تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۸۸ • چاپ کنید    
گفت و گو با اسماعیل گرامی مقدم، سخنگوی حزب اعتماد ملی و غلام‏عباس توسلی، از شورای مرکزی نهضت آزادی ایران

احزاب اصلاح‌طلب و تشکل «راه سبز امید»

مریم محمدی
mmohammadi@radiozamaneh.com

یکی از مهم‏ترین اخبار روزهای اخیر از حوزه‏ی معترضان به انتخابات و مخالفان سیاسی دولت محمود احمدی‏نژاد، اعلام موجودیت تشکل «راه سبز امید» توسط میرحسین موسوی، یکی از نامزدهای معترض به نتیجه‏ی انتخابات بود.

نام مهدی کروبی، دیگر نامزد معترض و دبیر کل حزب اعتماد ملی و هم‏چنین محمد خاتمی، رییس جمهور پیشین، از آغاز به عنوان یاران و نزدیکان «راه سبز امید» طرح شد و برنامه‏‏های بعدی اعلام شده‏ی آن، چشم‏انداز هم‏کاری تقریبا تمامی احزاب اصلاح‏طلب موجود را با این تشکل ترسیم کرد.

نه تنها حزب مشارکت، از حامیان پی‏گیر میرحسین موسوی، کارگزاران سازندگی، سازمان انقلاب اسلامی و سازمان ادوار تحکیم که در انتخابات از مهدی کروبی حمایت می‏کرد، بلکه احزاب و سازمان‏های قدیمی کشور نظیر نهضت آزادی ایران، شورای فعالان ملی مذهبی و جنبش مسلمانان مبارز نیز به نوعی از ورود این تشکل به فضای سیاسی ایران، استقبال کرده‏اند.

اما حمیدرضا فولادگر، نماینده‏ی اصفهان در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون ماده‏ی ده احزاب، روز چهارشنبه، در گفت و گو با سایت خبرگزاری فارس، سایت حامی دولت، اعلام کرد که این کمیسیون مجوز فعالیت احزابی را که بخواهند با تشکل «راه سبز امید» همکاری کنند، باطل خواهد کرد.

در این باره با آقای گرامی مقدم، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و هم‏چنین مهندس غلام‏عباس توسلی، از شورای مرکزی نهضت آزادی ایران، گفت و ‏گوهایی انجام داده‏ام.

Download it Here!

از آقای گرامی مقدم می‏پرسم که چه نوع ارتباط سیاسی، برنامه‏ای یا تشکیلاتی میان حزب اعتماد ملی و تشکل راه سبز امید موجود است یا می‏تواند به وجود بیاید؟

«راه سبز امید» تشکیلاتی است که آقای موسوی تشکیل آن را اعلام کرده‏اند. قاعدتاً می‏خواهند پیوندی میان تشکل‏ها و گروه‏های سیاسی و احتماعی باشد. به همین دلیل هم ساختار آن را به گونه‏ای چیده‏اند که همه‏ی گروه‏های سیاسی بتوانند در آن مداخله داشته باشند.

کار ایشان کاملاً سنجیده و کارشناسی شده است. چون می‏توان گفت که از همه‏ی پیشنهادات استفاده کرده‏اند. پیشنهادی را اولین بار خودم، برای تشکیل شورای رهبری اصلاحات، با حضور آقایان موسوی، کروبی و خاتمی ارائه داده بودم. دیدم که این پیشنهاد در بخش شورای مرکزی آن که شش نفره است، لحاظ شده است.

از طرفی هم نافی فعالیت‏های گروه‏های مستقل و احزاب نیست. این یکی از امتیازاتی است که این تشکل دارد. آقای کروبی، به عنوان دبیر کل و هم‏چنین اعضای شورای مرکزی حزب، با امکاناتی که در اختیار دارد، در خدمت این تشکل خواهد بود و هر کمکی را که آن‏ها از ما بخواهند، در اختیار خواهیم گذاشت. آقای کروبی همه نوع همکاری را با این تشکل خواهد داشت.


اسماعیل گرامی مقدم، سخنگوی حزب اعتماد ملی

در مجموع، می‏شود این نتیجه را گرفت که برنامه‏ی سیاسی و احتمالاً اهداف سیاسی حزب اعتماد ملی با «راه سبز امید» تطابق دارد؟ یا نزدیکی فراوان دارد؟ می‏توان به اتحاد عمل میان این دو تشکل فکر کرد یا به نوعی هم‏پوشی؟

همین‏طور است؛ باز در آینده با اعلام برنامه‏های آقای میرحسین موسوی، میزان نزدیکی این تشکل با اهداف حزب اعتماد ملی از یک سو و از سوی دیگر، کمک‏هایی که حزب می‏تواند برای تقویت فعالیت‏های این تشکل انجام بدهد، مشخص‏تر خواهد شد.

