Sep 2008


گفت و گو با همسر عمادالدین باقی پیرامون مرخصی این فعال حقوق بشر
مرخصی عمادالدین باقی به آزادی منتهی می‌شود؟

مریم محمدی: عمادالدین باقی، فعال حقوق بشر و عضو کانون مدافعان حقوق بشر ایران، سرانجام دوشنبه ۲۵ شهریورماه برای یک مرخصی ۱۰ روزه به منزل آمد. در حالی که مدت محکومیت ایشان ۱۷ مهرماه پایان می‌گیرد، سؤال این بود که آیا این مرخصی به آزادی متصل می‌شود یا این که ایشان مجدداً باید به زندان برگردد. در این مورد با خانم فاطمه کمالی احمدسرایی، همسر عمادالدین باقی گفت و گو کردم.



گفت و گو با جهانگیر اسماعیلی‌پور در رابطه با کشتار سال ۶۷ در زندان‌های شیراز
«پول گلوله را از خانواده‌ها می‌خواستند»

منیره برادران: جهانگیر اسماعیلی‌پور از شاهدان قتل عام زندانیان سیاسی در زندان شیراز است. نخستین بار در بهار ۱۳۵۹ دستگیر شد. بار دیگر در سال ١٣٦١ به اتهام فعالیت و همکاری با یکی از سازمان‌های چپ بازداشت و به ۱۰ سال حبس محکوم شد. دوران بازجویی را در بازداشتگاه سپاه و بقیه سال‌ها را در زندان عادل‌آباد بود. در پایان سال ۱۳۶۷ از زندان آزاد شد. با او در رابطه با کشتارهای سال ۶۷ در زندان‌های شیراز گفت و گو کردم.



نشست مطبوعاتی برخی از فعالان حقوق بشری ایران در هتل «میلینیوم سازمان ملل» در شهر نیویورک
اکبر گنجی: باید پرسید چرا در ایران ترور قانونی است

روزبه میرابراهیمی: یک روز پیش از آغاز رسمی نشست سالانه رهبران در مجمع عمومی سازمان ملل، هتل «میلینیوم سازمان ملل» در شهر نیویورک میزبان نشست مطبوعاتی برخی از فعالان حقوق بشری ایران بود. در این نشست که با همکاری «کمپین بین‌المللی برای حقوق بشر در ایران» و «سازمان دیده‌بان حقوق بشر» برگزار شد، مهرانگیز کار‌، اکبر گنجی و هادی قائمی به پرسش‌های خبرنگاران رسانه‌ها پاسخ دادند.



گفت و گو با عفت ماهباز، درمورد کشتار ۶۷
«کشتارها از سال ۶۶ برنامه‌ریزی شده بود»

منیره برادران: عفت ماهباز از نزدیک شاهد حوادثی بود که در سال ۶۷ در بندهای زنان اوین رخ داد. او از جمله کسانی بود که به جرم نماز نخواندن در دادگاه‌های تفتیش عقیده به حد شلاق محکوم گردید. خاطرات زندان وی با نام «فراموشم مکن» به تازگی توسط نشر باران به چاپ رسیده است. عفت ماهباز دو تن از عزیزان‌اش را در دهه ۶۰ از دست داد. برادرش علی ماهباز در آذرماه سال ۶۰ و همسرش، علیرضا اسکندری در مرداد ۶۷ اعدام شدند.



گفت و گو با شادی صدر پیرامون حذف مواد ۲۳ و ۲۵ از لایحه حمایت از خانواده
شادی صدر: حذف دو ماده، پیروزی همه ماست

مریم محمدی: کلیات لایحه حمایت از خانواده پس از حذف دو ماده‌ی جنجال‌برانگیز آن از سوی نمایندگان به تصویب رسید. اعتراضات به این لایحه از سوی فعالان مدنی ایران از زمانی آغاز شد که مفاد آن در کمیسیون قضایی مجلس هشتم بدون بازنگری تایید و به صحن علنی مجلس، برای تصویب نهایی رفته بود. در این زمینه با شادی صدر، وکیل و فعال حقوق زنان گفت و گو کردم.



گفت و گو با ژیلا بنی‌یعقوب و مینا جعفری
بنی‌یعقوب: پلیس باید محاکمه شود؛ نه من

بیست و دوم خرداد ۸۵ تعدادی از فعالان جنبش زنان و اعضای کمپین یک میلیون امضا در اعتراض به برخی موارد و قوانین تبعیض‌آمیز قانون اساسی، تجمع آرامی را در میدان هفت‌تیر برگزار کردند که با برخورد پلیس به خشونت کشیده شد. ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار و از فعالان کمپین یک میلیون امضا بر ضد قوانین تبعیض‌آمیز و سردبیر وب‌سایت کانون زنان ایرانی، پنجمین احضار شده در این پرونده به دادگاه محسوب می‌شود.



