منطق جنگ‌طلبان

احمد احقری

درباره این گزارش:
کنفرانسی که در ماه مه تحت عنوان «کاری به روال معمول؟ رژیم ایران، جهاد مقدس علیه اسراییل و غرب و واکنش آلمانی‌ها» توسط «کانون آزادی برای خاور‌میانه در برلین» برگزار شد، جمع بزرگی از کسانی را گرد هم آورده بود که فکر می‌کنند جنگ، بهترین راه حل مقابله با دولت ایران، به رهبری احمدی‌نژاد است.

یادآوری این نکته لازم است که نظرات منتشره در این گزارش، دیدگاه‌های اشخاص و گروه‌های شرکت‌کننده در این کنفرانس است و انتشار آن‌ها تنها برای اطلاع‌رسانی و آگاهی مخاطبان از طرز تفکر این طیف است و بازتاب نظرات رادیو زمانه نیست.

صحنه‌ای از کنفرانس ایران در برلین

در کنفرانس ایران چه گذشت؟

آغازگر سخنرانی‌ها دیتهارد پالاشکه (Diethard Pallaschke) رییس شاخه آلمانِ اتحادیه پژوهشگران صلح در خاورمیانه، به اختصار اِس.پی.اِم.ای¹ (Scholars for Peace in the Middle East - SPME‌) بود. هدف این نهاد بر طبق اساس‌نامه در مرحله اول مبارزه با یهودی‌ستیزی، اسراییل‌ستیزی و حفظ امنیت مرزهای اسراییل است.

تشکیلات مرکزی این نهاد در آمریکا با پروژه ای موسوم به «مراقبت از دانشگاه²» (Campus Watch) همکاری دارد³ که هدف آن مبارزه با آن دسته از استادان و پژوهشگران امور خاور میانه در دانشگاه‌های آمریکا است که انتقاداتی به روش‌های دولت اسراییل وارد می‌کنند.

از معروف‌ترین منتقدین سیاست‌های دولت اسراییل می‌توان از دو استاد یهودی‌الاصل، یعنی نورمان فینکل اِشتاین⁴ (Normann Finkelstein) و تونی جوت⁵ (Tony Judt) نام برد. پالاشکه که استاد ریاضی از شهر اشتوتگارت آلمان است، در سخنان خود از ایران به عنوان «بزرگ‌ترین تهدید تاریخ بشریت» و «تمامی کشورهای متمدن⁶» نام برد.

پس از او چارلز اِ. اسمال (Charles. A. Small) استاد علوم سیاسی از آمریکا به نقل از شائول موفاز، فرمانده سابق قوای اسراییل ادعا کرد که ایران در ظرف یک سال مجهز به سلاح اتمی خواهد شد.

بنی موریس

او ادامه داد که نازیسم در کنار اسلام رادیکال ایدئولوژی واحدی تشکیل داده است و به نقل از بنجامین بن الیعازِر، سیاست‌مدار و ژنرال اسراییلی گفت که امکان تاریخی برای ایجاد یک هولوکاست دوم فراهم شده و تا زمانی که پرزیدنت محمود احمدی‌نژاد «انسانیت دیگران را نفی می‌کند»، هیچ نوع کمکی از سوی دانشجویان، تحصیل‌کرده‌ها و دولت‌های اروپایی به ایران جایز نیست و او امیدوار است که تمام دانشجویان، نیروهای آکادمیک، روشنفکران و سیاستمداران «دست به عمل بزنند و با سرعت اقدام کنند⁶.»

سپس پانِل آغازین با عنوان «اسلامیسم، ضدیهودیت، برنامه اتمی: تهدید جمهوری اسلامی ایران» برگزار شد. از همان آغاز بحث با تأکید فراوان عنوان شد که آینده صهیونیسم هم به نیروهای راست‌گرا و هم چپ‌گرا وابسته است.

حمله اتمی پیشگیرانه دنیای متمدن بر ضد آمال شیطانی

مناشه امیر (Menashe Amir) مدیر برنامه فارسی صدای اسراییل و مسئول سایت اینترنتی وزارت خارجه اسراییل به عنوان اولین سخنران پانِل به صحبت پرداخت.

