چند پیشنهاد عملی برای ادامه ی جنبش دموکراسی خواهانه مردم ایران

در عرصه ی سیاست خارجی:
1- دولت احمدی نژاد دولت مشروعی نیست و به همین دلیل نباید از سوی هیچ کشوری به رسمیت شناخته شود. هر کشوری که به دوستی با دولت کودتا بپردازد در خاطره ی جمعی ایرانیان از آن کشور جلب اعتماد می شود.
2- هر قراردادی بین المللی که با این دولت منعقد شود از نظر ما هیچ گونه وجاهت قانو نی ندارد.
3- خواهان همبستگی جهانی با جنبش دموکراسی خواهی مردم ایران باشیم. در شعارهایمان این نکته را فراموش نکنیم.
4- با تاکید بر «خاورمیانه ای عاری از سلاح های هسته ای» هم رویکرد دولت ایران را و هم رویکرد سایر دولت های نظامیِ منطقه را به چالش بکشیم. اهداف بلندمدت ملی مان را در جریان مبازه مان از خاطر نبریم.
5- باید به جهانیان نشان داد که ایران از آن چیزی که در رسانه های این کشورها بازتاب پیدا می کرد متفاوت است. برای برخورد با برنامه های هسته ای دولتِ این کشور باید راه های جدیدی پیدا شود. راه هایی که دولتِ کودتا و نه مردم را نشانه می گیرند. درباره ی این راه ها می توانیم تک تک فکر کنیم.

ایجاد صندوق اعتصاب:
1- برای کاهش مشکلات معیشتی کسانی که در ایران آماده دست زدن به اعتصاب هستند باید در داخل و خارج ایران «صندوق اعتصاب» تشکیل شود. از راه های مختلفی می توان در این راه قدم برداشت. بعنوان مثال هنرمندان ما می توانند با ایجاد تورها و کنسرت هایِ خیریه ای به این صندوق کمک کنند. درباره ی راه های دیگر تقویت این صندوق نیز باید تامل کرد.

شعارها:
باید از دادن شعارهای منفی تا حد امکان جلوگیری کرد و شعار های مثبت داد. اینکه ما چه چیزی نمی خواهیم زیاد مهم نیست، مهم این است که در شعارهایمان نشان دهیم که چه می خواهیم. بعنوان مثال شعارهای «مرگ بر... » شعارهای منفی هستند. شعارهای مثبت تاکید بر خواسته ها و حقوقی دارند که تک تک افراد بدنبال رسیدن به آنها هستند. از این رو باید به شعارهایی که به حقوق فردی و انسانی توجه دارد بیشتر اهمیت داد. اشتباه بسیاری از هم وطنان ما در زمان مبارزه با رژیم شاه به اذعان خودشان در این بود که بیشتر شعار منفی می دادند و خواهان سرنگونی رژیم بودند. اینکه چه چیزی بعد از سرنگونی باید جایگزین شود، اهمیت ثانوی داشت.
از نمونه ی شعارهای مثبت می توان به شعارهای زیر اشاره کرد:
آزادی، استقلال، جمهوری انسانی
الله اکبر، مردم خود رهبر
زنده باد جمهوری انسانی
رهبری جنبش:
در هر جنبشی همیشه افرادی وجود دارند که سعی در استفاده از امکانات جنبش برای رسیدن به اهداف جاطلبانه شان دارند. تاکید بیش از حد بر مفهوم «رهبر جنبش» ما را دوباره به دام دیکتاتوری می اندازد. ما باید در عین حالی که خود مان رهبرِ خود هستیم برای سازماندهی اهدافِ فردی و گروهی مان مسئولیت اجتماعی بپذیریم. در این راه مواظب عدم استفاده ابزاری از خود باشیم. با این مقدمات فکری برای سازماندهی خود بصورت عملگرایانه ای به پیروی از رهبران جنبش می پردازیم. چون بدون سازماندهی امکان ارتباط و هماهنگی وجود ندارد.

