وبلاگ نویسی تا سر حد مرگ

برگردان: علی آخوندان

شما در خانه خود، در مقابل کامپیوتر شخصیتان، نشسته‌اید و به راحتی از خواندن وبلاگ‌های مختلف و صفحات اینترنتی بهره می‌برید، نویسندگان این وبلاگ‌ها اما ساعت‌های طولانی، تا پای جان، کار می‌کنند. وبلاگ‌نویسانی که همین تازگی‌ها دو نفرشان از شدت کار زیاد از پای درآمدند.


این بلاگرها خیل عظیمی از متخصصین هستند که خانه را به عنوان دفتر کار برگزیده‌اند. آنها به کامپیوتر و تلفن‌های هوشمند متصل به اینترنت مجهزند و تحت فشار جسمی و روحی ناشی از اقتصاد دائماً متغیر اینترنت که جریان پیوسته‌ای از اخبار و اطلاعات روز را می‌طلبد، کار میکنند. بدون شک بالاگرها می‌توانند حرفه دیگری را برگزینند، ولی به گفته خودشان شیفتگی به این کار و یا شاید امید به ساختن یک رسانه جهانی با کمترین میزان سرمایه، آنها را در این حرفه ماندگار کرده است.

البته شاید این علاقه و امید برای ادامه این راه چندان کافی نباشد. چرا که مرگ ناگهانی دو تن ازو بلاگ نویسان طی چند ماه اخیر، عده‌ای از آن‌ها را به این فکر انداخته که مطمئناً اشکالی در کار وجود دارد.

"مت بوچا نن"، بیست و دو ساله، از جمله بلاگرهایی است که خود را کاملاً وقف این کار کرده است. / عکس از نیویورک تایمز

چندی پیش در لادردیل شمالی واقع در فلوریدا مراسم خاکسپاری برای "راسل شاو" برگزار شد. او یکی از وبلاگ‌نویسان پرکار در زمینه مسائل فنی بود که در شصت سالگی بر اثر حمله قلبی مرد. این در حالی است که در دسامبر گذشته نیز "مارک اورچانت"، یکی دیگر از وبلاگ نویسان در پنجاه سالگی و به دنبال سکته قلبی جان خود را از دست داده بود. در همان زمان "اوم مالیک" چهل و یک ساله، اگر از حمله قلبی جان سالم به در نمی برد، آمار مرگ و میر وبلاگ‌نوسان را ظرف مدت کوتاهی به سه نفر می‌رساند.

سایر وبلاگ‌نویسان نیز از مشکلاتی نظیر افزایش یا کاهش غیر طبیعی وزن، اختلال در خواب، خستگی بیش از حد و سایر مشکلا ت ناشی از کار بی‌وقفه و نفس‌گیر تولید اخبار و اطلاعات جدید و به روز برای چرخه خبری و اطلاع رسانی در اینترنت، شکایت می‌کنند.

مطمئناً وبلاگ‌نویسی هیچ‌گاه بصورت رسمی به عنوان دلیل مرگ ا اشخاص تشخیص داده نشده است و مرگ دو نفر از بلاگرها، نشانه‌ای از اپیدمی بودن آن نیست. علاوه بر این هیچ دلیل قطعی‌ مبنی بر اینکه فشار زیاد کار در مرگ این افراد موثر بوده، وجود ندارد، ولی خانواده، دوستان و همکاران این افراد می‌گویند که مرگ این دو تن، آن‌ها را به فکر در مورد خطرات شیوه کاری آنها واداشته است.

مایکل آرینگتون، موسس و سردبیر سایت "TechCrunch" ( که در زمینه مسائل فنی فعالیت می‌کند) با اشاره به این موضوع که طی سه سال اخیر بیشتر از سیزده کیلو اضافه وزن داشته، از اختلال شدید خواب رنج می‌برد و خانه‌اش را نیز به دفتر کاری برای خود و چهار کارمندش تبدیل کرده است. او می‌گوید: " هنوز نمرده‌ام، ولی زمانی فرا می‌رسد که دچار فروپاشی عصبی شده و در بیمارستان بستری خواهم شد و یا ممکن است اتفاق دیگری برایم بیافتد. در هر صورت تحمل این وضعیت بسیار سخت است."

