منیژه حکمت: فقط یک بیلبورد تبلیغاتی داشتم

مریم محمدی

بیلبوردهای فیلم «سه زن» ساخته‌ی منیژه‌ حکمت که در قبال عدم حمایت نهادهای دولتی تنها امکان تبلیغ برای این فیلم بود، به دستور وزارت ارشاد پایین کشیده شد.

با ایشان و همچنین صاحبان برخی سینماهای نمایش دهند‌ی فیلم و دو نفر از خانم‌های تماشاگر این فیلم گفت‌ و‌ گو کرده‌ام.

خانم حکمت، به خاطر این‌که فیلم در ایران اکران شد، باید به شما تبریک گفت.

بعد از کش و قوس‌های زیاد، فیلم مجوز گرفت و اکران شد. هم‌زمان با فیلم من فیلم «آواز گنجشک‌ها»، «دعوت» و فیلم «کنعان» آقای مانی حقیقی هم روی پرده است.

متاسفانه رقابت در تبلیغات نابرابر است. من را وسط رینگ فرستاده‌اند، دو نفر دست و پایم را گرفته‌اند و دو نفر هم از بیرون آمده‌اند که بیرون پرتم کنند. بعد می‌گویند مسابقه است.

شاید نباید چند فیلم مطرح با‌ هم و هم‌زمان نشان داده می‌شد. چرا این زمان را انتخاب کردید؟

ببینید! به هر حال دو سال است که فیلم من مانده است. من سرمایه‌گذار خصوصی هستم. فیلم من «آواز گنجشک‌ها»‌ و «دعوت» آقای حاتمی‌کیا نیست که با پول شهرداری و امکانات دولت ساخته شود. تلاش من این است که سرمایه‌ام برگردد. مجوز اکران گرفته بودم و چاره‌ای نداشتم.

نمایی از فیلم سه زن (عکس: سینما ما)

منظور شما از عدم امکان تبلیغ برابر چیست؟

وقتی وارد رقابت می‌شوید، باید شرایط رقابت برابر باشد. تیزر تلویزیونی ندارم. این دوستان روزی ۵۰ بار، تیزر که نه آنونس‌های تلویزیونی دارند. سینماها و تمام امکانات تبلیغات در اختیارشان است.

با مسوول سینما آستارا، یکی از قدیمی‌ترین سینماهای تهران در تجریش گفت‌ و گو می‌کنم.

اکثراً خانم‌ها می‌آیند و استقبال در حد متوسط است.

چرا متوسط؟ فکر می‌کنید چرا استقبال بیشتری نمی‌شود؟

چون تبلیغات تلویزیونی نداشته است.

به نظر شما تبلیغات تلویزیونی در فروش فیلم موثر است؟

خیلی مهم است، ۵۰ تا ۸۰ درصد اهمیت دارد. مگر شما تبلیغات تلویزیونی را نمی‌‌بینید؟ الان که تلویزیون تبلیغات فیلم «دعوت» را پخش می‌کند، همه سراغ آن را می‌گیرند.

هنگامی سراغ فیلم «سه زن» را می‌گیرند که آن را در بیلبوردها یا تبلیغات ببینند. ولی تلویزیون چیز دیگری است، چون رسانه‌ای است که همه می‌‌بينند. به همین دلیل تلویزیون خيلی مهم است.

اطلاع دارید که شهرداری بیلبورد این فیلم را امروز پایین کشیده است.

خیر، من این موضوع را از شما شنیده‌ام.

کارگردان و بازیگران فیلم سه‌ زن (عکس:سینما ما)

خانم حکمت در مورد پایین کشیدن بیلبورد فیلم می‌گوید: «‌من فقط یک بیلبورد داشتم که آن را هم امروز به دستور ارشاد تهران، به خاطر بیرون آمدن موی‌ هنرپیشه‌ها پایین کشیدند. در حالی که اصلاً مویی پیدا نیست. فقط دو هفته طول کشید تا ما عکس‌هایی را که در بیلبورد بود، طبق سلیقه‌ی آقایان طراحی کنیم و موها را هم پوشاندیم.»

او ادامه می‌دهد: «دیگر نمی‌دانم باید چه کار کنیم؟ امروز در مطبوعات ایران اعلام کردم اگر این رقابت نابرابر ادامه پیدا کند، من فیلم را پایین می‌کشم تا حداقل به خودم و سینمای ایران توهین نکنم.»

با یکی از خانم‌هایی که این فیلم را دیده‌اند، گفت و گو می‌کنم:

اگر یک نگاه عادی و سطحی به فیلم داشته باشیم می‌بینیم که خیلی عامه‌پسند نیست. در نظر اول فیلم خسته‌ای می‌آید.

اما یک‌سری صحبت‌هایی در آن بود که کسی می‌توانست درک کند که نسبت به مسایل زنان واقف باشد. از دید من فیلمی نبود که مردم عامه بتوانند درک کنند. فیلمی نبود که برای عامه مردم ساخته شده باشد، یا حداقل از ديد من این‌طور بود.

