تاریخ انتشار: ۲۱ فروردین ۱۳۸۶ • چاپ کنید    

اکبر گنجی: وجود چندهمسری اغراق است

آزاده اسدی

گفت‌وگو با اکبر گنجی را از «اینجا» بشنوید.

سال‌هاست کنار نامش عبارت «روزنامه‌نگار معترض» می‌آید. کسی که شش سال از دنیای آن سوی زندان، به‌خاطر اعتقاد و اعتراضش به حکومت، محروم بود.
اکبر گنجی اواخر اسفند ماه سال ۸۴ از زندان اوین بیرون آمد. مدتی را صرف درمان و ماندن کنار خانواده‌اش کرد. بعد راهی غرب شد؛ شرکت در چند کنفرانس حقوق بشر و گرفتن جوایز مختلف سازمان‌هایی که او را نماد فردی مبارز برای آزادی بیان می‌دانستند، دلیل این سفرهاست. او در این سفرها بیکار نمی‌نشیند و با شور و هیجان سراغ فیلسوفان یا نظریه‌پردازان امور اجتماعی می‌رود برای مصاحبه و گفت‌وگو.

این سفرها همچنان ادامه دارد. او چند ماه پیش، در سفر اروپایی‌اش، به هلند هم آمد. وقتی گفتم به مقاله‌ی «آپارتاید جنسی»اش ایراد وارد است، مشتاقانه خواست تا در این مورد، هر کسی نقدی دارد مطرح کند.

آن روزها هنوز عرصه بر فعالیت زنان ایران، تا این حد تنگ نشده بود؛ وگرنه شاید موضع بحث، با توجه به رویکرد گنجی برای مبارزه از راه «سنت»، شکل دیگری می‌گرفت. او معتقد است زنان می‌توانند در چارچوب دیدگاه‌های سنتی، مثل نظرات آیت‌الله خمینی، همه‌ی تبعیض‌ها را علیه خودشان نقد و دفع کنند؛ حتی حجاب را.

با گنجی، که خسته‌ی راه بود، تا لحظه‌ی افطار، در استودیوی رادیو زمانه در مورد حقوقی که زنان برایش مبارزه می‌کنند صحبت کردیم. اما او در نهایت موضعش را اعلام کرد: «بدون آمار نمی‌توان در مورد ازدواج موقت یا مجدد مردها بحث کرد. این نوع ازدواج‌ها مال این روزها نیست و شما غلو می‌کنید».
قرار بود این گفت‌وگو ادامه پیدا کند؛ که به دلیل سفر ایشان ممکن نشد.



شما معتقدید تبعیض جنسی در ایران رنگ دینی دارد. و معتقدید قوانین ضد حقوق زنان، به‌عنوان دفاع از دین و اجرای حکم شرعی شکل گرفته است. بنابراین چطور فکر می‌کنید زنان می‌توانند در مقابل موردی به اسم حکم دین یا شرع اعتراض کنند؟

خب، راه‌های بسیار زیادی دارد. اول باید ببینیم چه تصوری از دین داریم. پیامبران در یک زمانه‌ای می‌آمدند و متناسب با آن فرهنگی که وجود داشته، می‌خواستند نگاه انسان‌ها را متوجه‌ خدا کنند. همین‌طور سعی می‌کردند موارد خاصی را که در زمان خودشان وجود داشته، مثل مسایل زنان، کمی بهتر کنند.
زنان در طول تاریخ، تا همین قرن بیستم، گرفتار تبعیض و نابرابری بودند. آیا درست است در مورد پدیده‌ی‌ کاملا مدرن، متعلق به قرن نوزده و خصوصا متعلق به قرن بیستم، برویم سراغ متون مقدس دینی که متعلق به ۱۴۰۰سال پیش است و بگوییم این با آن نمی‌خواند یا سازگار نیست؟ به نظر من، این رویکرد اشتباه است؛ چون درآن دوران، زنان با مردان نابرابر بودند. حداکثر کار ادیان در آن زمان، سعی در نرم کردن این نابرابری بود. همین.