او در سخنرانی خود هدف حکومت اسلامی ایران را «تشکیل یک امپراتوری جهانی بر مبنای قوانین اسلامی مربوط به ۱۴۰۰ سال قبل» اعلام کرد و معتقد است که رژیم ایران «قصد دارد نظم جهانی را تخریب کند.»

امیر در پانِل پرسش و پاسخ توضیح داد که «رژیم دیکتاتوری» حاکم در ایران «آمال و اهداف شیطانی» در سر می‌پروراند و باید به مردم ایران کمک کرد تا «تغییر رژیم» تحقق یابد که این موضوع هم به نفع ایرانیان است و هم به نفع جهان.

او خاطره‌ای از ملاقات با پرزیدنت بوش نقل کرد که به او گفته بود: «شهروندان ایرانی از شما توقع دارند که آزادشان کنید» و بوش جواب داده بود: «می‌دانید، در عراق هم که الان سخت درگیر آن شده‌ایم، درست با همین مسأله مواجهیم^{6 و} [7]»

بِنی موریس⁸ (Benny Morris) استاد تاریخ در دانشگاه بن گوریون به بحثی با عنوان «هولوکاست دوم؟ تهدیدی برای اسراییل» پرداخت. او نیز با استناد به یک تحلیل‌گر سیاسی نومحافظه‌کار آمریکایی به نام چارلز کراوت هامِر عنوان کرد که ایران در سال‌های آتی تبدیل به یک قدرت اتمی می‌شود و هدف پروژه اتمی ایران، اسراییل است.

از نظر او با پیدایش یک ایرانِ اتمی در منطقه، اسراییل معنای وجودی خود را از دست می‌دهد؛ چون در کنار زیان‌های استراتژیک جریان سرمایه‌گذاری‌ها و هم‌چنین قراردادهای صلح با کشورهای عربی به خطر خواهند افتاد.

پائولو کازاکا

به عقیده وی، برای جلوگیری از چنین پیشامدهایی بایستی اسراییل دست به یک حمله نظامی پیشگیرانه با سلاح‌های سنتی برای تخریب پروژه اتمی ایران بزند؛ هرچند که بهتر است از سلاح‌های اتمی هم در این راه استفاده کند.

قطعاً نتیجه چنین تهاجمی کشته شدن تعدادی از شهروندان غیرنظامی ایرانی خواهد بود؛ ولی مسئولیت آن بر عهده ایرانیانی است که سرنوشت خود را به دست چنین رژیمی داده‌اند. باید تصمیم گرفت که یک ضربه اتمی بهتر است یا هولوکاست دومی که در کنار تمدن بین‌المللی در شرف تکوین است⁶.

راه سوم: مجاهدین خلق را در برابر سیاست اِشتاین‌مایر قرار دهید

پائولو کازاکا⁹ (Paulo Casaca) نماینده پرتغالی پارلمان اروپا به نقش اتحادیه اروپا و تأثیرات تحریم‌های اقتصادی پرداخت. این نماینده جناح سوسیال دموکرات‌ها در پارلمان اروپا خاطر نشان ساخت که این تحریم‌ها توسط جامعه اروپا باید فراتر از ملل متحد باشد و «ما واقعاً به تحریم‌های اقتصادی توسط آلمان و تمام اروپا نیازمندیم.»

کازاکا در خلال سخنان خود در پانِل با نشان دادن یک عکس از تونلی که توسط سپاه پاسداران برای مقاصد اتمی ساخته شده بود، با معرفی مجاهدین خلق به عنوان منبع این اسناد، از کشورهای اروپایی و آمریکا خواست تا نام این سازمان را از رده سازمان‌های تروریستی خارج کنند؛ چرا که «این امر به نفع مقاومت در ایران است⁶.»