خانم حکمت فکر نمی‌کنید فضای روشنفکری این فیلم هم در عدم استقبال تاثیر داشته است؟

تبليغات ما که تلويزيونی است و این دوستان تبلیغات مجانی دارند، ما ‌توان پرداخت این پول‌های کلان را نداريم. ما از بخش خصوصی می‌آییم. بهترین سينماها هم مال اين‌ها است.

شهرداری تهیه‌کننده است و امکانات شهری هم توی شهرداری است. بيشتر سينماها مال شهرداری است. من با توجه به بودجه‌ام توانستم چند بیلبورد خیابانی بگیرم.

این واقعیت است که سینماهای نمایش دهنده‌ی این فیلم، اکثراً سینماهای جنوب شهر هستند. با صاحب یا مسوول سینما پیوند در جنوب میدان خراسان، ابتدای خیابان خاوران گفت و گو می‌کنم.

فعلاً که فیلم «سه زن» این‌جا خوب نمی‌فروشد.

فکر می‌کنید علت آن چیست؟

علت این است که فیلم سنگین این‌جا کار نمی‌کند.

سنگین بودن فیلم به چه معنی است؟

این‌جا فیلم‌های اکشن می‌خواهد و فیلم سنگین اصلاً این‌جا کار نمی‌کند.

منیژه حکمت، کار گردان سینما (عکس: سینما ما)

با یکی از خانم‌ها که فیلم را تماشا کرده است، گفت و گو کنم. از نظر شما فیلم چگونه بود؟

عالی بود. زندگی خودم، دخترم و مادرم را در این فیلم دیدم و واقعاً لذت بردم. فیلم خیلی خوبی بود. از این فیلم‌ها واقعاً کم داریم.

ولی مسوول سینما می‌گفتند که ۳۰ - ۴۰ نفر بیشتر در سینما نبودند، به نظر شما علت این عدم استقبال چیست؟

فکر می‌کنم تبلیغات کم بوده است. من هم تبلیغاتی ندیدم و به طور اتفاقی از همکارم در مورد این فیلم شنیدم. در محلی که ما زندگی می‌‌کنيم معمولاً مردم از طريق تلويزيون تبلیغات را می‌بینند، یعنی از این طریق باخبر می‌‌شوند. من در تلویزیون هم ندیدم که تبلیغی در مورد فیلم بشود. فکر می‌کنم چون مردم در مورد این فیلم چیزی نمی‌دانند، به دیدن آن نمی‌آیند.

اما خانم حکمت می‌گوید: «من باید چه کار بکنم؟ اطلاع‌رسانی مهم است، تبليغات در این شهر مهم است. روند فروش فيلم‌ من صعودی ست و اين فيلم دهان به دهان اين رشد را پيدا کرده است.»

خانم حکمت چرا نمی‌توانید از پشتوانه‌ی نهادها و سازمان‌ها استفاده کنید؟ نخواستید یا امکانش نبوده است؟

این نهادها و سازمان‌ها پول‌هایشان را برای یک‌سری فیلم‌ساز دولتی خرج می‌کند که حقشان را از این دست فیلم‌ساز داشته باشند.

به آنان امکانات بدهند، این بودجه‌ها متعلق به حیات خلوت‌هایی است که آن‌ها در آن حضور دارند و من مال آن حیات خلوت‌ها نیستم.

به هر حال من فيلم‌ساز دولتی نيستم ولی وقتی امکانات شهرداری برای فيلم شهری می‌آید‌، فیلم من از هر دو فيلمی که با اين بودجه‌های کلان حمايت شده‌اند، شهری‌‌تر است.

سال‌هاست که به این رفتارها عادت کرده‌ایم. سال‌هاست که شهروند درجه‌ی دو، چهار یا ده بودن را لمس کرده‌ایم که خیلی دردناک است.

خانم‌ حکمت می‌خواهید چه کار کنید؟ چه امکانی برای حمایت از این فیلم برای شما وجود دارد؟

شرایط نابسامانی است و من خیلی خسته شده‌ام. باور کنید این ۱۳ روزی که فیلم را اکران کرده‌ام یک روز هم آسایش نداشته‌ام.

آرزوی آدم این است که فیلمش اکران شود و مردم فیلم را ببیند و با آن‌ها زندگی کند. دارم به بن‌بست می‌رسم، به آقای ضرغامی نامه داده‌ام اما هنوز جواب نگرفته‌ام.

به آقای شاه‌حسینی، رییس فارابی هم نامه‌ داده‌ام که جواب نگرفته‌ام. دارم به بن‌بست می‌رسم. با همه جا نامه‌نگاری کرده‌ام که این امکانات را به طور مساوی در اختیار سینماگران ایران بگذارند.