به یک معنا، می‌گویند احکامی که هست احکام تأسیسی و احکام تصویبی‌ست. دین اسلام اکثر احکامی را که قبل از اسلام وجود داشته، با کمی اصلاحات تأیید کرده. اصلاحات و احکامی که تأسیس کرده بسیار قلیل است. اما با این احکامی که در این وضعیت به وجود آمدند و محصول چنین ساختاری هستند، امروز به عنوان یک دیندار چه باید کرد؟

یک راه این است که در چارچوب سنت‌گراها حرکت کنیم. آیت‌الله خمینی یکی از افراد سنت‌گراست. فقها بحثی دارند درباره‌ی این‌که مرتد به چه کسی می‌گویند؟ ایشان در کتاب البیع می‌گوید که ضروری دین دو چیز است: یک توحید، دو نبوت. و احتمالا اعتقاد به معاد. آیت‌الله خمینی می‌گوید اگر کسی احکام دین را انکار کند، بازهم مسلمان است؛ در صورتی‌که به توحید و نبوت ایمان داشته باشد.

اما شما نمی‌توانید کل احکام را انکار کنید. چون پیامبری که می‌آید، رسالتی دارد و جزو رسالتش این احکامی‌ست که می‌آورد. اگر شما تمام آن احکام را انکار کنید، منجر می‌شود به انکار رسالت و نبوت. درحالی‌که گفته می‌شود شرط مسلمانی دو چیز است: توحید و نبوت. در صورت انکار نبوت، ضروری را انکار کرده‌اید و مسلمان نیستید.

حالا خود آیت‌الله خمینی می‌‌گوید اگر کسی نماز را انکار کرد(توجه کنید مثال نماز مثال جالبی‌ست) یا روزه یا حج را انکار کرد، تکلیف ما با او چیست؟ در حالی که نماز در صدر اسلام واجب بوده، امروز واجب نیست. روزه در صدر اسلام واجب بوده، امروز واجب نیست. پس تکلیف ما چیست که می‌گوییم این مسلمان است؟ خب سؤال این است: اگر بشود احکام عبادی را انکار کرد و همچنان مسلمان بود، آنهایی که اصلا احکام عبادی نیستند انکارشان چه اشکالی دارد؟ هیچ اشکالی ندارد. یعنی شما می‌توانید بگویید حجاب در صدراسلام واجب بوده، اما به گمان من، به عنوان یک مسلمان، امروز دیگر واجب نیست.

به این ترتیب شما می‌توانید کل احکام تبعیض‌آمیز نسبت به زنان را انکار کنید و همچنان هم مسلمان باشید. این راهی‌ست که در دل سنت می آیید جلو.

اما روشنفکران دینی هم برای این مسأله راه‌حل‌هایی دیده‌اند. دکتر سروش تقسیم‌بندی‌ای دارد در مقاله‌ی «ذاتی و عرضی». ایشان می‌گوید :اسلام و هر دین دیگری، بالذات برای یک اموری آمده و بالعرض یک چیزهایی وارد آن دین شده است. بر این اساس، کل احکام دینی بالعرض وارد دین شده و ذاتی دین نیستند. ذاتی دین، در درجه‌ی‌ اول، رابطه‌ی‌ انسان و خداست. اما تمام احکام شریعت می‌توانست یک جور دیگر باشد. می‌توان اینها را تغییر داد بنابر مقتضیات زمانه. بنابر این، تمام احکامی که تبعیض‌آمیز است و رابطه‌ی‌ زن و مرد را بیان می‌کند، احکام عرضی‌ست؛ و احکام عرضی را به راحتی می‌شود تغییر داد.

ولی در جمهوری اسلامی چطور می‌شود این مسأله را توضیح داد و عمل کرد؟

چند راه وجود دارد. یکی راهی‌ست که آیت‌الله خمینی توضیح داده است: شما می‌توانید مسلمان باشید و احکام را انکار کنید. راه دیگرش هم همان احکام حکومتی‌ست که تئوری‌شان اصولا بر همین اساس است. می‌گوید هرگاه حکومت مصلحت را تشخیص دهد، می تواند احکام اولیه را تعطیل کند. مهم این است که تشخیص دهند. امروز اجرای این حکم‌های تبعیض‌آمیز راجع به زنان، نه به مصلحت حکومت است، نه به مصلحت زنانی که نیمی از جمعیت کشور هستند و این احکام در مورد آنها پیاده می‌شود؛ چون باعث رنج و درد آنها می‌شود.