اما آن‏چه مسلم است، این تشکل پیوند دهنده‏ی بسیاری از گروه‏ها خواهد بود و امیدوار هستیم بتواند انشقاق‏هایی را که بین جریان اصلاحات، طی پنج شش ساله گذشته اتفاق افتاد، ترمیم کند.

آقای گرامی مقدم، آقای حمید‌رضا فولادگر، نماینده‏ی مجلس و عضو کمیسیون ماده‏ی ده احزاب، در گفت و ‏گو با خبرگزاری فارس اعلام کرده بود که احزاب و سازمان‏هایی که در صدد همکاری با تشکل راه سبز امید باشند، مجوز فعالیت‏شان باطل می‏شود. با این مسأله چگونه برخورد می‏کنید؟

ایشان باید استدلال کنند. چرا که قانون احزاب چنین چیزی را نمی‏گوید. ممکن است سلیقه‏ی شخصی ایشان باشد. وقتی حزبی دارای شناسنامه است و در مرام‏نامه‏اش به تصویب رسانده که در ائتلاف‏ها چگونه شرکت کند یا نکند و وزارت کشور به استناد مرام‏نامه و اساس‏نامه‏ی حزب، به او مجوز و شناسنامه داده است، دیگر این که بخواهد با هر گروهی (گروه‏هایی که در چهارچوب قانون کار می‏کنند) به تفاهم برسد یا نرسد، ممنوعیت قانونی ندارد و به سلیقه‏ی خاصی ارتباط پیدا نمی‏کند.

یعنی، صحبت ایشان پایه‏ی قانونی ندارد؟

ابداً، کاملاً غیرقانونی است. به دلیل این که ما به عنوان یک حزب شناسنامه‏دار با یک حزب شناسنامه‏دار دیگر که مجوز قانونی دارد، می‏خواهیم ائتلاف کنیم یا نکنیم. این دیگر به خود احزاب ارتباط پیدا می‏کند و نه به بقیه‏ی دستگاه‏های قانونی.


غلام‏عباس توسلی، از شورای مرکزی نهضت آزادی ایران

آقای توسلی، عضو شورای مرکزی نهضت آزادی ایران، در همین باره می‏گوید:

این مطلب به لحاظ قانون اساسی و قانون احزاب کاملاً روشن است. اصل بیست و شش قانون اساسی، به صورت کاملاً روشن تصریح کرده که فعالیت احزاب و گروه‏های سیاسی، به هیچ وجه، موکول به دریافت پروانه از کمیسیون ماده‏ی ده نمی‏شود.

ما این مطلب را در سی سال گذشته، به دفعات توضیح داده‏ایم. متأسفانه، باز هم اعضای محترم کمیسیون ماده‏ی ده، بر این ادعای خلاف قانون خود اصرار می‏ورزند.

بنابراین، همان‏طور که آقای مقدم هم مطرح کرد، این نوع ادعاهای وزارت کشور و کمیسیون ماده‏ی ده، عملاً نقض آشکار اصول قانون اساسی و قانون احزاب محسوب می‏شود.

اما نهضت آزادی ایران چه نگاهی به «راه سبز امید» دارد و احتمالاً در آینده، چه رابطه‏ای با آن خواهد گرفت؟

نهضت آزادی ایران، به لحاظ اهداف، با برنامه‏ای که آقای مهندس موسوی اعلام کرده، هماهنگ است. اما هیچ نوع ارتباط تشکیلاتی بین نهضت آزادی ایران و برنامه‏هایی که آقای موسوی با عنوان «رسا» اعلام کرده است، وجود ندارد.

در حالی که هیچ نوع ارتباط سازمانی و هم‏کاری عملی بین شما و این تشکل وجود نداشته، شباهت‏هایی که در اهداف و برنامه‏ها می‏بینید، کدام‏اند؟

نهضت آزادی ایران از بعد از پیروزی انقلاب، همواره در راستای تامین آزادی و دمکراسی و حقوق بشر تلاش کرده و هزینه‏های سنگینی هم در این سه دهه پرداخت کرده است.

ما امروز خوشحال هستیم که جمع گسترده‏ای از جامعه، از جمله جریانی که تحت عنوان راه سبز امید دارد شکل می‏گیرد، در همان راستا، در چهارچوب التزام به قانون اساسی و احیای اصول مغفول قانون اساسی دارند تلاش می‏کنند و ما از این بابت، خداوند را شاکر هستیم و نسبت به آینده، امیدوار.

