Jun 2007


انیمیشن ''راتاتوی''، دست‌پخت جدید پیکسار!

''راتاتوی'' یکی از غذاهای لذیذ مخصوص ناحیه‌ی جنوب شرق فرانسه است که شباهت زیادی به یتیمچه‌ی کدو بادمجان ایرانی دارد. این غذا الهام‌بخش جدیدترین انیمیشن رایانه‌ای تولید شده در استودیوی پیکسار است که از امروز بر روی پرده‌ی سینماها در کانادا و امریکا به‌نمایش درآمد. ماجراین فیلم انیمیشن ''راتاتوی'' داستان ''رمی''، یک موش فاضلاب است که تنها آرزویش اینست که بهترین سرآشپز شهر پاریس بشود.



از ده‌نمکی تا کلینت ایستوود

داریوش برادری: مشکل عمده نقادان فیلم “اخراجی‌ها”، ناتوانی از عدم تفکیک حوزه‌‌های نقد فیلم و نقد پدیده “ده‌نمکی” از یک‌سو و گرفتاری در خشم خویش به یک به‌اصطلاح حزب اللهی سابق از سوی دیگر است. این مقاله تلاشی برای نقد روانکاوانه و مدرن فیلم است و نوع برخورد فیلم به قهرمان‌گرایی و جنگ را بررسی می‌کند.



فاسبيندر؛ منتقد جامعه‌ی آلمان

«از یک نظر شباهت بین فاسبيندر و هینریش بل هست: هر دو به دوران کودکی می‌پردازند. معروف است که بل از دوران کودکی دفاع می کرد و فاسبیندر دنبال کودکی می‌گشت. فاسبیندر به شدت انسان محور است. انسان و دردهای انسان و عدم توان در برقراری ارتباط. درک نشدن و درک نکردن. تنهايی و تلاش برای پر کردن این تنهايی.»



گزارشی از یک کارگاه فیلم
کیارستمی: سینما یاددادنی نیست

شما به کارگاه فیلمسازی عباس کیارستمی می‌روید تا روزانه ۶ ساعت از زمان خود را با یکی از جریان‌سازترین کارگردانان تاریخ سینمای ایران بگذرانید. پس اگر به دنیال یادگرفتن دکوپاژ ، استوری بورد، میزانسن و ... هستید وقت و پول خود را تلف نکنید و اصلا از کنار این کارگاه رد هم نشوید.



فاسبيندر در شب‌های بخارا

چهل و ششمين شب از شب‌های مجله‌ی بخارا به تحليل زندگی و آثار سينماگر آلمانی، فاسبیندر، اختصاص يافته است. این كارگردان آلمانی، كه در ايران كمتر شناخته شده است، بر فیلمسازی سهراب شهيدثالث تأثیری ژرف داشت.



من انرژی هسته‌ای نیستم

مهدی قربانپور کارگردان فیلم‌های کوتاه، به تازگی مستندی ساخته است درباره ماجرای نگرانی مردم رامسر از آلودگی خاک این منطقه به مواد رادیواکتیو. در کنار این فیلم، نگاهی هم دارد به انتخابات اخیر شوراهای در این شهر و پشت پرده سیاست در ایران. او منتظر است که فیلمش مجور انتشار بگیرد.



فستیوال فیلم‌های جیبی پاریس*
سفر هرات با فیلمِ جیبی

برگزارکننده‌ی فستیوال فیلم‌های جیبی پاریس می‌گويد: «سه سال پیش در نخستین دوره، فیلم‌ها به صورت دوربین مخفی یا پنهانی یا روی دوچرخه توسط حرفه‌ای‌ها گرفته شده بود. اما امروز، همه‌ی دنیا می‌دانند که یک تلفن می‌تواند فیلم هم بگیرد.»