اما این موضوع به مصلحت حکومت است، چون به شدت آنها راقبول دارند.
ببینید! مصلحت حکومت را باید معنا کنید. اگر معنایش این است که یک نظام حکومتی می‌خواهد به‌عنوان یک نظام پایدار در این دنیای معاصر بماند ونظام تثبیت شده‌‌ی مشروع باشد که هم دنیا قبولش کند و هم مردم خودش،‌ اصلا به مصلحت‌ چنین نظامی نیست. اما اگر منظورتان یک عده، یک تعداد آدم باشد که صرفا دنبال منافع خودشان هستند(حالا هر منافعی) که بخشی هم دیدگاه‌های منجمد و قشری‌شان هست، ممکن است به منفعت آنها باشد. ولی اگر آنها هم دقت کنند، نه! به مصلحت آنها هم نیست، به مصلحت یک ساختار حکومتی نیست.

یعنی شما معتقدید دقت نداشته‌اند و تا حالا متوجه نشده‌اند به مصلحت‌شان نیست؟

ببینید! یک عده آدم قشری هستند که می‌گویند این احکام از طرف خدا آمده و برای همه‌ی زمان‌ها و همه‌ی مکان‌هاست و باید اجرا شود. از سوی دیگر، منافع نظام مردسالار و پدرسالار هم با اینها عجین شده است. از این دارند استفاده می‌کنند. با همه‌ی اینها، در این سال‌های گذشته، بسیاری‌ از این حکم‌ها شکسته شده است. مثلا ببینید حکم سنگسار را به دلیل فشارهای داخلی و بین‌المللی تعطیل کرده‌اند.

هنوز تعطیل نشده...

تعطیل شده و اجرا نمی‌شود. حکم می‌دهند ولی اجرا نمی‌کنند. ممکن است قاضی حکم بدهد اما اجرا نمی‌شود. اصلا راجع به سنگسار ما در قرآن آیه نداریم. «رَجم» در قرآن وجود ندارد. این حکم را با استناد به سنت آورده‌اند که موجب وهن اسلام است و در دنیا، ما و دین‌مان را مسخره می‌کنند. به همین دلیل، این حکم را مثل خیلی از احکام دیگر کنار گذاشته‌اند و اصلا اجرا نمی‌شود. شما یک مورد نمی‌توانید نشان دهید که جمهوری اسلامی دست دزدی را قطع کند. حکم حد زدن در میادین هم تعطیل شده است.

یعنی فقط براساس عکس‌العمل بین‌المللی امکان تعطیل شدن بعضی از این موارد وجود دارد؟

ببینید! خودشان عنوان می‌کنند «وهن اسلام». می‌گویند هرچیزی که موجب وهن اسلام شود باید کنار گذاشت. اگر تعبیر آیت‌الله خمینی را به کار ببریم، می‌گفتند هر چیزی موجب مصلحت نظام نباشد یا به مصلحت نظام باشد را می‌شود تغییر داد. احکامی هم که راجع به زنان است همین حکم را دارد. این‌که شما می‌پرسید چه کسی تغییرش می‌دهد همین است: ساختار زمانه. و الان مشکلی که شریعت و فقه ما دارد همین است که با این ساختارها هماهنگ نمی‌شود.
یک راه دیگر هم وجود دارد که آن را ۲۷ سال حکومت جمهوری اسلامی امتحان کرده است. مثلا سایز من ۳۲ است، اما شلواری با سایز ۲۶ برای من خریده‌اند و می‌گویند ما آن‌قدر تو را فشار می‌دهیم و‌ می‌چلانیم، پاهایت را هم اره می‌کنیم که اندازه‌ی این شلوار شوی. این هم یک راه است به هرحال. و این راه را متأسفانه ما ۲۷ سال است درکشورمان تست می‌کنیم. یعنی به جامعه‌ای که یک سری از احکام به آن نمی‌خورد، می‌خواهند به زور حقنه کنند؛ و این نشدنی‌ست.