از همه این مسائل که بگذریم، نمی‌توانیم از درآمد‌های میلیونی و قابل توجه این سایت‌ها، خصوصاً از راه تبلیغات، چشم بپوشیم. لزوم وجود این نوع از اطلاع رسانی و در پی آن نیاز به افرادی که در این زمینه مشغول به کار شوند، به طور موازی ایجاد شده و گسترش اقتصاد آنلاین را به همراه داشته است؛ اقتصادی که پایه‌هایش را باید در تبلیغات اینترنتی جستجو کرد.

تعداد بیشمار و رو به افزایشی از سایت‌های خبری و اطلاع رسانی اینترنتی وجود دارد که جدید‌ترین اخبار را در رابطه با حوزه‌های مختلف ورزشی، سیاسی، اقتصادی، هنری، بازار کار و هر زمینه قابل تصور دیگری در اختیار کاربران اینترنت قرار می‌دهند. بعضی از این سایت‌ها تنها به منظور تفریح و سرگرمی نوشته می‌شوند اما عده زیادی از وبلاگ‌نویسان به عنوان کارمند یا پیمانکار برای ناشران اینترتی کار می‌کنند. و در این میان عده‌ای نیز خود دست به ایجاد پایگاه خبری آنلاین زده‌اند.

یکی از پررونق‌ترین و پررقابت‌ترین حوزه‌های وبلاگ‌نویسی در زمینه مسائل مربوط به پیشرفت‌های فنی و تکنولوژیکی است. این دسته از وبلاگ‌نویسان تمام روز در رقابتی شدید هستند تا تازه‌ترین اخبار را در رابطه با محصولات جدید کمپانی‌ها و اشکالات موجود در آن‌ها منتشر کنند.

وبلاگ‌نویسانی که در این دسته از سایت‌های خبری فعالیت می‌کنند، معمولاً به ازای هر مطلبی که روی شبکه می‌فرستند و یا با توجه به تعداد افرادی که مطلبشان را می‌خوانند، دستمزد دریافت می‌کنند. برخی از سایت‌ها نیز به ازای تعداد مشخصی بازدید کننده در یک زمان معین، به عنوان مثال هزار بازدید کننده در یک ماه، به نویسنده آن صفحه، اضافه حقوق و پاداش نیز پرداخت می‌کنند.

وبلاگ‌نویسانی که برای سایت‌های بزرگتر و پر مخاطب‌تر می‌نویسند، بسته به میزان سابقه و نوع کارشان درآمدهای سالانه‌ای بین سی هزار تا هفتاد هزار دلار دارند. یک وبلاگ‌نویس پرکار که بی‌وقفه کار می‌کند حتی می‌تواند درآمدش را به عددی شش رقمی نیز برساند. برخی از شرکت‌های دست اندرکار در این حوزه نیز امپراطوری‌های کوچکی در شبکه بنا کرده‌اند که ماهانه صدها هزار دلار عایدی دارند.

به این ترتیب سرعت، جوهره و اصل این کار را تشکیل می‌دهد. و حتی یک وقفه بسیار کوتاه چند صدم‌ثانیه‌ای یک بلاگر هم می‌تواند سرنوشت ساز باشد. مخاطب بیشتر و از همه مهمتر درآمد تبلیغاتی بیشتر، متعلق به بلاگ‌نویسی است که زود‌تر از دیگران خبری را روی شبکه قرار دهد. "آرینگتون" در این مورد می‌گوید: "تقریباً هیچ زمانی - حتی در خواب - وجود ندارد که یک وبلاگ‌نویس نگران از دست دادن خبری نباشد."