ماتیاز کونتسِل و مناشه امیر در پودیوم اول

پژوهش‌گر سیاسی، ماتیاز کونتسِل¹⁰ (Matthias Küntzel) از تبدیل کنفرانس به یک آکادمی علمی هشدار داد. به اعتقاد او ضروری است که اهداف و رهنمودهای این کنفرانس در سیاست آلمان جاری شود و دولت خانم مِرکِل به جای پشتیبانی از اسراییل در حرف، دست به عمل بزند.

او به روابط اقتصادی ایران و آلمان اشاره کرد و گفت که آلمان، مهم‌ترین شریک تجاری ایران در اروپاست و به همین خاطر وظیفه دارد نقش محوری در منزوی‌سازی ایران ایفا‌ کند؛ چرا که سهم صادرات آلمان به ایران به نیم درصد از حجم کل صادرات آلمان هم نمی‌رسد؛ در حالی که اقتصاد ایران ۴۰ درصد نیاز خود را از آلمان وارد می‌کند و بیش از سه چهارم شرکت‌های ایرانی به واردات از آلمان وابسته‌اند.

کنسرن‌های زیمنس، کروپ، آ.اِ.گ وغیره صادرکننده تکنولوژی‌های مدرن و آخرین دانش‌های فنی به ایران هستند و به خاطر منافع تجاری آن‌ها خطر یک هولوکاست دوم افزایش یافته است. به نظر کونتسِل، قطع رابطه اقتصادی المان با ایران برای این کشور مضرات ناچیزی دارد؛ در حالی که نفع بزرگ آن، رفع خطر ایران است.

در خاتمه توصیه او قطع کامل روابط دیپلماتیک و اقتصادی آلمان با ایران بود، که از این راه بنا به اعتراف خود مقامات ایرانی، اقتصاد ایران ظرف دو تا سه ماه به طور کامل فلج خواهد شد⁶.

جواد اسدیان

در بحث‌هایی که متعاقباً صورت گرفت، کونتسِل که عضو هیأت مدیره اِس.پی.اِم.ای نیز هست، رسانه‌های آلمانی را، به استثنای برخی تفاسیر روزنامه فرانکفورتر آلگماینه در مورد جدی نگرفتن خطر ایران، مورد نکوهش قرار داد.

موریس اشاره کرد که بوش به اِهود اولمِرت، صدر اعظم اسراییل، قول داده است که مسأله اتمی ایران را حل کند، ولی او خودش به این موضوع شک دارد، چرا که احتمال یک حمله نظامی از سوی آمریکا به ایران، با توجه به موقعیتی که در عراق دارد، بعید به نظر می‌رسد.

او معتقد است که تنها در صورت پیروزی باراک اوباما در نوامبر آینده، می‌توان انتظار عملیات نظامی از سوی بوش را داشت، چون دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد. منطق آن است که مسأله ایران را نمی‌توان به دست اوبامایی سپرد که حتی مذاکره مستقیم با ایران را در دستور کارش قرار داده، بلکه باید به دست‌هایی چون مک‌کین سپرد⁶.

بر خلاف موریس که تنها گزینه نظامی را اولویت می‌دهد، کازاکا در کنار جبهه‌بندی‌های نظامی به راه سوم اشاره می‌کند؛ یعنی حمایت از اپوزیسیون سیاسی ایران و قبل از همه مجاهدین خلق.

امیر معتقد است که در چهارچوب برنامه هسته‌ای ایران کافی است تنها حلقه‌هایی از این زنجیر را انتخاب و از بین برد، تا کل این برنامه، از کار افتاده و فلج شود. مثلاً کافی است که تنها به بمباران تاسیسات نطنز و اصفهان پرداخت. بهترین راه برای رسیدن به هدف تعویض رژیم در ایران پیش‌برد برنامه پنج‌ماده‌ای اوست:

۱- ایجاد و پیش‌برد جدی یک برنامه نظامی تهدیدکننده
۲- گسترش تحریم‌ها به منظور فلج‌سازی اقتصاد ایران
۳- کمک به مردم و اقلیت‌های ملی ایران برای‌ کسب حقوق خود
۴- کمک‌های مالی به اکثریت مردم ایران
۵- سازمان‌دهی سه میلیون ایرانی تبعیدی، برای ایجاد فشار به دولت برلین به منظور جدی گرفتن خطر ایران.