بحث فقط باور نیست؛ که یک عده باور دارند و یک عده باور ندارند. بحث سر این است که ساختارهای جدید مقتضی این نیست. شما یادتان هست در بحث شطرنج، موقعی که دعوا شد، آقای خمینی پاسخ داد این حرف‌هایی که شما می‌زنید مال جوامع بدوی و قبایلی‌ست که چادرنشین بودند و به امروز نمی‌خورند. تمام حرف سر همین است. ما دو جامعه داریم: یک جامعه‌ی بدوی ـ قبایلی ۱۴۰۰ سال پیش داریم، یک جامعه‌ی‌ مدرن پیشرفته‌ی تکنولوژیک قرن بیست و یکمی. این دو چیز مختلف است. ما امروز آمده‌ایم جلو و در دوران مدرن هستیم. ساختار هم تغییر کرده. خب، معلوم است که صورت حقوقی آن هم تغییر کرده و یک حقوق دیگری امروز می‌تواند میان من و شما رابطه برقرار کند. ۱۴۰۰ سال پیش شاید (می‌گویم شاید) من همسرم را کتک می‌زدم و همسرم می‌پذیرفت. زن امروزی نمی‌پذیرد من کتک‌اش بزنم.

البته نه همه‌ی زن‌ها!

قبول... قبول. این احکامی که ما می‌گوییم در علوم اجتماعی است و هیچ حکم مطلقی نداریم. در گذشته، در جهان گذشته، بحث سر این بوده و جهان ناعادلانه بود. منظور ما اجتماع است. ولی می‌خواهیم بگوییم زنی که پانصد سال یا هزارسال پیش کتک می‌خورده، او هم درد می‌کشیده، او هم رنج می‌برده از این رفتارهای نابرابری که نسبت به او اعمال می‌شد. اما چون فرهنگ زمانه نابرابر بوده این را طبیعی فرض می‌کرده. یعنی گویی مرد حق داشته که زنش را کتک بزند. فرهنگ مدرن امروز می‌گوید حق ندارید هیچ‌کسی را کتک بزنید. فرد می‌گوید این حق من نیست که کتک بخورم و شما هم حق ندارید که من را کتک بزنید.
مشکلی که حکومت در مسأله‌ی‌ حجاب دارد همین است. رضاشاه به زور آمد زن‌های ما را بی‌حجاب کرد، جمهوری اسلامی به زور زن‌ها را باحجاب کرده. جفت‌اش هم زور است؛ منطق زور. خب، ما در این تردیدی نداریم که بسیاری از خانم‌ها نمی‌خواهند باحجاب باشند در جمهوری اسلامی؛ و بسیاری خانم‌ها هم می‌خواهند باحجاب باشند. یک راه ساده‌اش این است که بگوییم آقا این پوشش، لباس، تن‌پوش امری‌ست مربوط به حوزه‌ی‌ خصوصی و فرد باید تصمیم بگیرد که چه نوع لباسی بپوشد و چه رنگی داشته باشد .این یک تصمیم‌گیری شخصی‌ست براساس اعتقادها و باورهایی که شخص دارد. یک راه دیگر هم این است که بگوییم نه، این وظیفه‌ی دولت است که به‌زور، یک سبک خاص از پوشش را به دیگران تحمیل کند؛ کاری که جمهوری اسلامی با زنان می‌کند و این غلط است. حرف سر این است؛ و زنان هم مقاومت نشان می‌دهند. امروز شما اگر لباس خانم‌ها و دخترها را در ایران ببینید، می‌فهمید که ایستاده‌اند جلو جمهوری اسلامی. به یک معنا، بدتر از لباسی‌ست که در غرب وجود دارد. من این نوع آرایشی که دخترها در ایران می‌کنند، از سن ۱۴ ـ ۱۳ سال تا خانم‌های سن بالا، مطلقا در هیچ کشور غربی ندیده‌ام. در هیچ کشور غربی.

