محسن رضایی: «هیچ احساسی نسبت به راه‌اندازی و برداشتن گشت ارشاد ندارم.» حاج محسن، این مسئله احساسی نیست! این حقوق بگیران بی خاصیت مزاحم مردم هستند و برای سرکوب و بی احترامی به شاًن مقام انسان و ملت تشکیل شده است. شماها چطور می خواهید این کشور را اداره کنید؟ با این پرت و پلا گفتن ها؟
حاج خیاری از مزرعه جمکران،

جمهوری اسلامی این روزها به هر در و دیواری می کوبد تا بتواند تنور انتخابات را گرم کند اما سی سال فریبکاری ؛ سی سال پنهان کردن قوانین ضد آزادی و بطور کلی ضد انسانی در پس هر انتخابات خود را به نمایش گذاشت و دیگر نه تنها مردم ایران که همه ی جهانیان دیدند که انتخابات آزاد در ایران برگزار نمی شود . مردم ایران به عینه دیدند که در پایان هر انتخاب نه تنها چیزی بدست نیاورده اند بلکه چیزهای بیشتری از دست داده اند . بن بست و فساد آنچنان سراپای جمهوری اسلامی را فراگرفته است که کاندیداها هیچ برنامه ای برای جلوگیری از انحطاط جامعه ندارند . کفگیر آنچنان به ته دیگ گیر کرده است که مجددا جمهوری اسلامی از اول شروع کرده است . اگر میرحسین موسوی جوابگوی اقتصاد و سیاست بود که خمینی بنابر خاطرات هاشمی رفسنجانی به خاطر حتی نداشتن بند پوتین سربازان مجبور نمی شد جام زهر را بنوشد . میرحسین موسوی از پشتیبانی موتلفه و روحانیت مبارز نیز در این دوره برخوردار خواهد شد زیرا همان ستیز همیشگی با غرب را ادامه داده و رانت های حکومتی را به سمت تجار بازار که مورد حمایت موتلفه و روحانیت مبارز هستند سرازیر خواهد ساخت . تجارت و بازرگانی را در انحصار این دو گروه قرار خواهد داد تا مانع ورود اجناس خارجی از کانالهای دیگر شوند . و بازارهای سیاه برای « جلوگیری از اصراف » به شدت رشد خواهد کرد . تکرار همان وضعی که در دهه ی اول رخ نمود . و همه ی اینها زیر لوای حمایت از تولید داخلی صورت خواهد گرفت .
طرفداران دولت ائتلافی هم چه چیزی را ائتلاف خواهند کرد ؟ جناحهای حکومتی که نماینده ی مردم نیستند که ائتلاف رنگ مردمی به خود بگیرد . برای مردم چه فرقی می کند که وزاریشان از این یا آن جناح شکل گرفته باشد زیرا هر دو جناح طی این سی سال هر خاکی که بوده به چشم مردم پاشیده اند . لذا دولت ائتلافی نیز جز شکست بهره ای ندارد .
با توجه به عدم مشروعیت جمهوری اسلامی در نزد مردم ایران پیش بینی می شود که این انتخابات با حضور کمتر از ١٥ درصد مردم روبرو خواهد شد . که این ١٥ درصد بیش از نیمی از آن را خود ارتش و سپاه و بطور کلی خود حکومتیان تشکیل می دهند و باقی مانده هم مردمی هستند که تحت تاثیر روابط قبیلگی ( مانند لرستان که به کروبی رای می دهند ) یا ترس از اخراج از مراکزی که مشغول بکار می باشند و یا افراد کمی که هنوز به اسلام توهم دارند . شکل خواهند داد .
کاندیداهای تا کنونی نیز با توجه به سابقه اشان هیچ کدام قادر نخواهند بود هرج و مرج موجود در اقتصاد و سیاست ایران را سامان دهند . زیرا در صورتی به سامان خواهد رسید که به این درک رسیده باشند که باید ترکیب سرمایه در ایران باید افزایش یابد و افزایش این ترکیب به معنی دعوت با امتیازات خوب از سرمایه های خارجی امکان پذیر است . و هیچ کدام از این کاندیداها نه ظرفیت این کار را دارند و نه آنکه کل حکومت هنوز به این درک رسیده است . از این رو انتخاب هر کدام از کاندیداها تغییرو یا تاثیری در معادلات سیاستهای داخلی و خارجی جمهوری اسلامی نخواهند داشت و همچنان جامعه راه انحطاط را ادامه خواهد داد . ادامه ی این وضعیت از طرفی بدین معنا ست که جمهوری اسلامی در بن بستی که خودش ؛ خودش را قرار داده است گرفتار شده و انتظار روزی را می کشد که کسی از راه برسد و آنان را از حکومت خلع نماید و یا با چنان شورشی روبرو شود که قادر به حفظ خودش نباشد . از اینرو انتخابات فرمایشی جمهوری اسلامی یکی از موانعی ست که خود رژیم ایجاد کرده است که مردم حس می کنند که با انتخابات قادر به تغییر حتی شرایط نسبی خود نیستند و از اینروست که تمایلی از خود نشان نمی دهند و این اولین بن بستی ست که جمهوری اسلامی برای خودش ایجاد کرده است . جامعه این روند را بخوبی درک می کند و فاصله ی خود را با رژیم هر چه بیشتر خواهد کرد . اگر رژیم پس از اتخابات رای بالائی را نشان دهد فقط می توان گفت که این آرا ساختگی ست . و کروبی باید این بار تا صبح بیدار بماند .