اتفاقات خیلی سریع بود

در حالی که شبکه‏های خبری سی‏ان‏ان و بی‏بی‏سی اعلام کردند، در درگیری‏های روز گذشته‏ی تهران دست کم، نوزده نفر کشته شده‏اند و آمار غیر رسمی ۱۵۰ کشته را نشان می‏دهد، اما تلویزیون دولتی ایران، در بخش‏های مختلف خبری، از ده کشته و صد زخمی نام برده است.
امروز (یکشنبه) در شبکه‏ی خبر تلویزیون ایران اعلام شد: «خراب‏کارها و آشوب‏گرهای مسلح، عصر دیروز در خیابان آزادی و انقلاب دست به اغتشاش زدند و به مقدسات مردم تعرض کردند و باعث زخمی و کشته شدن ده‏ها شهروند تهرانی شدند».

شب گذشته در حالی که ناآرامی‏ها در خیابان‏های تهران ادامه داشت، تلویزیون دولتی ایران، اقدام به پخش تصاویری به نام «اعترافات مناففین» کرد. در این برنامه، دو مرد جوان با چهره‏هایی که واضح نشان داده نمی‏شدند، اعلام کردند که با کمک سازمان مجاهدین خلق، از انگلستان دستور گرفتند تا در خیابان‏ها اغتشاش به‏پا کنند.
اما بعد از درگیری‏های شب گذشته، تهران به آرامش برنگشته. شاهدان عینی می‏گویند تا نیمه‏شب صدای الله‏اکبر از پشت‏بام‏ها شنیده می‏شده که همراه با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» بوده است.

یک شهروند تهرانی در باره‏ی وضعیت فعلی می‏گوید:
مردم در جاهای پراکنده دارند تظاهرات می‏کنند. هر عده‏ای خودجوش، یک‏جا جمع شده‏اند. تا صبح تمام شهر آشوب بود. مهم تابوی ترس بوده که شکسته. می‏دانیم که نتیجه به این زودی حاصل نمی‏شود. نباید فقط به سطح ماجرا و سیاست نگاه کرد. تغییرات عمیق و محسوسی در بطن جامعه شروع شده است.

یک شهروند دیگر می‏گوید:

الان، همش هلی‏کوپترها در آسمان تهران‏اند. این نشان از درگیری و شلوغی در شهر دارد. ایرانی‏های سراسر جهان هم از این همه شور و شعور مردم ما تکان خورده‏اند.

مرضیه، خانمی در تهران، در مورد شرایط امروز به ما می‏گوید:

خیلی ساکت است. یکی از بچه‏هایی را که دیروز آسیب دیده، به دکتر برده‏ام و امروز مشغول کار او هستم. گروهی از بچه‏ها قرار بود بروند جلوی سازمان ملل. خیلی افسرده هستند و مقداری هم وحشت‏زده شده‏اند. به خاطر همین هم، فکر می‏کنم، اثر دیروز این است که امروز خیلی کم آمد‏ه‏اند.

مجید از تهران هم در همین زمینه توضیح می‏دهد:

امروز فکر نمی‏کنم، نشنیدم چیزی. احتمالا، فردا باز دوباره. روحیه‏ها که بهتر شده. دیروز روحیه‏ها خیلی خراب بود. این جوان‏ها که اصلا حالی‏شان نیست، همین‏طور سرشان را انداخته‏اند پایین، پیر، مرد، زن، جوان. سرعت اتفاقات آن‏قدر زیاد است که هیچ‏کس باورش نمی‏شود. مثل یک بهمن دارد حرکت می‏کند. سه هفته‏ی پیش ساکت ساکت بود مملکت.
همه هستند، همه! ولی طبیعتاً، نسل جوان بیشتر است. ولی فرقی نمی‏کند، از سری قبلی (سال ۵۷) عمومی‏تر است. انتظارات مردم کم‏تر است. این خود مثبت است، انتظارات کم است. خیلی انتظارات وسیعی ندارند که مثلا، جهان را می‏خواهیم زیرورو کنیم و… برای چیزهای کوچکی است، حداقل تنفسی!

یک نفر پیغام داده: در خیابان گلشن، در تهران، بسیجی‏های نیروهای امنیتی، به شیشه‏ی ساختمان‏ها شلیک می‏کنند و گفته که اگر از ساختمان و پنجره‏ها نگاه کنند، سنگ یا تیر می‏زنند و ماموران لباس شخصی در حالی که صورت‏شان پوشیده است، به مردم و منازل حمله می‏کردند و مردم را مورد ضرب و شتم قرار می‏دادند.

یک نفر برای ما نظر فرستاده که به نظر او، یک یا دو نفر از این روزنامه‏نگارهایی که دستگیر شده‏اند، اعدام می‏شوند. او نوشته:
به غیر از مصطفی تاج‏زاده که مطمئن هستم حتما او را هم به جرم واهی برنامه‏ریزی و رهبری اغتشاشات، اعدام می‏کنند.