پرسش شما، که خیلی خیلی طولانی شد پاسخ‌اش، از لحاظ دینی راه حل دارد. و من سعی کردم یک مقدار صورت مسأله را بشکافم.

این‌طور که می‌گویید خیلی طول می‌کشد...

اتفاقا در این زمینه من خیلی امیدوارم. اتفاقا من اگر در بعضی زمینه‌ها امیدوار نباشم، در این یک مورد بسیار امیدوارم و فکر می‌کنم تحولاتی که، در مجموع، در این ۲۷ سال در جمهوری اسلامی شکل گرفته برای رفع تبعیض جنسی خانم‌ها مؤثر بوده. هرچند که فاصله‌ی‌ شگرفی با آن وضعیت مطلوب داریم ولی من در این زمینه خوشبین هستم. دلیلش هم این است که، در درجه‌ی اول، این مستقیما امری سیاسی نیست که با نظام قدرت سیاسی درگیر باشد. مثلا فرض کنید خانم‌ها می‌گویند حق طلاق چرا متعلق به مردهاست... یا حق حضانت؟ و می‌بینیم که حکومت راه می‌آید در اینجور مواقع؛ و فشارها مؤثر است. مثلا مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب کرده و الان هر مردی از زنش جدا بشود باید نصف اموالی که در دوران ازدواج به دست آورده به زنش بدهد. یا مثلا ازدواج مجدد، که واقعیت هم ندارد، یعنی مردها اصلا نمی‌توانند و همین یک مورد را هم نمی‌توانند ازدواج کنند.

نه دیگر آقای گنجی... این را نمی‌توانید بگویید.

دلیلش هم روشن است؛ چون به لحاظ معیشتی...

یکی از دلایل تجمع ۲۲ خرداد همین موضوع بود و یکی ازخواسته‌های زنان درآن تجمع برداشتن قانون ازدواج مجدد بود.

ببینید! این کار خوبی‌ست. من هم صددرصد موافقم. اما چقدر واقعیت دارد در جامعه‌ی ما؟ و چندتا مرد هستند که می‌توانند ازدواج مجدد داشته باشند؟

خیلی زیاد است آقای گنجی. به خودتان نگاه نکنید...

نه، این‌طور نیست.

ازدواج موقت مورد جاافتاده‌ای در جامعه است.

ازدواج موقت را نمی‌گویم.

خب ازدواج موقت ممکن است به ازدواج مجدد هم ختم بشود. اصلا خودش یک ازدواج دیگر است در حالی‌که همسری وجود دارد.

الان وضع معیشتی در ایران بسیار دشوار شده است. پسری که می‌خواهد ازدواج کند هم خودش، هم پدرش و هم مادرش می‌گردند دختری را پیدا کنند که شاغل باشد. در حالی‌که به لحاظ فقهی، وقتی می‌گویم قوانین تغییر می‌کنند، همین است. به لحاظ فقهی می‌گویند مرد حق دارد زنش را حتی...

منع کند از کار؟

حتی منع کند از خانه‌ی‌ پدرش رفتن. می‌شود ناشزه اگر بدون اجازه‌ی‌ شوهرش برود. ولی الان به خاطر ضرورت‌های تمدنی که به شما گفتم، این اتفاق افتاده که جوان از ابتدا می‌گردد دنبال دختری که شاغل باشد...

چند درصد چنین مواردی شما می‌شناسید؟

خب آمارها را باید نگاه کرد. مثلا در مورد دانشگاه. الان تعداد دختران دانشجو از پسران بیشتر است. اینجا آمار داریم. افراد نمی‌توانند همین‌طور نظر دهند.

شما در مقاله‌ی‌ آپارتاید جنسی گفته‌اید تعداد دخترها و استقبال دخترها از تحصیل بیشتر است و خودتان همان‌جا گفته‌اید با این حال کار برای دخترها کمتر است و محدودیت خانواده‌های سنتی بر دختران بیشتر...

