشمندان خبر از کشف نشانه‌هایی از مرگ‌ومیر گسترده‌ی مرجان‌های واقع بر قعر اقیانوس و مستقر بر نقطه‌ای به‌فاصله‌ی ۱۱ کیلومتری جنوب‌غرب سرچشمه‌ی لکه‌ی نفتی دردسرساز خلیج مکزیک دادند.

مطابق گزارش تیم علمی اعزامی به منطقه با کشتی «رونالد براون»، وابسته به سازمان ملی امور جوی و اقیانوسی ایالات متحده (NOAA)؛ اجتماعاتی وسیع و دربرگیرنده‌ی چندین گونه از مرجان‌های ساکن بر عمق حدود ۱۴۰۰متری بستر اقیانوس و در نزدیکی ریشه‌ی سکوی نفتی Deepwater Horizon، سراپا پوشیده از ماده‌ای تیره‌رنگ‌اند. «تیموتی شانک» (Timothy Shank)؛ از اعضای سازمان اقیانوسی Woods Hole، در این‌باره می‌گوید: «مرجان‌ها یا مرده بودند، یا محتضر و در برخی موارد عیناً به اسکلتی عریان بدل شده بودند. هرگز چنین چیزی ندیده بودم. هنگامی‌که درصدد نمونه‌گیری از مرجان‌ها برآمدیم این [ماده‌ی] سیاه و پف‌کرده‌ - که نمی‌دانم چگونه وصفش را بکنم – از آن‌ها فرومی‌ریخت».

به‌گفته‌ی پژوهش‌گران، در حدود ۹۰ درصد از ۴۰اجتماع گسترده‌ی شدیداً آسیب‌دیده‌ی مرجان‌های نرم آنجا، بی‌رنگ و مرده یا در حال مردن بودند. جمعی از مرجان‌های سخت‌تر واقع در منطقه‌ای دیگر در حدود ۴۰۰متر آنطرف‌تر نیز تا حدی با همان ماده‌ی تیره‌رنگی که شاید آثار نفت لکه‌ی اخیر این خلیج است، پوشیده شده بودند. دکتر «چارلز فیشر» (Charles Fisher) از دانشگاه ایالتی پن و سرپرست هیئت علمی اعزامی، در این‌باره اظهار می‌دارد که «این، نشان از فاجعه‌‌ی متأخری می‌دهد». مدارک ضمنی نیز به‌قدر کافی به‌منظور درنظرگیری لکه‌ی نفتی Deepwater Horizon به‌عنوان مقصر اصلی این ماجرا، قانع‌کننده است.

مرجانی در حال مردن، که پوشیده از نفت است / BOEMRE and NOAA OER Lophelia II expedition

اول اینکه حضور نفت این لکه در چنین مکان و ژرفایی غیرعادی نیست. 1400 متر، تقریباً معاین همان عمقی‌ست که چاه اضطراری حفر گردید و دوم آنکه به‌گفته‌ی دانشمندان؛ جریانات نفتی به‌راه‌افتاده از پس فوران روز بیستم آوریل نیز رو به جنوب‌غرب داشته‌اند.

فیشر در ادامه می‌گوید: «نزدیکی این منطقه با محل فاجعه، ژرفای منطقه، مدارک روشن دال بر حوادث اخیر، و نهایتاً یک‌زبانی کلیه‌ی مشاهدات؛ همگی نشان از قرارگیری اجتماع [مرجان‌ها] در معرض نفت، یا مواد شیمیایی تزریقی پس از نشت نفت یا فقدان شدید اکسیژن و یا مخلوطی از این سه عامل منتج از لکه می‌دهند».

ماه‌هاست که دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند این نفت، در حال فرونشست نبوده و ترکیبات مهلک موجود در آن، احتمالاً آثار نادیده و فاجعه‌باری بر حیات دریایی این خلیج وارد می‌‌آورند. مثلاً در ماه آگوست بود که دکتر «دیوید هالندر» (David Hollander) از دانشگاه ایالتی فلوریدا (USF) دریافت که موجودات قعر دریا در مواجهه‌ی با آب آلوده به انواع هیدروکربن‌ها در این خلیج، واکنش شدیداً زهرآلوده‌ای داشته‌اند.

«جان پل» (John Paul)، از همکاران هالندر در USF، پیرامون مشاهده‌ی مرجان‌های مرده یا در حال مردن، می‌گوید: «این برای من چیز عجیبی نیست. شاید این، نوک کوهی یخی از هرگونه رخدادهای عجیب و غریبی [به‌واسطه‌ی همین لکه‌ی نفتی] باشد که قرار است در سه یا چهار سال آینده در محل خلیج مکزیک با آن مواجه شویم.با این حال، فیشر و پل، هر دو بر تحلیل آزمایشگاهی نمونه‌های دریافتی از مرجان‌ها و رسوبات اقیانوسی؛ به‌منظور تأیید ارتباط‌شان با این لکه، تأکید دارند.

این سفر پژوهشی، جدیدترین اقدام از مطالعه‌ای چهارساله بر مرجان‌های اعماق خلیج مکزیک است. این موجودات که در عمق خلیج حضور فراوانی دارند، عملاً از حیث دسترسی و پژوهش، اهدافی دردسرسازند. به‌دنبال شیوع لکه‌ی نفتی بود که تیم پژوهشی، هدفش را بر کشف آثار این نفت بر مرجان‌های خلیج، متمرکز نمود. مرجان‌های مرده‌ای که در منطقه‌ای به وسعت تقریبی ۱۵در ۴۰متر واقع شده‌اند؛ طی آخرین عملیات تفحص این سفر سه‌هفته‌ای به چشم آمده‌اند. جستجوهای پیشین، نشانی از آسیب‌های ظاهری بر مرجان‌های دیگر نقاط خلیج، نداده بود. شانک در این‌باره می‌گوید: «امیدوار بودیم که چیزی نیابیم» و فیشر نیز می‌‌افزاید که «ما به‌دنبال دگرگونی‌های ظریفی بودیم و آنچه دیدم، چیز ظریفی نبود».

«اریک کوردز» (Erik Cordes) از دانشگاه تمپل نیز این هیئت را همراهی می‌کرد اما به‌هنگام کشف نامبرده، بر عرشه‌ی کشتی حضور نداشت. او می‌گوید: «ما همگی با این خبر غمگین شدیم؛ اما همین هم نشان می‌دهد که کارهای زیادی‌ست که باید انجام‌شان داد». کوردز و همکارانش درصدد بازگشت به خلیج در اوایل ماه دسامبر سال جاری؛ این‌بار با یک زیردریایی‌اند تا که به‌ پژوهشی ژرف‌تر بر مرجان‌های آسیب‌دیده بپردازند.

منبع: National Geographic