| خانه > عباس معروفی > هفتاد ثانیه با چهره‌ها > «ایران یعنی گهواره ما» | |||
«ایران یعنی گهواره ما»پروفسور دکتر مجتبی ناصری، جراح و پزشک سرشناس ایرانی ساکن برلین، بیش از ۵۰ سال در شهر برلین تحصیل، تدریس و تحقیق کرده است. هنوز خاطره‌ای عظیم از علم پزشکی که در سال‌های نوجوانی ما در مطبوعات جهان منتشر شد، برابر چشمان ما زنده و تازه است. انگار همین دیروز بود که پروفسور بارنارد و پروفسور مجتبی ناصری به همراه تیم‌شان عمل جراحی پیوند قلب باز را انجام دادند. انگار همین دیروز بود که کودکی هفت ساله در سانحه تصادف قطار شهری دستش از آرنج قطع شد و وقتی او را به بیمارستان رساندند، دکتر ناصری پرسید: «پس دست این بچه کجا است؟» روزنامه‌های آلمان در صفحه اول عکس پلیسی را چاپ کردند که دست پسر بچه را در ریل قطار یافته و آن را در روزنامه‌ای پیچیده و به بیمارستان رسانده است. دو ساعت بعد، عمل جراحی شگفت انگیز آغاز میشود و شش ساعت بعد آن کودک دست خود را باز می‌یابد. کودک حالا مردی حدودا چهل ساله است که با هر دو دست بطور طبیعی کار می‌کند. اینها یکی دو نمونه از قدرت و جایگاه و توان علمی مردی ریزه میزه است که سال‌ها عضو هیات علمی شریف برلین بوده. رییس جمهور آلمان مدال شهروند برجسته آلمان را به گردن او آویخته و کتاب دانشنامه‌ی جراحی یکی از تالیفات او است. مجتبی ناصری عکاسی هم می‌کند. نقاشی هم می‌کند. و در آستانه هشتاد سالگی هنوز شور و شوق چهل سالگی‌اش را دارد. از او پرسیدم ایران یعنی چه؟
آقای ناصری، ایران یعنی چه؟ ایران یعنی گهواره ما. جایی که ما به دنیا آمدیم و بزرگ شدیم. هرجا هم که باشیم، یک نظر ما در ایران است. از آنجا ما سرچشمه گرفتیم. قشنگ‌ترین تجربه‌ای که در عمر خود داشتید، چیست؟ قشنگ‌ترین تجربه آن موقعی است که آدم مطمئن باشد که به یک نفر واقعا کمک حقیقی کرده و آن کمک باعث شده که این شخص بتواند دوباره زندگی معمولی خود را ادامه بدهد. هرچند که من فقط کلاس ششم ابتدایی را داشتم، یک اتفاق‌هایی افتادند که من متوجه شدم که انسان باید خودش برای پیشرفت خودش دست و پا بزند. من هم فقط یک بچه ۱۱-۱۲ ساله بودم که فقط کلاس شش را داشتم. و از آنجا اتفاقاتی افتاد، که به من راه را نشان داد که چکارهایی باید بکنم. اصلا من خودم نمی‌دانستم. غیر ممکن بود که من تصور کنم که من بتوانم یک روزی از ایران بیرون بیایم و تحصیلاتم را در خارج ادامه بدهم. بدترین تجربه‌ای را که در عمر خود داشتید، چیست؟ یک دفعه ناپدید شدن فامیل و خانواده من است. 
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
نظرهای خوانندگان
Afarin bar shoma.man be wojod an jenab be onwane yek Irani eftekhar mikonam.bande niz yeki as peshekani hastam ke dar alman mashghole tebabat mibashad.Almaniha hamishe khatere besyar khobi as Iran va Irani darand va baraye anha Persia hamishe eftakhar afarin bode va mibashad.iraniha hamishe dar pishrafte elm pishghadam bode va mibashand.be omide sarfrazi va sarbolandai iran va irani.
-- بدون نام ، Apr 30, 2008کاش ایران قدر گوهر را بداند.
-- زنجان ، Aug 28, 2008واقعا متاسفم که شهر من هنوز از وجود نام و درک عظمت ایشون بی بهرست
dorood bar madari ke in abar mard zadye oost.
-- ezadiyan ، Aug 29, 2008با سلام و شادباش خدمت همه ی افتخار آفرینان ایرانی از جمله جناب اقای پروفسور ناصری! دختری 18 ساله هستم وبه طور مادر زادی از6 سانت زیر آرنج دست چپ نقص عضو دارم آیا امکان پیوند وجود دارد؟ باتشکر مرجان۰۹۳۶۳۵۹۹۲۹۱
-- مرجان ، Nov 23, 2008-------------------------------------------
مرجان عزيز
پيام شما را به پروفسور ناصری می رسانم. اميدوارم به خوشحالی تان بينجامد.
عباس معروفی
با سلام و شادباش مجدد و پیشاپیش فرارسیدن بهار را خدمت شما عزیزان از جمله جناب آقای معروفی تبریک عرض کرده و من همون مزاحم همیشگی هستم عجول نیستم اما من 3ماه گذشته پیام گذاشتم و هنوز پاسخ نگرفتم! بازم تشکر با یه دنیا آرزوهای خوب خوب در سال جدید برای همه ی هم وطنان عزیز. 09363599291مرجان
-- مرجان ، Feb 27, 2009با سلام وشاد باش مجدد ضمن تبریک بهار 88 و آرزوی موفقیت با وجود اینکه 3ماه از آخرین یادداشتی که برای دکتر گذاشتم گذشته هنوز پاسخی نگرفتم. خدا قوت. مرجان09363599291
-- مرجان ، Mar 8, 2009