| خانه > گزارش ويژه > زنان > مادران خاوران، زنان برگزیده سال | |||
مادران خاوران، زنان برگزیده سالصنم دولتشاهیsanam@radiozamaneh.comنوزدهمین کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان، یک زن سال نداشت. امسال، هزاران زن برگزیده شدند؛ هزاران مادر، مادران خاوران.
برنامه زن سال کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان، جمعه ۴ جولای با نمایش فیلمی از روایت‌های برخی از مادران خاوران از آن‌چه در دهه شصت و خصوصاً کشتار سال شصت و هشت رخ داد، شروع شد. این فیلم مستند، دربرگیرنده روایت‌های «مادر ریاحی» و «مادر لطفی» از تلاش‌های مادران کشته‌شدگان دهه شصت، برای به رسمیت شناخته شدن گورستان خاوران و تلاش‌های این مادران در راه عدالت‌خواهی برای فرزندانشان بود.
این فیلم همچنین دربرگیرنده مستنداتی بود از قبیل عکس‌هایی از گورستان خاوران و جنازه‌هایی که از گورهای کم‌عمق بیرون مانده بودند، تکه فیلم‌هایی از آوازخوانی خانواده‌ها در گورستان خاوران و تصاویری از روزنامه‌های سال شصت و شصت و هفت. پس از آن، گلناز امین، دبیر بنیاد پژوهش‌های زنان لوح تقدیر بنیاد را به مادران خاوران اهدا کرد: «به مادران داغدیده‌ای که با دلیری و جسارت، پی فرزندان گرفتند، نام به خون خفتگان را همه جا آواز دادند، نگذاشتند نمودها و نمونه‌های ایستادگی مردمان‌مان به فراموشی سپرده شود. با پیکار و پشتکاری شبانه‌روز خاوران را برپا نگه داشتند و از آن گلزاری ساختند در دل ایران زمین، به مادران خاوران.»
پس از اهدا لوح که پای پارچه‌ای گذاشته شد که بر روی آن نام بیش از چهار هزار نفر از کشته شدگان دهه شصت نوشته شده بود، میهن روستا در‌خواست کرد آن دسته از حاضرینی که نزدیکان‌شان را در کشتار دهه شصت از دست داده‌اند، با‌‌یستند. سپس اعضای کمیته محلی برگزار کننده کنفرانس، به این افراد شاخه‌های گل سرخ اهدا کردند که با گریه‌های آرام حاضرین استقبال شد. شری موراگا، سخنران افتتاحیه کنفرانس شری موراگا، شاعر، نویسنده، و نمایش‌نامه‌نویس و فعال حقوق زنان، سخنران افتتاحیه کنفرانس بود. وی با اشاره به سابقه خانوادگی خود به عنوان یک زن مهاجر مکزیکی (چیکانا) در ایالات متحده به رنج زنان اقلیت و رنگین‌‌پوست و نادیده گرفته شدن آن‌ها در جنبش‌های فمینیستی پرداخت. وی با اشاره به تجربه مشترک بسیاری از زنان اقلیت در تجربه وحشت و فقر و ترور و گرسنگی، از این تجربیات به عنوان عوامل محکمی در نزدیکی این زنان یاد کرد. او به تجاوز زنان در کشور مادری‌اش و مقاومت این زنان دربرابر جنگ و نسل‌کشی و خشونت و حرکت شجاعانه آن‌ها در عبور از مرزها و مهاجرت برای رهایی اشاره کرد. او همچنین به تلاش زنان مهاجر و در تبعید برای به خاطر سپردن سرزمین مادری اشان و انتقال خاطره‌های سرزمین مادری به فرزندانشان و سختی حفط این خاطره‌ها اشاره کرد.