پس از بیست سال
قتل‌عام ۶۷ و باز تولید خشونت ایدئولوژیک

شاهد علوی: در بیستمین سالگرد قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، ضرورت پرداختن به این موضوع هر روز بیشتر می‌‌شود. قتل مخالفان سیاسی توسط حکومت‌ها در دنیا سابقه دارد، اما این‌که یک حکومت انقلابی نهادهای مستقر خود را دور بزند و محکومانی را که قبلا مجازات کرده دوباره و این بار به اشد مجازات محکوم کند٬ اتفاقی بی‌سابقه است. علی‌رغم فضای مناسبی که در دوران اصلاحات برای بحث در این باره فراهم شده بود٬ عدم کالبدشناسی این واقعه و مسکوت گذاشتن آن تنها به بازتولید خشونت در نظام همچنان تب‌دار ایران دامن زد. سکوت را باید شکست.



گفت و گو با‌ عبدالفتاح سلطانی و ناصر زرافشان:
«بی‌اطلاعی از سرنوشت بازداشت‌شدگان مراسم خاوران»

مریم محمدی: خانواده‌های قربانیان کشتار سیاسی سال ۱۳۶۷، امسال نتوانستند مراسم یادبود آن‌ها را برگزار کنند. این مراسم چند سالی بود که با تحمل بیشتری از طرف حکومت برگزار می‌شد. اما امسال حضور ماموران انتظامی و حمله به خانواده‌ها و دستگیری تعدادی از حاضران، مانع اجرای این مراسم شد. خانواده‌های دستگیرشدگان در مراجعه به «کانون مدافعان حقوق بشر»، خواهان قبول وکالت فرزندانشان از جانب وکلای این سازمان شدند. در این مورد با ‌ عبدالفتاح سلطانی و همین‌طور ناصر زرافشان، دوتن از این وکلا گفت و گو کردم.



گزارشی از تجمع خانواده‌های کُردهای زندانی در گفت و گو با برخی خانواده‌ها و نعمت احمدی
خانواده‌های زندانیان، جلوی دادگستری سنندج‬

مریم محمدی: از روز دوشنبه‌ی گذشته، اعتصاب دسته‌جمعی زندانیان سیاسی کُرد، در زندان‌های کشور آغاز شد. زندانیان کُرد، دلیل این اعتصاب را عدم توجه به خواسته‌های سیاسی و صدور احکام سنگین برای برخی از فعالان کرد، اعلام کردند. بنا بر بیانیه‌ی «سازمان حقوق بشر کردستان» تا روز چهارشنبه، تعداد زندانیانی که در اعتصاب غذا شرکت کردند به حدود ۱۰۰ نفر رسیده است. در همین زمینه با برخی از اعضای خانواده‌های این زندانیان و نیز آقای نعمت احمدی، گفت و گو کرده‌ام.



گفت و گو با شادی صدر درمورد باز پس فرستادن لایحه حمایت خانواده در مجلس
«لایحه به صحن علنی برمی‌گردد»

لیدا حسینی‌نژاد: مجلس شورای اسلامی در ایران، لایحه حمایت از خانواده را که در چند ماه گذشته با انتقادات زیاد فعالان حقوق زنان و شخصیت‌های اجتماعی و فرهنگی همراه بود به کمیسیون قضایی مجلس بازپس فرستاد. در این زمینه با شادی صدر، وکیل و فعال حقوق زنان گفت و گو کردم.



متن سخنرانی جهان ولیان‌پور در مراسم «بیست سال پس از کشتار دست جمعی زندانیان وجدان در ایران»
تابستان کریستالی

جهان ولیان‌پور: منکران هولوکاست ایران مانند کیهان شریعتمداری و دکتر حسن عباسی تلاش می‌کنند تا با سرهم کردن تجدیدنظرطلبانه رویدادها، حافظه تاریخی مردم ایران را پاک و با گردآوری داستان‌های جدید، واقعیت تاریخی قتل ‌عام سال ۶۷ را انکار کنند. اما وظیفه ماست که این درد را همواره بازگو کنیم تا بار دیگر اتفاق نیفتد. ما باید شرایطی را فراوان کنیم تا کودک من، کودک شما و همه کودکان ایران تجربه کنند که انسان‌ها عقاید و فرهنگ‌های مختلف دارند و می‌توانند در کمال احترام و ملاطفت و مدارا در‌باره آن ها صحبت کنند.



گزارش از دو مراسم یاد‌بود تابستان ۶۷ در شهر کلن - آلمان
خاطره‌های بی‌مکان ما

منیره برادران: روز شنبه نه شهریور، به شهر کلن رفتم تا در دو برنامه‌ که به مناسبت سالگرد کشتار ۶۷ ترتیب داده شده بود، حضور داشته باشم. اولی تظاهراتی جلوی کلیسای غول پیکر Dom بود. ما در میدان بزرگ جلوی این کلیسا دایره بزرگی تشکیل دادیم. با یک دست گوشه‌ای از یک نوار کاغذی دراز - خیلی دراز - را که روی آن اسامی و عکس‌های اعدام‌شدگان ثبت شده بود، گرفتیم و در دست دیگر پلاکاردهایی، که روی هر کدام‌شان عکس و تصاویری از اعدام نقش شده بود.