جایزه اوسیستکی به منصور کوشان تعلق گرفت

منصور کوشان، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس، جایزه اوسیستکی سال ۲۰۱۰ را که هر سال در نروژ به یک نویسنده و فعال حقوق بشر و مدافع آزادی بیان اهدا می‌شود از آن خود کرد.

به گزارش بخش فرهنگی و ادبی رادیو زمانه، منصور کوشان، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس و سردبیر نشریه فرهنگی و ادبی«جنگ زمان» جایزه اوسیستکی سال ۲۰۱۰ را از آن خود کرد. این جایزه هر سال به یک نویسنده که در زندگی اجتماعی و فرهنگی و ادبی خود از حقوق بشر و آزادی بیان دفاع کرده است اهدا می‌شود.

منصور کوشان، نویسنده تبعیدی و از کوشندگان آزادی بیان

جایزه اوسیستکی سال ۲۰۱۰، روز دوشنبه پانزدهم نوامبر در خانه ادبیات اسلو به منصور کوشان اهدا می‌شود.

منصور کوشان پس از دریافت این جایزه در خانه ادبیات اسلو سخنرانی خواهد کرد. هنوز موضوع سخنرانی این نویسنده تبعیدی که از اعضا فعال کانون نویسندگان ایران بود و برای آزادی بیان در ایران فعالیت می‌کرد مشخص نیست، و این خبر فردا در رسانه‌های غربی بازتاب می‌یابد.

جایزه اوسیستکی نخستین بار در سال ۱۹۹۴ بنیان گذاشته شد و از آن سال تاکنون به یک نویسنده اهدا می‌شود.

به گزارش انجمن جهانی قلم، پن ۹۷ درصد نویسندگانی که تاکنون این جایزه را از آن خود کرده‌اند از کوشندگان و مبارزان آزادی بیان در جهان بوده‌اند.

سال گذشته، محمد عمر، نویسنده فلسطینی مقیم آمریکا جایزه اوسیستکی را از آن خود کرد.

کارل فن اوسیتسکی، روزنامه‌نگار، ناشر آلمانی و از طرفداران صلح و مخالفان امپراتوری سوم در آلمان بود. او در سال ۱۸۸۹ در هامبورگ به‌دنیا آمد و در سال ۱۹۱۹ منشی «جامعه صلح آلمان» شد. این جامعه بنا بر تجربه جنگ اول جهانی که تازه به پایان رسیده بود و پیامدهای ویرانگری برای آلمان داشت، به خاطر صلح بین ملت‌ها فعالیت می‌کرد.

کارل فن اوسیستکی بنیانگذار و ناشر نشریه معتبر «ولت‌بونه» Weltbühe بود که پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها توقیف شد. نازی‌ها او را به اتهام خیانت دستگیر و زنداتی کردند و چندی بعد در اثر شکنجه به قتل رسید. به پاس خدمات وی به جنبش صلح، جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۳۵ به او تعلق گرفت.

منصور کوشان یکی از فعالان جمع مشورتی‌ کانون نویسندگان و از اعضای هیئت هفت نفره‌ احیای این کانون بود و همزمان با قتل‌های زنجیره‌ای، به دلیل بودن نامش در صدر فهرست کشتار جمهوری اسلامی، بعد از دعوت به نروژ جهت سخنرانی در پنجاهمین سالگرد اعلامیه‌ جهانی‌ حقوق بشر (دسامبر ۱۹۹۸)، دیگر به ایران بازنگشت.

منصور کوشان سردبیری نشریه تکاپو به مدیرمسئولی سکینه حیدری را هم به‌ عهده داشت. بسیاری از نمایش‌نامه‌های او در طی آن سال‌ها توقیف و اجرای آن‌ها متوقف می‌شد.

او سال نخست زندگی در تبعید را با سفر به کشورهای اروپایی گذراند و از آوریل سال ۲۰۰۰، به‌عنوان نویسنده‌ مهمان در شهر استاوانگر، جنوب غربی‌ نروژ زندگی می‌کند.

در این سال‌ها آثاری از او به نروژی منتشر شده و هفت نمایش‌نامه از خود و نویسندگان جهان را به زبان نروژی طراحی و کارگردانی کرده است.

منصور کوشان تا سال ۲۰۰۶ مدیر هنری‌ تئاتر سولبرگ شهر استاوانگر بود و از آن پس، تنها به نوشتن در قلمروهای پژوهش، نقد و بررسی، شعر، داستان، رمان و نمایش‌نامه مشغول است و از بهار سال ۱۳۸۸، فصل‌نامه‌ی فرهنگی، ادبی و هنری «جنگ زمان» را نیز سردبیری می‌کند.

از منصور کوشان چندین رمان‌ و مجموعه‌ داستان‌، چهار دفتر در شعر، نمایش‌نامه و یک اثر پژوهشی در نقد نمایش‌نامه‌های ایبسن منتشر شده است.

آخرین رمانی که از منصور کوشان در ایران انتشار یافته «زنان فراموش‌شده» نام دارد. این رمان را انتشارات ققنوس در سال ۱۳۸۸ منتشر کرده است. «محاق»، «واهمه‌های مرگ»، «خواب صبوحی و تبعیدی‌ها»، «ناخدا بانو و تثیلت جادو» از دیگر آثار برجسته این نویسنده تبعیدی است.