او یادآوری کرد که مطالعات زنان برای دهه‌ها در آمریکا بیشتر از زنان سفید‌پوستی از طبقه بالای متوسط جامعه تشکیل شده که رنج زنان اقلیت را در نمی‌یابند. او از حضار ایرانی پرسید که به دنبال پشتیبانی چه گروه‌هایی در میان زنان آمریکایی هستند؟ «زنان اقلیت و رنگین پوست؟ بله، اگر چنین است باید به شما هشدار بدهم که این گروه‌ها در خدمت گروه غالب در نیامده‌اند. ما امتیازی نداریم که به شما ارائه کنیم. ما چهره دیگر مهاجرت هستیم. نوه‌های بردگان، دختران پناهندگان.» وی با انتقاد از فمینیسم سفیدپوستان و شکست آنان در پاسخگویی و حتی توجه به زنان اقلیت گفت: «برقراری ارتباط فراملیتی و مقاومت در برابر حل شدن در فرهنگ کشور میزبان باید هدف فمینیست‌های اقلیت باشد. سوالی که می‌ماند این است که چطور با همه مسایلی که از یک طرف ما در سطح ملی و با کشور خودمان داریم و از طرف دیگر با امپریالیسم، می‌توانیم در سطح فراملیتی نیز کار کنیم. شری موراگا اظهار امیدواری کرد که نژاد‌پرستی و امپریالیسم فرهنگی، مانع همکاری و همبستگی میان زنان اقلیت نشود. بیانیه کمیته محلی: فراسوی جنبش فرعی بودن کمیته محلی برگزار‌کننده کنفرانس امسال بنیاد که در دانشگاه برکلی برگزار شد، در بیانیه خود اشاره کردند که کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان که به شکل مستمر ۱۹ سال برگزار شده است، یک پل ارتباطی بوده بین کنش‌گران و علاقمندان جنبش زنان در گوشه و کنار جهان و توانسته با نقد و بررسی کلیشه‌ها، انگاره‌‌ها، قوانین و تابوهای زن‌ستیز و جزم‌اندیش نقشی کارساز در ارتقا سطح آگاهی این جنبش بازی کند. در بخش دیگری از این بیانیه، نورا بیانی به نمایندگی از کمیته محلی کنفرانس امسال گفت: «یکی از معضلات جنبش زنان ایران این بوده است که همواره به عنوان جنبش دوم نگریسته شده. پریروز انقلاب عمده بود، دیروز جنگ با عراق و امروز امپریالیسم آمریکا و خطر حمله نظامی.»
وی این موراد را دستاویزهایی دانست که جنبش زنان را در سایه قرار می‌دهند و به فضای سرکوب کمک می‌کنند. او در ادامه به تشریح نگاهی پرداخت که کمیته محلی کنفرانس امسال، تحت‌تاثیر آن کنفرانس امثال را تدارک دیدند. تاثیر سینما بر ضمیر ناخودآگاه و تثبیت کلیشه های جنسیتی
وی با اشاره به تصویر سیاه و سفید زن در سینمای قبل از انقلاب، به بیان تاثیر سینما بر ناخودآگاه انسان‌ها اشاره کرد و نتیجه‌گیری کرد که سینما در جامعه پدرسالار در واقع ابزاری است برای نهادینه کردن نقش‌های سنتی زن به عنوان زن خوب و شناسایی زن بد یا بدکاره، به عنوان کسی که این نقش‌های سنتی را پذیرا نیست. خانم نوری علا با اشاره به فیلم‌های ساخته شده در بعد از انقلاب، به نقش تبلیغاتی آن‌ها برای دستگاه حکومتی و سیستم سنتی مردسالار پرداخت. برای نمونه وی به مساله زایمان اشاره کرد که در تمام فیلم‌های ایرانی، به‌جز در فیلم‌های محسن مخملباف، غایب است.
وی افزود در فیلم‌های مخملباف هم، هرجا صحنه زایمان زنی وجود دارد، صحنه زایمان توسط زایمان حیواناتی مانند گاو یا گوسفند، به شکلی انتزاعی نشان داده می شود. در پایان وی به فیلم‌های تهمینه میلانی پرداخت و گفت با همه نواندیشی‌های این کارگردان که خود را فیمینست می‌داند، باز هم فیلم‌های او، مبلغ همان چهره زن سنتی است. سخنان پرتو نوری علا با اعتراض بعضی حاضرین روبرو شد و برخی از سوال کنندگان با اشاره به فیلم‌های فیلم‌سازانی از قبیل بهرام بیضایی و ناصر تقوایی، تذکر دادند که چهره سیاه و سفید ارایه شده توسط پرتو نوری علا، چهره دقیقی از واقعیت‌های سینمای ایران نیست. نوری علا با تایید گفته‌های اعتراض‌کنندگان، کمبود وقت را دلیل ذکر نکردن نمونه‌هایی از چهره‌های مثبت زنان در سینما اعلام کرد.
