تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۷ • چاپ کنید    

دفاع پرویز کامبخش در دادگاه تجدیدنظر

لینا آریا

دادگاه تجدید‌نظر (استیناف) کابل به پرویز کامبخش یک هفته مهلت داد تا از خود به صورت قانونی دفاع کند.

این دادگاه پس از آن برگزار شد که دادگاه ابتدایی امنیت عامه‌ی ولایت بلخ، پرویز کامبخش را به دلیل نوشتن و توزیع مقاله‌ی «آیات زن‌ستیزی‌ در قرآن» به اعدام محکوم کرد.

Download it Here!

عبدالسلام قاضی‌زاده، رییس عمومی دادگاه تجدید‌نظر استان کابل به کامبخش فرصت داد تا دفاعیه‌ی خود را آماده سازد.


آقای کامبخش گفت که تا یک هفته بعد دفاعیه خود را آماده کرده و وکیل مدافع خود را نیز تعیین خواهد کرد: «من تا وقتی که ببینم خودم می‌توانم دفاع کنم‌، دفاع می کنم. وقتی که نتوانستم دفاع کنم‌، وکیل مدافع خود را معرفی خواهد کردم.»

در حکمی که توسط دادگاه استان بلخ صادر شده بود، آمده است که کامبخش به جرم نوشتن و توزیع مقاله و نوشتن سه پاراگراف از این مقاله، جر و بحث در مورد حقوق زن در اسلام، داشتن افکار مارکسیستی، سوال‌های ضد‌اسلامی در ساعات درسی، به دست آمدن کتاب دین در تاریخ تمدن از اتاق وی، به اعدام محکوم شد.

عبدالمنیر، منشی جلسه، حکم دادگاه ولایت بلخ را این‌گونه توضیح داد:

«در ورق ۱۶۵ دوسیه (‌پرونده‌) استاد شاه ولی خان استاد مضمون جغرافیای سیاسی خیلی واضح تحریر نموده که سید پرویز در ساعت درسی با سوال‌های ضد‌اسلامی همه را اذیت می‌نمود، شورای علمای ولایت بلخ نیز در مورد ابراز نظر نموده‌اند که ضم اوراق دوسیه می‌باشد، نظر به دلایل ذیل مسوولیت سید پرویز نام در قضیه‌ی اهانت به دین مقدس اسلام و حضرت مصطفی (ص) و پروردگار عالمیان ثابت می‌باشد:

۱-به دست آمدن مقاله که همه ی متن آن خلاف احکام الهی و شریعت نبوی است.
۲- به دست مقالات و کتبی که به همین مقاله ارتباط داشته از اتاق مذکور.

۳- اعتراف سید پرویز مذکور به اخذ مقاله از انترنت و اضافه نمودن چندین جمله به آن و به اختیار محصلین قرار دادن.

۴- تصدیق استادان و محصلین و هم صنفی‌های (‌هم کلاسی‌های) مذکور در مورد جر و بحث‌های غیر اسلامی و سوال کردن‌های بی‌جا در مورد حقوق زن در اسلام.»


پرویز کامبخش - عکس از ‫سید یعقوب ابراهیمی

اما آقای کامبخش در دفاعیه‌ی خود در دادگاه روز یکشنبه (‌۲۹ اردیبهشت) گفت که اعتراف‌هایی که از او در بازداشتگاه استان بلخ گرفته شده، بر اثر اجبار ‌بوده است.

وی گفت که در نوشتن و توزیع این مقاله هیچ نقشی نداشته است، همچنان در دادگاه استان بلخ که بعد از ساعت رسمی یعنی ۴ عصر برگزار شده بود، تنها ۳ دقیقه وقت داشت تا از خود دفاع کند.

کامبخش گفت که آرش بهخدا، نویسنده‌ی ایرانی این مقاله است و مسوول پاسخگویی در رابطه به این مقاله نیز، اوست


«وقتی که اگر من چنین مقاله را امضا‌ می کردم و اگر حکم اعدام بر من صادر می‌شد، و یا این‌که مقاله از من می‌بود، من با تمام وجود از آن دفاع می کردم. ولی بدبختانه این مقاله، از من نیست و من نمی‌توانم در حالی‌که نویسنده‌ی این مطلب وجود دارد، از مسوولیت این مقاله بر‌آیم و از این مقاله دفاع کنم.

به خاطر این‌که شما هم شنیدید و کل مردم افغانستان و کل مردم دنیا شنیده، نویسنده این مقاله با رادیوی آزادی مصاحبه کرده و مسوولیت این مقاله را گرفته و گفته که من اهل ایران هستم ‌و این مقاله را من سال‌های پیش در سایت انترنتی خود نشر کردم، شما می توانید امروز در سایت‌های انترنتی بخوانید.

من خودم حرف آقایی را که به نام آرش بهخدا زد، در رادیو آزادی شنیدم وقتی که در ولایت بلخ محبوس بودم، شما چگونه این را نمی‌دانم هیات قضایی ولایت بلخ علیه من این حکم را صادر کرده که پرویز کامبخش، ذندیق خوانده شود و حکم اشد مجازات علیه او صادر شود.»

دادگاه بعدی، روز یکشنبه هفته‌ی آینده برگزار خواهد شد.

جلسه دادگاه، ساعت ده و پنج دقیقه صبح آغاز شد و ۵۶ دقیقه ادامه یافت.

در این جلسه که تحت پوشش خبری وسیع قرار گرفته بود، علاوه بر افغان‌ها، شهروندان خارجی و اعضای خانواده کامبخش نیز حضور داشتند.

Share/Save/Bookmark

در همین رابطه:
مقامات مذهبي افغانستان: کامبخش باید اعدام شود
«این اعدام به تقاضای تمامیت‌خواهان است»
خیلی ساده، تو باید اعدام شوی
وضعِ جسمی و روحی پرویز کامبخش خوب نیست

نظرهای خوانندگان

برادران و خواهران همه این ها دروغ است زیرا بنده هم کلاسی کامبخش بوده و او هیج وقت گونه مسائل را در صنف براه نینداخته است،

زنده باد کامبخش

-- حامد ، Sep 17, 2008

فقط خواستاراعدام پروز کامبخش هستم وبس

-- معراج الدین ، Nov 20, 2008

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)