نسرین امیرصدقی

به نظر امیر، اجرای دقیق این طرح پنج‌ماده‌ای نیاز به یک حمله نظامی را منتفی می کند⁶.

در خاتمه آلان پوزِنِر¹¹ (Alan Posener) مجری پانِل و سر مفسر روزنامه وِلت اَم زون تاک به این نکته پا فشرد که «با دیکتاتوران زورگو نمی‌توان با لگدهای نرم و آهسته مقابله کرد» بلکه تنها با «قدرت»

با این وجود سیاست اِشتاین مایر نه به واسطه شخص او، بلکه مطابق نظرات مدیران فعلی و سابق موقوفه دانش و سیاست¹² (Stiftung Wissenschaft und Politik-SWP) به عنوان مشاوران اصلی وزارت خارجه برلین (مثل فولکر پِرتِز و کریستف برترام) تدوین شده که بر اساس آن ضروری است غرب مشارکت‌های استراتژیک با ایران داشته باشد⁶.

روشنفکران منتقد رژیم ایران خادمین دولت الهی ایرانند؟

‌روز دوم کنفرانس اختصاص به شرح و بسط کاراکتر رژیم ایران داشت. جواد اسدیان، نویسنده و شاعر ایرانی بازگشت مهدی، امام دوازدهم را به عنوان هسته اصلی ایدئولوژیک - مذهبی «دولت الهی ایران» ارزیابی می‌کند.

هدف نهایی، ظهور این ناجی شیعیان است. از نظر او ایران نیاز به بمب اتم دارد تا آن را هم بر ضد اسراییل به کار گیرد و هم با ایجاد هرج و مرج، شرایط را برای ظهور مهدی آماده کند^6و[7].

پس از آن نسرین امیرصدقی¹⁴، روزنامه‌نگار، در ابتدای سخن به مقایسه مفهوم «انسان» در «قرآن» و «اِنجیل» پرداخت و گفت که از نظر قرآن، انسان «برده خدا (عبدالله)» و در انجیل «فرزند خدا» است.

او با ارائه تصاویری از نقض حقوق زنان در کشور، ایران را سرزمینی نامید که «در دام یک بیماری مسری مرگبار به نام جمهوری اسلامی گرفتار شده است. میکروب محرک این بیماری، شریعت اسلامی است که از سوی خمینی رهبر انقلاب سرایت کرده و از خشونتی غیر قابل توصیف برخوردار است.»

خانم امیرصدقی از نقش افرادی مانند کتایون امیرپور، نوید کرمانی و بهمن نیرومند که در محافل آلمانی به عنوان روشنفکران منتقد رژیم ایران شناخته شده‌اند، به عنوان «خادمین مزدور» برای «دولت الهی» یاد می‌کند و در ادامه‌ هشدار می‌دهد که اگر با کمک این خدمتکاران و حامیان رژیم در حزب سبزها، ملاها بر مسند قدرت بمانند، کل منطقه خاورمیانه و اروپا را به این «آلودگی» دچار می‌کنند.

در همین رابطه جواد اسدیان در بخش پرسش و پاسخ توضیح داد که نه تنها افراد نامبرده، بلکه کل اپوزیسیون سیاسی ایران «امتداد رژیم ایران» است و تنها به فکر «معامله با رژیم».

او گفت «اپوزیسیونی وجود ندارد و باید آن را از نو ساخت⁶.» صحبت‌های او کف زدن حضار را به همراه داشت.

ادامه دارد

منابع:

۱۴- در سایتی تحت عنوان «محور نیکی‌ها» (در برابر «محور شرارت ها»‌ی جرج بوش) که مبتکر آن برودل (از شرکت‌کنندگان این کنفرانس) است، خانم امیر صدقی مطلبی به زبان آلمانی نگاشته که در این‌جا می‌توانید بخوانید.