اولین روز نوزدهمین کنفرانس بنیاد پژوهش های زنان با اجرای آوازهایی بر اساس شعرهای سروده زندان، به خوانندگی گلرخ جهانگیری و نوازندگی ویولون میشا رفیعی ادامه پیدا کرد که این برنامه، پس از اجرای یک قطعه به دلیل مشکلات فنی متوقف شد. برنامه روز اول این کنفرانس با اجرای تئاتر «در سوگ کاظم اشتری» به پایان رسید. در طول دوران برگزاری کنفرانس نمایشگاه آثار هنری زنان ایرانی برپاست. همچنین غرفه‌های کتاب‌های نویسندگان زن ایرانی و میز فعالان کمپین میلیون امضا در کالیفرنیا در بخشی از سالن برگزاری کنفرانس، برپاست. برای آگاهی از برنامه های کامل کنفرانس به این‌جا مراجعه کنید.  |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
نظرهای خوانندگان
با توجه باینکه جنبش زنان را در حال رشد میبینم و بخصوص رشدی که از سطح و پوسته خارج شده و به عمق میرسد بسیار خوشحالم و کاری که امسال برای مادران داغدار سال 60 شده بسیار خوشحال کننده است مادرانی که در تنهائی درد کشیدند و نمیتوانستند درد خود را در آن سالهای سیاه بیان کنند اینک میبینند آن نهال در حال تنومند شدن است تنهائی آنان در این سالها نیز بوده است از نسل کشی سال 67 بسیار گفته شده ولی از داغ این مادران ناگفته بسیار است زیرا در کشتار این دلاوران دستور مستقیم خود خمینی و جنایت برخی از اصلاح طلبان شریک با خمینی بوده است و به همین دلیل اسرار زیادی ست که گفته نشده است چندین بار رژیم سعی کرده بود این مکان را ویران کند ناپدید نماید اما این مادران بودند که هر بار احیا کردند لذا شمع فروزان آنان فروزانتر شده است قدر دانی خود را از دست اندر کاران این مهم ابراز میدارم و از طرف یکی از مادران آن زنده بگوران تشکر خود را ابراز میدارم کاش مادر زنده بود و این روز را میدید که فرزندش از شمار آزادگان به حساب آمده است
-- Farhad ، Jul 5, 2008مرسی صنم جان. گزارش خیلی خوبی بود.
-- زیتون ، Jul 5, 2008ضمن احترام به انتخاب گردانندگان كنفرانس توصيه مي كنم تنها بر گورستان خاوران تاكيد نكنيد. بخش قابل توجهي از اعدام شدگان تابستان 67 در گورستانهاي ديگر ايران به ويژه در بهشت زهرا دفن شده اند. من شخصا چهار نفر را مي شناسم كه در قطعه هاي 107 و 103 بهشت زهرا دفن شده اند. خاوران به تنهائي دانمنه گسترده اين جنايت را نشان نمي‌دهد.
-- نيما نامداري ، Jul 6, 2008یکی از بهترین خبرهایی بود که امسال خوانده ام . آفرین و صد مرحبا بر برگزار کنندگان این مراسم . گلزار خاوران خارج از گروه بندیها و مرزهای سیاسی نماد فرزندان رشیدی است که برای آزادی جان دادند . نماد جنایتهای انسان نماهایی است که هنوز در سودای ریختن خونی بیشتر برای تداوم زنده ماندشان هستند . گلزار خاوران دردی است در سینه تمام مادرانی که در خلوت گریستند و فریاد زدند . گلزار خاوران بخشی از تاریخ این ملت در سیاه ترین شبهای ایران زمین است . در مقابل تک تک این مادران سر تعظیم فرود می آورم و بر دست اندرکاران این مراسم درود می فرستم . با تشکر
-- نیما ، Jul 6, 2008فیلم را جایی برای نمایش همگانی می‌گذاشتند کاشکی...
-- سوشیانت ، Jul 6, 2008سلام؛
-- پویا ، Jul 6, 2008بسیار جالب و شنیدنی بود
دنیا دنیای بی وفایی و فراموشی شده."مادران خاوران" خوب می دانند که فعالیت کانون حمایت از زندانیان سیاسی و همچنان سازماندهی خانواده های شهدا و برگزاری بزرگداشت خاوران در آن دوران سرکوب دهه شصت با همت و تلاش بی وقفه پیروزدوانی گره خورده بود. اکنون که دهمین سال ناپدیدکردن پیروز دوانی را سپری می کنیم نام و یاد وی را گرامی بداریم.
-- پیام ، Jul 6, 2008جالب بود خیلی. صنم جان گزارش خیلی خوبی بود و خیلی روان و خوب صحبت کردی.
-- انار ، Jul 8, 2008sanam jon, mamnun az gozaresh daghigh va forit. dar zemn az sohbat haye khodet dar akharin rooze hamayesh ham besyar lezat bordam chon sohbat hat bishtar hamrah ba sedaghat va barkhaste az tajarobe shakhsit bood ta shoar haye koli va ghadimi. mersi.
-- sholeh ، Jul 8, 2008صنم خانم گزارش شما ناقصه! قبل از نمایش فیلم ما کلی برنامه داشتیم که شما نگفتین.
-- بدون نام ، Jul 12, 2008گزارش بر اسال توالی زمانی تنظیم نشده. اگر نگاه کنید برنامه های قبل از گزارش در ادامه گزارش ذکر شده به غیر از جایزه حامد شهیدیان که اون رو هم چون موقع نوشتن گزارش مطمئن نبودم ذکر نام نویسنده برنده که در تهران هست اشکال خواهد داشت یا نه حذف کردم. شاید همه گزارش رو نخوندین :)
-- صنم ، Jul 12, 2008