قبول دارم.

اینها را هم باید در نظر بگیرید. چون آن کلی را که می‌گویید، بدون این مسایل نمی‌توان تحلیل کرد.

من دو مورد را همیشه می‌گویم. زمانی با آرمان‌هایی که داریم، مثل برابری کامل زن و مرد، به لحاظ حقوقی فاصله‌ی‌ شگرفی داریم. این را قبلا گفتم و الان هم دوباره تکرار می‌کنم. میان این چیزی که امروز هست و آن چیزی که می‌خواهیم، فاصله وحشتناک است.اما می‌بینیم در این ۲۷ سال چقدر تغییرات انجام شده است. من می‌گویم تغییرها خوب بوده. کافی نیست، خیلی تغییر باید شکل بگیرد.می‌گویم چرا این شده. می‌گویم محتویات زمانه این تغییرات را ایجاد کرده. این‌که الان تعداد دخترها در دانشگاه ها بیشتر شده ده ها دلیل دارد.

این فقط کمیت است آقای گنجی!

می‌دانم. قبول. ولی این هم مثبت است. این را هم باید در نظر بگیریم اگر یک تحول مثبتی شده، نمی‌گویم جمهوری اسلامی برنامه‌ریزی کرده بود دخترها بروند دانشگاه و تعدادشان بیشتر از پسرها شود. نه! می‌گویم که در همه‌ی زمینه‌ها این اتفاق افتاده. الان ساختار اقتصادی ‌ـ اجتماعی کشور به گونه‌ای‌ست که چند همسری را تقریبا دارد ناممکن می‌کند. نمی‌گویم وجود ندارد، می‌گویم ناممکن می‌کند.

بیشتر می‌شود آقای گنجی. شما تقریبا پنج شش سالی نبودید در این فضا.

خب آمار بدهیم.

شاید آماری در این زمینه وجود نداشته باشد. ولی شما می‌توانید ازاتفاق‌های اجتماعی اطرافتان و اعتراض زنان این موضوع را درک کنید.

نه. اتفاقا من اطرافم را ندیده‌ام. چیز دیگری دیده‌ام که می‌گویم.

خیلی جالب است. شما اطرافتان آدم‌هایی دیده‌اید که برای ازدواج شرط اشتغال خانمشان را گذاشته‌اند، که خیلی باید خانواده‌ی مدرنی باشند، اما ازدواج مجدد را ندیده‌اید و در اطرافتان نداشته‌اید. این دو مورد، از مواردی‌ست که در خانواده‌های سنتی خیلی زیاد است.

ممکن است مردهایی مخفیانه بروند ازدواج کنند. ممکن است مردهایی مخفیانه روابطی با بعضی از خانم‌ها داشته باشند. این یک بحث است؛ ولی چند همسرگزینی نداریم و استثنایی‌ست اگر چنین چیزی باشد.
می‌خواهم بگویم بخش زیاد اینها غلو است. قانون اجازه داده، ولی در واقعیت وجود ندارد و من نمی‌توانم این را بپذیرم. من افراد بسیار زیادی می‌شناسم، با آنها ارتباط دارم. در میان این افراد، چندهمسر نمی‌شناسم. و مردی هم که ازدواج موقت هم کرده باشد نمی‌شناسم. نمی‌گویم وجود ندارد. شما مسایل خانم‌ها برایتان اهمیت دارد و کار درستی‌ست. برای من هم اهمیت دارد. منتها من با یک عده آدم‌ها رابطه دارم و سعی می‌کنم بر آن اساس آمار بدهم. شما یک کار دیگری هم می‌کنید. می‌روید سراغ آن خانم‌هایی که درگیر این مسایل هستند و برایشان پیش آمده. طبیعی هم هست. و بعد همین را تعمیم می‌دهید به کل کشور. یعنی ممکن است شما رفته باشید، سوژه‌تان باشد با ۵۰ تا زن، یا با ۱۰۰ یا با ۲۰۰ تا زن، که اینها شوهرشان رفته همسر دیگری اختیار کرده و مخفیانه ازدواج رسمی هم کرده، روبه‌رو شوید و بعد بیاید این را گسترش‌اش دهید. وگرنه غیر از این، مستند دیگری موجود نیست. یعنی شما نمی‌توانید بگویید آمار دارم.