جشنواره‌ی جهانی فیلم‌های کوتاه کابل

دومین جشنواره‌ی جهانی فیلم‌های کوتاه مستند و داستانی کابل از امروز در افغانستان آغاز به کار می‌کند. در این جشنواره، به غیر از نمایش ۴۱ فیلم کوتاه داستانی و مستند، سمینارهای بررسی سینمای کشورهای مهمان نیز با حضور فیلمسازان هر کشور برگزار خواهد شد.



از ایران تا آفریقای جنوبی

رایان و لیلا حیدریان زوج فیلمساز ایرانی هستند که در شهر ژوهانسبورگ زندگی می‌کنند. آن‌ها در کنار کار فیلمسازی با تهیه‌ی ویدئوهای کوتاه‌مدت و پخش آن بر روی اینترنت زمینه‌ی بحث و گفت‌وگو را در مورد مسائل مختلف برای ایرانی‌ها فراهم می‌کنند. ویدئوی ''عارف'' یکی از همین ابتکارات است. این ویدئو ماجرای یک خانواده‌ی مهاجر ایرانی‌ست که سالهاست در آفریقای جنوبی زندگی می‌کنند...



با خالق "جوکر"

اولین بار سال ۲۰۰۵ و بار دوم، پارسال وقتی ساعتی در خانه‌اش مهمان بودم، در مورد "بت‌من" و کارهای بعدی‌اش با "جری رابینسون" حرف زدم. بدشانسی‌ این بود که دوربینم همان روز، در فاصله نیویورک-نیوجرسی دزدیده شد. اما پریروز اینقدرها هم بدشانس نبودم. نتیجه گفت‌وگوی‌مان را می‌توانید بشنوید.



جینداباین: اقتباسی تازه از آثار کارور

فیلم تازه‌ی سینمای استرالیا، "جینداباین"، بر اساس قصه‌ای از ريموند کارور، به‌رغم ارزش‌هایش هوشمندی فیلمنامه‌نویس را ندارد. فیلم که در پرداخت دوساعته‌ی این داستان کم می‌آورد، به اجبار دستکاری‌هایی را در آن انجام می‌دهد که ماجرا را از مسیر اصلی منحرف می‌کند و به نقاطی سوق می‌دهد که اساساً بحث قصه نیست.



معضل ارتباط در "مکالمه با دیگر زنان"

فیلم از برخورد ساده یک زن و مرد آغاز می‌شود. آنها اسمی ندارند و تا پایان هم نام یکدیگر را نمی‌پرسند. فیلم دو جهان را رو در روی هم قرار می‌دهد: جهان واقعی معاصر در رابطه واقعی یک زن و مرد و دیگری جهان آرمان‌گرایانه‌ای که زن و مرد در رویای‌شان می‌پرورند و در واقع در پی آن هستند.



"پرسپولیس" و پارادوکس اخلاقی مرجان ساتراپی

می‌دانم که ساتراپی یک هنرمند ضد امپریالیزم است و وقتی هم که کتابش را می‌نوشت، آن را احتمالا بدون توجه به معانی سیاسی بزرگتر آن روایت کرده است. ولی الان اثر او به کالای انبوه فرهنگی‌ای در سطح جهانی تبدیل شده که بزرگترین شرکت‌های سرگرمی که ساتراپی با آنها مخالف است آن را در جهت منافع همان قدرت جهانی تولید و بازاریابی کرده‌اند.



نقد فیلم «پرسپولیس» ساخته‌ی مرجان ساتراپی
اثری ميهن‌پرستانه

پرسپوليس، فیلم خانم ساتراپی، در هیأت یک اتوبیوگرافی به دوره‌ای بیست‌وچندساله از تاریخ معاصر ایران می‌پردازد. پرهیز از اغراق از یک سو و نبودِ الزام به خودسانسوری از سوی دیگر—چنان‌که شایسته‌ی یک روایت "واقع‌گرایانه" است—باعث شده تا طرح حقایق تاریخی سال‌های پس از انقلاب، از نظر مسؤولان فرهنگی نظام جمهوری اسلامی به سیاسی بودن فیلم تعبیر شود.