"مت بوچا نن"، بیست و دو ساله، از جمله بلاگرهایی است که خود را کاملاً وقف این کار کرده است. او برای سایت
"Gizmod" یکی از شاخه‌های معروف سایت "Gawker" که تازه‌ترین خبرها را در باره ابزار و آلات مکانیکی منتشر می کند، وبلاگ می‌نویسد. او در آپارتمان کوچکی در بروکلین زندگی می‌کند و اتاق خوابش را به دفتر کارش تبدیل کرده است.

او می گوید شب‌ها حدود پنج ساعت می‌خوابد و بیشتر اوقات، وقت کافی برای خوردن وعده‌های غذاییش را ندارد و برای تامین انرژی مورد نیاز بدنش به قهوه‌اش مکمل پروتیین اضافه می‌کند. اما با همه این تفاسیر "مت بوچا نن" که اخیرا از دانشگاه نیویورک فارغ التحصیل شده به حرفه‌اش عشق می‌ورزد؛ او می‌گوید که او دستمزد می‌گیرد تا بنویسد، در حالی که با عده کثیری از خوانندگان و مخاطبان یک مکالمه جهانی درباره جدیدترین و بزرگترین محصولات تکنولوژیکی در تعامل است."

"مت" در رابطه با مشکلات حرفه‌اش می‌گوید: "گاهی اوقات به شدت احساس خستگی می‌کنم و فقط می‌خواهم دراز بکشم."

"برایان لم" ،سردبیر "Gizmodo" می‌گوید: "اگر مدتی از "مت" بی‌خبر بمانم، فکر می‌کنم دوباره بیهوش شده. تا حالا چهار یا پنج بار این اتفاق افتاده است."


آقای "لم" ، که به عنوان مدیر شبکه به مراتب مسئولیت بیشتری نیز بر دوش دارد، حتی سخت‌تر از "مت" کار می‌کند. او که شبانه روز برای بهتر شدن سایتش در تلاش است، می‌گوید سابقا بوکسور بوده و همین مسئله او را به سختی کشیدن عادت داده است؛ "در رینگ مشتهای زیادی به صورتم خورده و به همین خاطر است که برای این حرفه مناسب هستم."

"برایان لم" همیشه نگران این مسئله است که کارکنانش را از دست بدهد به همین خاطر واداراشان می‌کند به خودشان استراحت بدهند و حتی آنها را به تعطیلات می‌فرستد. اما با همه این تفاسیر معتقد است بلاگ‌نویسان همواره با فشارهای شدید روحی، جسمی و مالی مواجه هستند.

در رابطه با مرگ آقای "شاو"، دقیقا مشخص نیست که این فشار چه تاثیری داشته است. "الن گرین"، یکی از دوستان نزدیک "شاو"، می گوید که او فشار سنگینی را، هر چند خود خواسته،تحمل می‌کرده و به ویژه پس از مرگ دوست بلاگ‌نویسش "مارک اورچنت"، به دنبال راهی برای سالم‌تر زندگی کردن بوده است. "الن گرین" معتقد است انجمن بلاگ‌نویسان نباید مرگ پی در پی و ناگهانی دو نفر از بهترین افرادش را نادیده بگیرد و باید اهمیت بیشتری به این موضوع بدهد.

و اما آقای "شاو"، بر خلاف آنچه به نظر می‌رسد، نه روی میز کارش، بلکه در هتلی در سن خوزه کالیفرنیا
جان داده است. او برای پوشش خبری یک کنفرانس در رابطه با تکنولوژی به سن خوزه سفر کرده بود. او آخرین پیام زندگیش را برای سردبیرش در "ZDnet " فرستاده است: " احساس کسالت دارم، فعلاً استراحت می‌کنم تا بعدا و یا فردا به کارم ادامه دهم."

منبع : نیویورک تایمز