Jul 2007

نامه‌ای به همه

اکبر گنجی در نامه‌ای خطاب به مردم چنین می‌نویسد: «ما را چه می‌شود که بر زندانی شدن عزیزانمان چشم می‌پوشیم؟ بر سر آن آرمان‌های شریف اخلاقی چه آمد؟ این سقوط اخلاقی- معنوی که جز به مصرف به چیز دیگری نمی‌اندیشد چگونه در ما پدید آمد؟ چرا این همه دروغ می‌بافیم؟ این خودخواهی و خودبزرگ‌بینی بیمارگونه در ما چگونه پدید آمد؟ چرا سکوت در مقابل ظلم و بیداد؟ قرن‌ها سینه‌زنی و عزاداری برای امام حسین توسط کسانی که در مقابل چشمان‌شان فجایعی به مراتب بدتر از فاجعه کربلا روی می‌دهد چه معنایی دارد؟»

تجارت کثيف با بردگان کوچک

کار کودکانِ زیر ۱۴ سال در هندوستان از سال ۱۹۸۶ غیرقانونی است، اما سازمان‌های مدافع حقوق کودک، تخمین می‌زنند که چهل‌میلیون کودک هندی بین سنین ۵ تا ۱۴، به‌طور غیررسمی کار می‌کنند. بر پایه‌ی گزارش سازمان ملل، بيست درصد از تولید خالص ملی هندوستان حاصل دسترنج کودکان هندوستان است.

اعترافات فاقد اعتبار

برای چندمین بار است این صحنه‌ها؟ کاش یک آمار نسبی از این «شوهای اعترافات»، که از سال ١٣٦٠ شروع شده، در دست بود... جای آن دارد که وادار کردن زندانی به اعتراف در رسانه‌ها یا در مجامع عمومی جرم تلقی شود و بر ممنوعیت آن مثل ممنوعیت شکنجه تأکید شود و دولت‌ها و سازمان‌ها وادار به رعایت آن شوند.

نخستين قضات زن در مصر

به‌تازگی اشتغال به کار 30 زن مصری به عنوان قاضی در کشور رود نیل موجب بروز مناقشاتی در این کشور شده است. محافظه‌کاران و گروه‌های اسلامی این امر را به عنوان اهانت به "احساسات سنتی جامعه" تلقی کرده‌اند. و گروه‌های پيش‌رو از این اقدام استقبال کرده و آن را گامی بلند به سوی اصلاح موقعیت غیر قابل قبول زنان مصری دانسته‌اند.

میان خود سانسوری و سرکوب

رسانه‌های جمعی در ایران مقهور سانسور و استبداد دستگاه‌های کنترل دولتی شده‌اند. هم اینک بسیاری از روزنامه‌نگاران، قوانین متصلب مطبوعات را به وسیله پناه بردن به اینترنت دور می‌زنند. آن‌ها برای خود وب سایت‌های متعددی می‌سازند تا به این وسیله اطلاعات و تحلیل‌های خویش را در دسترس مخاطبان‌اشان قرار دهند.

«مادام بوواری» سنگسار می‌شود

ما نه مکرمه ابراهیمی را می‌شناسیم، نه از زندگی سابق او چیزی می‌دانیم، اما مادام بوواری را می‌شناسیم، رمان گوستاو فلوبر که بی‌شک یکی از شاهکارهای جاودان ادبیات جهان است. وسوسه‌های مادام بوواری به قدمت عمر بشر است و تاریخ و مکان نمی‌شناسد. خانم مکرمه ابراهیمی می‌تواند همان مادام بوواری باشد که صد و پنجاه سال پیش در شهرستانی در فرانسه در رمانی می‌زیسته است.