می‌خواهم بگویم به لحاظ علمی نمی‌توانید این را تعمیم بدهید. اشکال کار همین است.

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

خوشم اومد اکبر گنجي عزيز. دقيقا همينه که ميگي. برخوردهاي کليشه اي و کلي هميشه يکجاييش مي لنگه، زيرا مبتلا به ساده بيني،مطلق بيني و ايستايي است و ناتوان از ديدن پيچيدگي،چندلايگي و پويايي هر موضوع نقد است. مرسي از مصاحبه خوب خانم اسدي.

-- داريوش برادري ، Apr 10, 2007

متا سفانه دشمن براي سد كر دن هر مسير
ميداند نقا ط ضعف ما چيست ..واز همان راه
ما را از ادامه راه با ز ميدارد يا وقفه مي اندازد.

-- امید ، Apr 10, 2007

من فكر مكنم نظر آقاي گنجي درست است كسي نمي تواند وجود پديده چند همسري يا ازدواج موقت كه ارتباط رسمي با فرد ديگري است را در جامعه ايران انكار كند اما به لحاظ آماري خيلي زياد نيست. چيزي كه زياد است و به چشم مي آيد ارتباط مخفي و غير علني و طبيعتا غير تعهدآور است كه چه براي مردان مجرد و چه مردان متاهل روز به روز زيادتر مي شود.
گمان مي‌كنم اين جمله را شاه در جواب خانم فالانچي - خبرنگار جنجالي ايتاليايي- در پاسح به اينكه چرا داشتن چند همسر در ايران قانوني است گفته بود كه داشتن دو همسر قانوني و آشكار در جوامعي مثل ما چندان بدتر از داشتن دوستان دختر زياد و ارتباطات غيرقانوني و پنهان در جوامع غربي نيست.
متاسفانه جامعه ما به اين سمت پيش مي‌رود و چيزي كه فراموش شده چرايي و نقش خانم هاي است كه با علم به متاهل بودن مردي با او ارتباط قانوني يا مخفيانه برقرار مي‌كنند. فراموش نكنيم هر جايي كه در اين رابطه مردي خطا كرده باشد حداقل پاي يك زن هم در ميان است و او هم چندان بي‌تقصير نيست.
اينكه اين روابط اعم از قانونمند يا مخفيانه - كه من چندان تفاوتي بين آن ها نمي بينم - چقدر قابل قبول يا نابخشودني است و تحليل جامعه شناختي پيدايش و رواج آن بحث‌هاي مفصل و دور از تعصب‌هاي مردانه و زنانه را مي‌طلبد. فضاي داخلي و روحيات حاكمان ايران كه چندان مساعد اين موشكافي هاي منطقي نيست رسانه هاي خارجي هم در گير شعار زدگي‌هاي سطحي و غرو لندهاي روشنفكري هستند. بيچاره مردم كه بي چراغ راهي در تاريكي جامعه هم نجات و خوشي‌هاي خود را جستجو مي‌كنند و هم مي‌خواهند درست و غلط رفتارشان را بيابند.

-- فرزان ، Apr 10, 2007

زنده و پر نشاط تر باش اکبر آقا

-- رضا ، Apr 10, 2007

با سلام
من با آقاي گنجي موافق نيستم مثل اينكه ايشان در ايران نبوده است
من تنها تجربه خودم را مي گويم كه فاميل ما تا حدودي مدرن هستند مثلا دختران هم مانند پسران آزاد هستند كه تحصيل كنند و معمولاهم تحصيل كرده هستند و براي ازدواج هم به انها زور گفته نمي شود ولي با اينجال در همين فاميل آقاياني كه چند همسر دارند بسيار هستند و حتي يكي از نزديكان من هم اين كار را كرد ووقتي كه خانم ها اعتراض مي كنند هميشه گفته مي شود كه اين حقي است كه دين و قانون به آنها داده است و ديگران هم قانع مي شوند .
من فكر مي كنم كه ازدواج موقت تفاوتي با رابطه بين يك زن و مرد ندارد و شرعي كردن آن فريبي بيش نيست و با اين كار از زناني كه به هر علتي به اين كار دست مي زنند بهره كشي جنسي مي كنند چون مرد تنها براي تن اوست كه با او پيمان موقت مي بنددد.

