منطق کیهانی در مقابله با میانه روان ایرانی

سراج میردامادی

ادبیات حاکم بر حملات اخیر روزنامه کیهان به رادیو زمانه نشان دهنده موفقیت و تأثیرگذاری بیش از پیش این رسانه است. در طول مدت کوتاهی که این رادیو شروع به فعالیت نموده جای خود را در میان رسانه های فارسی زبان خارج از کشور باز کرده و دست اندرکاران و برنامه سازان آن بدرستی نشان دادند سعی دارند از این رسانه بصورت حرفه ای استفاده نمایند.

اینکه زمانه رادیویی است که جمعی از روزنامه نگاران حرفه ای داخل ایران را گرد هم آورده است و اینکه زمانه سعی دارد نشان بدهد می توان هم در خارج از ایران کار حرفه ای انجام داد و هم در داخل ایران مخاطبان زیادی را جذب نمود و هم به شعارهای توخالی و رؤیا پردازیهای کودکانه - که جمعی از کوتاه بینان فسیل شده در این طرف آب بیش از ربع قرن است که تکرار می کنند- نپرداخت رمز موفقیت آن به حساب می آید.

در حقیقت منطق حاکم بر اندیشه نو اقتدارگرایی مدل کیهان سعی دارد هر رسانه فارسی زبانی که در خارج از ایران بویژه در غرب راه می افتد را با تعابیر کلیشه ای ضد انقلاب، عامل استکبار و صهیونیزم، نفوذی، قلم بدستان مزدور و... از گردونه خارج نماید اما مشکل اینجاست که در اثر استفاده بی رویه کیهان و سایر نیروهای نو اقتدارگرا از این مارکها و اتهامات، عملاً این واژه ها در میان توده مردم بویژه نخبگان و طبقه متوسط جامعه ایرانی دیگر رنگ و بویی ندارد و مردم کوچه و بازار گاهی از این واژه ها برای شوخی و تمسخر استفاده می نمایند زیرا بار معنایی واقعی آنها دچار دگردیسی شده و دیگر قبح این واژه ها - آنچنانکه در دهه اول و دوم پس از پیروزی انقلاب اسلامی سخت و ناگوار محسوب می شد- ریخته است.

درست به همین دلیل کیهانیان با وقوف به این مسئله در نوشتار اخیر خود به استفاده از این واژه ها بسنده ننموده و به حوزه اتهامات اخلاقی وارد شده اند زیرا گمان می بردند این دست از اتهامات می تواند برای تخریب چهره منتقدان نواقتدارگرایان مؤثر واقع شود.

در منطق کیهانی ، منتقدین نواقتدارگرایان حاکم کافی نیست که فقط مزدور دشمن باشند و یا حتی برای سرویسهای جاسوسی آمریکا و اسرائیل کار کنند بلکه باید لزوما منحرفین اخلاقی و توهین کنندگان به مقدسات اعم از خدا و پیامبر و ائمه باشند در این صورت است که می توان مخالفین را به زمین کوبید و حال که دست عوامل قضایی و امنیتی به ایشان نمی رسد تا ایشانرا در اوین و سایر تاریکخانه ها به سزای اعمالشان برسانند پس باید چهره ایشانرا نزد افکار عمومی ایرانیان داخل و خارج کشور تخریب نمود.

بی شک ارزشهای اخلاقی و باورهای دینی و مذهبی در جامعه ایرانی همچنان محترم است و اکثریت قاطعی از مردم عزیز کشورمان به آندو پایبند و معتقدند و از کسانی که آشکارا و بی محابا تلاش در جهت تمسخر و استهزاء و اهانت به مقدسات دینی و مذهبی می نمایند فاصله می گیرند و سایر افکار و دیدگاههای ایشان از برقراری ارتباط با مردم و تأثیرگذاری بر ایشان باز می ماند. البته مرز نقد و اهانت نیز مشخص است و نمی توان هر نقدی را با برچسب اهانت سرکوب نمود و جلوی مطالعه و تحقیق اندیشمندان و نخبگان را به این بهانه گرفت.

به همین دلیل دارندگان منطق کیهانی سعی می نمایند با استفاده ابزاری از این دو مقوله منتقدین سیاسی بویژه اصحاب رسانه هایی که در جهت نقد جریان نواقتدارگرایی حرکت می نمایند را زمین گیر کنند اما غافل از اینکه بهره گیری از این حربه نیز برای مدت کوتاهی کارآیی دارد که این مدت کوتاه ، سپری شده و بخش قابل توجهی از مردم بویژه افراد اهل مطالعه و قشر با سواد و فهیم جامعه متوسط شهری دیگر اعتقادی به این شیوه و این منطق ندارند.

از سوی دیگر مشکل بزرگتر مدیر مسئول کیهان و همفکران نو اقتدارگرای ایشان، اتفاقی است که امروزه در ایران افتاده و در برابر ایشان جبهه ای متشکل از نیروهای میانه رو تشکیل شده است. در این جبهه به علت رفتارهای بی تدبیرانه احمدی نژاد و هوادارانش فاصله میان اصلاح طلبان و کارگزاران از یک سو و اصولگرایان مستقل از سوی دیگر هر روز کمتر و فاصله نیروهای سنتی اصولگرا و حتی تعدادی از حامیان سابق رئیس جمهور با ایشان هر روز بیشتر می شود و از این رهگذر جبهه ای از نیروهای میانه رو تشکیل شده که نقطه مشترک تمامی ایشان انتقاد به سیاستها و عملکرد دولت نهم است. مدیر مسئول کیهان به عنوان عقبه فکری طیف حامیان دولت نهم سعی می نماید مانع از این فرایند شود و به همین دلیل از شیوه های فوق الذکر برای تخریب میانه روها استفاده می نماید.

حملات کیهان برای زمانه برکات داخلی و خارجی زیادی را نیز در بردارد. در داخل بخشی از مردم که کیهان را خوب می شناسند اما با رسانه های فارسی زبان خارج چندان آشنایی و پیوندی ندارند از این طریق می فهمند که حمله کیهان آنهم به این شیوه علیه یک رسانه یعنی حقانیت و میزان تأثیرگذاری آن رسانه و طبعا بیش از پیش به جمع مخاطبان آن می پیوندند و در خارج ایران نیز یکسونگرانیٰ که زمانه را متهم به همکاری با جمهوری اسلامی و عدم پرداختن به مقولات حقوق بشری می نمودند حال باید عذرخواهی کنند و از تعجیل در قضاوت پشیمان شوند.

---------------
برگرفته از: روزنوشتهای یک روزنامه نگار با اندک ویرایش