| خانه > گزارش ويژه > همسايگان > یک جمله از زبان سه رهبر | |||
یک جمله از زبان سه رهبرپیمان باختریرهبران سه کشور فرانسه، استرالیا و ایتالیا، در دو روز پیاپی، از افغانستان بازدید کردند و به حامد کرزی رییس‌جمهور و مردم این کشور اطمینان دادند که همچنان در کنار آن‌ها باقی خواهند ماند. این سه کشور، در مجموع ۳۳۰۰ نیرو در افغانستان دارند و تحت فرماندهی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی - ناتو - با ستیزه‌جویان وفادار به رژیم مخلوع طالبان می‌جنگند.
فعالیت‌های شبه نظامیان طالبان، در دو سال اخیر افزایش قابل ملاحظه‌ای یافته است تا جایی که سازمان ملل متحد، سال ۲۰۰۷ میلادی را «خونین‌ترین سال از زمان سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱» نامیده است. سال پیش از آن (۲۰۰۶) نیز، ناآرام‌ترین سال از زمان سقوط طالبان خوانده شده بود. پیش از رهبران فرانسه، استرالیا و ایتالیا، سران کشورهای آلمان و بریتانیا، دو کشور عمده دیگر کمک‌کننده به بازسازی و تأمین ثبات افغانستان نیز از این کشور بازدید کرده بودند. ایالات متحده آمریکا و پیمان ناتو، در ماه‌های اخیر مؤکداً از کشورهای عضو ناتو و جامعه جهانی خواسته‌اند تا حضور خود را در افغانستان افزایش دهند و به کمک به بازسازی این کشور جنگ‌زده، ادامه دهند. به نظر می‌رسد دیدارهای زنجیره‌ای اخیر از افغانستان، در کنار تلاش برای جلب نظر افکار عمومی غرب به ادامه حمایت از حضور سربازان غربی در افغانستان و تقویت روحیه این سربازان، جواب مثبتی به فراخوان آمریکا و ناتو باشد. اما تا جایی که مربوط به درخواست افزایش نیرو و گسترش مأموریت سربازان این کشورها به خط اول نبرد با طالبان در جنوب افغانستان می‌شود، هیچ کدام از رهبران کشورهای آلمان، فرانسه، استرالیا و ایتالیا، چنین قولی در جریان سفرهای خود به افغانستان ندادند. سربازان این کشورها، بیشتر در مناطق آرام شمال، مرکز و غرب افغانستان حضور دارند و ضمن کمک به تأمین امنیت، در پروژه‌های بازسازی مشارکت می‌کنند. در این میان، تنها بریتانیا و آمریکا در خط مقدم نبرد قرار دارند و تلاش می‌کنند با کشیدن پای متحدان خود به میدان جنگ رودررو با طالبان، از فشار وارده بر نیروهایشان و به تبع آن، انتقاد افکار عمومی کشورهای خود بکاهند.
تکرار تعهدات نیکولای سارکوزی رییس‌جمهور فرانسه، با تأکید بر ادامه حضور کشورش در افغانستان، گفت: «جامعه جهانی، نمی‌تواند شکست نبرد با تروریسم در این کشور را تحمل کند.» کوین راد نخست‌وزیر جدید استرالیا نیز که ساعاتی پس از آقای سارکوزی وارد کابل شد، از تعهد دولت خود برای حضور بلندمدت در افغانستان سخن گفت. رومانو پرودی همتای ایتالیایی کوین راد هم، در دیدار روز یکشنبه خود از افغانستان، جملات مشابهی را تکرار کرد و گفت که دولتش متعهد است برای مدت طولانی در افغانستان حضور داشته باشد. این جملات، برای روزنامه‌های دولتی کابل که صبح دوشنبه می‌خواهند در عنوان‌های نخست خود، با آب و تاب فراوان، سفر رهبران سه کشور مقتدر در طی ۴۸ ساعت به افغانستان را بازتاب دهند، خوراک مناسبی است؛ اما به نظر نمی‌رسد تغییر محسوسی در این کشور خسته از جنگ ایجاد کند. حملات طالبان، روز به روز در حال افزایش است و حوزه فعالیت شبه‌نظامیان این گروه، اکنون دیگر معدود به پایگاه‌های سنتی قدرتشان در جنوب و شرق کشور نیست. کابل پایتخت کشور، در ماه‌های گذشته بارها شاهد حملات انتحاری و انفجارهای خونینی بوده که جان ده‌ها مأمور دولتی و شهروند غیرنظامی را گرفته است. غرب و شمال غرب افغانستان نیز از حملات طالبان در امان نبوده است. افزون بر آن، طالبان اکنون کنترل چند شهرستان (ولسوالی) را در مناطق مختلف افغانستان در دست دارند. اوایل ماه جاری میلادی، هزاران سرباز افغان با پشتیبانی هوایی و زمینی نیروهای مجهز آمریکایی و انگلیسی تحت فرمان ناتو، بعد از حدود ۱۰ ماه و در پی یک نبرد سنگین پنج‌روزه، موفق شدند وارد شهرک موسی قلعه در استان آشوب‌زده هلمند شوند. این رویداد، برای ارتش نوپای افغانستان و حامیان آمریکایی و انگلیسی آن، یک پیروزی مهم قلمداد شد.
خواسته کرزی اگر رییس‌جمهور افغانستان در دیدارهای اخیر خود با رهبران بازدید کننده از کابل، آن‌ها را متقاعد کرده باشد که بخشی از هزینه‌های میلیارد دلاری حضور نظامی خود در افغانستان را به تقویت ارتش و پلیس این کشور اختصاص دهند، این ارزشمندترین دستاورد سفرهای زنجیره‌ای اخیر به کابل خواهد بود.  |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