-- maryam ، Apr 11, 2007

بنظرمن پديده چندهمسري باانكه قانوني است دربين اهل تشيع خيلي كمتررواج دارد ومن درناطقي مثل بلوچستان خيلي زيادترديده ام چندين برابر اما چرا اين پديده را براي كشورهاي عربي مثل عربستان ايرادنميگيرند وفقط به ايران نسبت ميدهند .من براي مدتي به شرق اسيارفته بودم وقتي ميگفتم ايراني هستم اولين چيزي كه ميگفتند اينكه درايران شماچهارزن داريد وميگفتم مگر درايران زنان 4برابرمردان متولدميشوند

-- علي ، Apr 12, 2007

خانم اسدی ِ عزیز، بزرگترین مشکل حکومت ِ اسلامی این است که مردم چندین و چند قدم از رژیم جلوتر هستند. در هر زمینه ای: حجاب، چندهمسری، حقوق زنان و مردان، حق طلاق، حتی حق ارث. ساده ترین شکل اش کارهای خوابیده در ارشاد است که اجازه ی چاپ نمی گیرند.
کار رادیو به کارآموزی نیاز دارد. مثل اینکه اینجا از این خبرها نیست. شما با جروبحث های بی پایه تان با گنجی مانع یک گفتگوی خوب شدید.

-- شنونده ، Apr 12, 2007

من یک آزمایش کاملا ذهنی می کنم. اگر قانونی باشد که بگوید : پدر کشی بلامانع است به شرط این که قاتل با مادرش همبستر شود، این قانون از نظر آماری مضر نخواهد بود. اگر نمونه ای پیدا شود، آن نمونه برای سیاهکاری است، چنانکه قوی سیاه استرالیایی برای سیاهکاری قانون "همه قو ها سفیدند" مطرح شد تا هزاران هزار اثبات را ندید بگیرد و بچسبد به همان سیاه.
همان رمان تخیلی "سنگ صبور" که بعضی تراژدی های قانونی در آن اتفاق افتاد و چه خوب شد که رمان بود و چه خوب شد که آن زمان ها بود.
آقای گنجی ثابت کرده اند که اهل بحث و منطقند. دلم می خواهد اگر ایشان خواندند پاسخشان را ببینم.

-- خسرو احسنی قهرمان ، Apr 14, 2007

واقعا مطالب كاملا اشتباهي آورده شده
و كاملا براي گول زدن مردم....بهتر نيست از يه عالم ديني در مورد نظرات امام يا احكام اسلام بپرسيد تا يه شخص با افكار الحادي و ارتدادي؟
ايشون شايد مبارز با جمهوري اسلامي باشند اما در هر حال در امور ديني و با توجه به مغالطه هايشان در اثار پيشين و استناد به نظريات مردود سابقه خوبي براي استناد به كتابي يا شخصي ندارند و آدم مطمئن نيست باز هم مغالطه و فريب نباشد!
اين نه جمله ي كتاب كسي هست نه مال ما و امام است
حلال محمد حلال الي يوم القيامه و حرام محمد حرام الي يوم القيامه
حجاب طبق ايات بسيار در قران واجب است و ترك ان حرام...حتي زنان پيامبر هم منع شده اند از بد حجاب بودن!
ُوره نور...سوره احزاب ...سوره مومنون از قبيل سوره هايي هستند كه به صراحت بر حجاب زن و حفظ چشم مرد اشاره دارند

-- ارجمندي ، Apr 20, 2007

من از آقای ارجمندی متشکرم که کلی ما رو خندوندندhttp://fatherless.blogfa.com/

-- salman ، Apr 23, 2007

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)