جمهوری انسانی:
برای رسیدن به حقوقِ فردی و انسانی خود از هیچ امکانی صرف نظر نکنیم. رفتن به مساجد و شرکت در اعتکاف هم اگر ما را فقط قدمی به خواسته های مان نزدیک می کند، مهم است. مسجدها را به مراکز فرهنگی و جوانان تبدیل کنیم. باید از نقطه ی قوت رژیم برای ضربه زدن به آن استفاده کرد. ما باید همه جودوکار باشیم. یک جودوکار سعی می کند با استفاده از زور حریف با تکنیک و سرعت بالا او را به زمین بزند. از انحصار درآوردن مساجد و مراکز مذهبی باید یکی از اهداف جنبش دموکراسی خواهی مردم ایران باشد. علاوه بر آن باید سعی در جذب انسان های دموکراسی خواه از همه گروه ها و سازمان ها داشت. انسان های روحانی و سپاهی زیادی خواهان حقوق انسانی خود هستند.
باید بدنبال تغیر موازنه ی میان جمهوری و اسلامی بود. با تقویت اهداف جمهوری خواهانه مان بخش اسلامی حاکمیت را که بدنبال سرکوب حقوق انسانی مان هست را تضعیف و در نهایت مغلوب خواهیم کرد. تاکید بر جمهوری انسانی که بر پایه ی انسانهای بالغ استوار است، نه انسانهای مقلد و صغیر.
در این راه ناهموارباید قدم به قدم جلو رفت و صبر زیاد داشت. در جمهوری اسلامی و حتی در گفته های امام خمینی نیز می توان جنبه های جمهوری خواهی زیادی پیدا کرد و آنها را تقویت نمود. در این راه باید در کنار اهداف کوتاه مدت، بصورت بلند مدت برای رسیدن به حقوق انسانی مان برنامه ریزی کرد. باید خود را برای دو ماراتن آماده کرد نه دوِ صد متر. دو ماراتن فرسایشی است. کودتاگران نفس و سرزندگی ما را ندارند.

اعتصاب دسته جمعی:
اعتصاب دستجمعی، یکی از مهم ترین و مدنی ترین روش های برای برخورد با کودتاگران است. درباره ی نحوه و سازماندهی این عمل مدنی باید بیشتر فکر کرد. همانگونه که اشاره شد تشکیل صندوق های اعتصاب در داخل و خارج کشور یکی از اقدامات مهم در این زمینه است. باید سعی در ارتباط با اتحادیه های کارگری داشت. با اعتصاب کارگران بخش تولید در کشور نشانه گرفته خواهد شد. باید با همامیزی کارگران، جنبش را از سطح طبقات متوسط به سطوح دیگر گسترش داد. نباید از توده های مردم فاصله گرفت.

اعلامیه جهانی حقوق بشر
باید منشور حقوق بشر را توزیع ودرجامعه منتشر ورواج داد تا مردم بدانند حقوق انسانی انها چیست

از این اعلامییه حزب کارگذاران سازندگی پیداست که اقایان هم مثل اقای رفسنجانی تازه از خواب بیدار شده اند که پس از 4هفته مبارزه و کشته شدن یا دستگیری بسیاری از مردم معترض تازه اعلامیه صادر میکنند که در انتخابات تغللب شده است.این مرده خواران حالا که میبینند مردم چقدر استوارند و حتما به نتیجه میرسند/ برای اینکه از غافله عقب نمانند و بسات مرده خواریشان بر جای بماند دست به صدور این اطلاعیه زده اند.

«نتایج انتخابات قابل قبول نیست»

اتفاقاً نتایج انتخابات بسیار هم پذیرفتنی است: در آن تقلب و تخلف بزرگی صورت گرفته و به همین دلیل است که بانیان این دروغ بزرگ و آشکار "قابل قبول" نیستند نه خود انتخابات!