به نظر می‏آید که آقای موسوی در پی نوعی تعاون و همکاری بین احزاب اصلاح‏طلب موجود باشد. آیا در آینده، امکان همکاری تشکیلاتی میان نهضت آزادی ایران و این تشکل خواهد بود؟

این احتمال همیشه وجود دارد. اما تا کنون هیچ‏گونه ارتباط تشکیلاتی بین نهضت آزادی ایران و تشکیلاتی که آقای مهندس موسوی مدیریت می‏کند، وجود نداشته است.

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

آقا ما اگر رهبر و بزرگ قوم تسبیح گردون و ته ریشی نخواهیم تکلیفمون چیه؟ ملت تا کی‌ توی کیسهٔ این مذهبی‌‌ها باید باشیم؟

-- عالمی‌ ، Aug 21, 2009

به نظر من اتفاقي كه در 22 خرداد افتاد و در آن روز سيه‌رويان دغل راي ملت را به يغما بردند و سپس در جمعه سياه 29 خرداد رهبرشان ملت ايران را تهديد كرد، مسير نويني را پيش روي ايرانيان گذاشت. فارغ از اين كه ما بتوانيم حزب، تشكيلات، جبهه يا هر چيز ديگري تدارك ببينيم اين نكته است كه ما اول موضع‌مان را مشخص كنيم كه با ملتيم يا بر ملتيم. اگر با ملتيم نيازي به هيچ مجوزي از دستگاه تغلب و تقلب و سياه ولايت ستمگر، شكنجه‌گر و تجاوزگر مطلقه فقيه نداريم. اما اگر بر ملت بوديم ما هم در مسير سركوبگري و باطل قرار گرفته‌اييم. قانون ما دو مشكل اساسي دارد. اولا روايت‌گر و مدافع منافع گروه حاكم و نه همه ايرانيان است. دوم اين كه اين گروه اقليت حاكم نيز آن را تفسير به راي و مصادره به مطلوب كرده است. در همين انتخابات آنها ابتدا دست به اقدامات غير قانوني گسترده زدند و صداو سيماي دروغپردازشان آن را جلوه‌اي قانوني مي‌داد و فريبكاري را پنهان مي‌نمود. سپس دهان، دست و پاي گروه مقابل را بسته و هر تهمت و افترايي را نثارشان كردند و رنگ قانوني به آن دادند و سپس صدا و سيماي دروغپرداز مكرر در بوق و كرنا كرد كه موسوي و كروبي اقدامات غير قانوني ، اغتشاش، همدستي با اجانب و ... مي‌كنند. آنها مي‌خواستند ملتي را به همراه اين آزادمردان به تمكين از حكومت نيرنگ وادارند.اما مقاومت ملت و پايداري موسوي و افشاگري كروبي مانع از آن شد. مضافا بر اين كه دروغ‌هاي مكرر حاكمان سياه نيز بر محبوبيت آنها افزود و هر اقدامي (اعم از سناريوي اعترافات، تريبون‌هاي نمازجمعهو ... و حتي طرح يكطرفه كردن بخشي از خيابان ولي عصر ) به ضرر آنها تمام شد و نعره‌ احمقانه‌شان را به آسمان برد. مسير به گونه‌اي پيش مي‌رود كه اين سيه‌رويان در مردابي كه خودشان ايجاد كردة‌اند هر روز بيشتر فرو مي‌روند. حال چه بايد كرد؟ در چنين شرايطي ايرانيان بايد هوشمندانه به مراقبت از دستاورهايشان و استمرار تدريجي حركت آزادي‌خواهانه‌شان بپردازند. دير يازود اين حكومت سياه بنيان كن مي‌شود. اما ايرانيان بايد صبور باشند و تعجيل نكنند و فرايند تغيير اجتماعي و به ويژه تغير نگرش مابقي گروه‌هاي فرودست جامعه نسبت به اين حاكمان سياه را روشنگرانه پيش ببرند. همه ايرانيان در اين مرحله وظيفه خودآگاهي و و ترغيب ديگران را در پيش دارند. اگر حزب نمي‌تواند بكند هر ايراني يك حزب خود راهبر است كه در شبكه‌هاي اجتماعي فعالانه به افشاگري و پايداري مي‌پردازد. استراتژي مبارزه و مقاومت در همه زمانها و مكانها و همه جا حكومت متمركز و متصلب را به زانو در مي‌آورد (راههاي بسياري وجود دارد) رهبران نيز بايد به وظايفشان عمل كنند. به اميد پيروزي ايرانيان بر حكومت متجاوز

-- استاد بازنشسته شده ، Aug 23, 2009

قوانين جمهوری اسلامی برای پيشرفت کار ملت وضع نشده اند بلکه برای قيد و بند زدن به حقوق ملت و کنترل ملت به نفع حکومت تعبيه شده اند. اگر آقايان و بانوان راه سبز اميد وارد معرکه قوانين هزار لايه احزاب و غيره بشوند کلاهشان پس معرکه است.

-- اردلان ، Aug 23, 2009

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)