مجموعه وجودی من از ایران می‌آید

هوشنگ صناعی‌ها متولد ۱۳۲۹ تهران، فارغ‌التحصیل در رشته معماری و شهرسازی دانشگاه فنی مونیخ است. او عضو منتخب هیات موسسان نظام معماری و شهرسازی در ایران بود و همچنین ریاست کارکنان سازمان برنامه و بودجه ایران در سال ۱۳۸۰ را به عهده داشته است.

هوشنگ صناعی‌ها در مراسم خداحافظی پروفسور اولریش اوبرمن، جامعه‌شناس مشهور از دانشگاه گوته فرانکفورت یکی از سخنرانان بود. از او پرسیدم، ایران یعنی چه؟

هوشنگ صناعی‌ها

ایران یعنی چه؟

ایران یعنی وطن من. ایران یعنی فرهنگ من. ایران یعنی فامیل من. ایران یعنی پدر من. ایران یعنی مادر من. ایران یعنی زادگاه من. ایران یعنی همه‌ی وجود من.
درواقع درباره هر کدام از این سرتیترها می‌شود خیلی صحبت کرد ولی درواقع مجموعه وجودی من از آنجا می‌آید و هرچه که هستم از آن زادگاه و فرهنگ می‌آید.

حالا دیگر چه هستم و چه نیستم خودم نمی‌توانم درباره آن صحبت بکنم ولی می‌دانم که متعلق به آن آب و خاک هستم و هرچه هم که دارم و ندارم مدیون آن سرزمین هستم و پدر و مادرم و فرهنگی که من را اینچنین ساخته که امروز هستم.

قشنگ‌ترین تجربه‌ای که در عمرت داشتی چه بوده؟

قشنگ‌ترین تجربه‌ای که داشتم این بوده که فرزند دارم. دو تا فرزند دختر دارم. این قشنگ‌ترین تجربه‌ی زندگی من است.

بدترین تجربه‌ای که در عمرت پشت سر گذاشتی چیست؟

از دست دادن زنم.

درواقع تجربه دو بعد دارد. یک بعد درد دارد و یک بعد شناخت. من این دو تا را تجربه کردم. درد آن خیلی زیاد بود و هست ولی از طرف دیگر به زندگی‌ام یک معنا داد که اگر این درد را نمی‌کشیدم درواقع نیمه آگاه از این دنیا می‌رفتم و این مزد دردی است که آدم از این تجربه می‌گیرد.