| خانه > خبر اول > ایران > انتقاد از ادامه محدودیت‌های رسانه‌ای در ایران | |||
انتقاد از ادامه محدودیت‌های رسانه‌ای در ایرانسازمان گزارشگران بدون مرز می‌گوید پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، بیش از ١٠٠ روزنامه‌نگار بازداشت، ۱۲ نشریه توقیف و هزاران صفحه اینترنتی در ایران مسدود شده است. گزارشگران اعلام کرده که در ایران طی شش ماه گذشته، بسیاری از روزنامه‌نگاران زندانی، تحت فشارهای شدید «روحی و مورد بدرفتاری» قرار گرفته و برخی از آنها به پنج تا ٩ سال زندان محکوم شده‌اند. بنابر اعلام این سازمان، طی این مدت، بسیاری از روزنامه‌نگاران در شهرهای مختلف ایران از جمله اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز از سوی دادگاه‌های انقلاب و یا وزارت اطلاعات، احضار و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند. آن‌طور که گزارشگران بدون مرز می‌گوید، ایران با ٢٧ روزنامه‌نگار و وب‌نگار زندانی، یکی از پنج زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران است. این سازمان در بخش دیگری از گزارش خود به تشدید محدودیت‌ها علیه رسانه‌ها پس از انتخابات ریاست جمهوری اشاره کرده و آورده است: «کارزار ضد رسانه‌ای جمهوری اسلامی، با تخریب رسانه‌های خارجی و به ویژه رسانه‌های غربی با اتهام سخنگوی آشوبگران»، همچنان ادامه دارد.
گزارشگران اعلام کرده که در ایران طی شش ماه گذشته، بسیاری از روزنامه‌نگاران زندانی، تحت فشارهای شدید «روحی و مورد بدرفتاری» قرار گرفته و برخی از آنها به پنج تا ٩ سال زندان محکوم شده‌اند
گزارشگران افزوده که ده‌ها روزنامه‌نگار خارجی که شاهدان «سرکوب» بودند، پس از «تهدید و بدرفتاری و یا بازداشت»، مجبور به ترک ایران شده و آن عده نیز که در کشور مانده‌اند، تحت کنترل و فشارهای دائمی قرار دارند. این سازمان همچنین اعلام کرده که دولت ایران، محدودیت‌های اینترنتی را برای کاربران داخلی افزایش داده است. گزارشگران بدون مرز یادآور شده که ایران یکی از «سرکوبگرترین» کشورهای خاورمیانه در عرصه اینترنت است و در فهرست «دشمنان اینترنت» در جهان قرار دارد. در پایان گزارش این سازمان آمده که طی شش ماه گذشته، بیش از ۵۰ روزنامه‌نگار مجبور به ترک ایران شده‌اند و در وضعیت نامناسبی به سر می‌‌برند.
گزارشگران افزوده که ده‌ها روزنامه‌نگار خارجی که شاهدان «سرکوب» بودند، پس از «تهدید و بدرفتاری و یا بازداشت»، مجبور به ترک ایران شده و آن عده نیز که در کشور مانده‌اند، تحت کنترل و فشارهای دائمی قرار دارند
به گفته گزارشگران، این موج خروج روزنامه‌نگاران از کشور از سال ١٣٥٧ تاکنون «بی‌سابقه» است. این گزارش در شرایطی منتشر می‌شود که پیش‌تر کمیته اجرایی فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، از مقام‌های ایران خواسته بود که هرچه سریع‌تر روزنامه‌نگاران زندانی در جمهوری اسلامی را آزاد کنند. طی شش ماه گذشته، بیش از چهار هزار نفر از معترضان به نتیجه انتخابات و وقایع پس از آن بازداشت شده‌اند که روزنامه‌نگاران بسیاری در میان آنها هستند. روزنامه‌های اعتماد ملی، سرمایه، کلمه سبز، حیات نو، صدای عدالت و تحلیل روز نیز از جمله روزنامه‌هایی هستند که در ماه‌های اخیر توقیف شده‌اند.  |
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
نظرهای خوانندگان
در جمهوري اسلامي قبر كشته شدگان هم مشخص نيست. و هيچكس پاسخگو نيست. مي‌كشند، تجاوز مي‌كند، شكنجه مي‌كنند، مي سوزانند و مي‌ربايند و ...
در زير واقعيت دردناك مادري را مي‌خوانيد كه چشم به راه فرزندش سالهاست اين در و آن در مي‌زند. دل هر انسان آزاده‌اي به درد مي‌آيد. لطفا وي را به هر طريق ياري نماييد. من تنها توانستم پيامش را به اينجا برسانم (زمانه حتما پخش كن شايد ياريگري پيدا شود)
«پسرم ، سعید زینالی متولد 1356 ترم آخر رشته کامپیوتر بود . صبح روز 23 تیرماه 1378 دوست و همکلاسی اش شهرام چراغی زنجانی زنگ در منزل ما را زد و سعید را خواست ، ماموران امنیتی با شهرام بودند ، شهرام دستگیر شده بود ، آنها سعید و شهرام را با خود بردند و امروز بیش از ده سال و نیم است که من و همسرم آواره و سرگردان به تمام نهاد هایی که باید پاسخگو باشند مراجعه کرده ایم ولی هیچ کس پاسخگو نیست و من هیچ خبری از او ندارم . حتی یک تلفن، یک ملاقات، یک نامه ...هیچ .فقط شنیدم احمد باطبی گفته صدای سعید را هنگام بازجویی شناخته و اسم سعید در لیست دانشجویان دستگیر شده دانشگاه تهران بود فقط همین! ماه رمضان ماموران آمدند برای تفتیش منزل، نه حکمی و نه دستوری از جایی به ما نشان دادند که بفهمیم به دستور چه نهادی پسرمان بازداشت شده. اسلحه ها و بی سیم هایشان مجوزشان بود . تمام خانه را زیر و رو کردند و کتاب ها و دست نوشته ها و کامپیوتر سعید را با خود بردند. من از فردای آنروز، به دنبال ردپایی از پسرم هستم ولی هر روز ناامید تر می شوم. هیچ کس پاسخگو نیست.آیا من مادر حق ندارم بدانم فرزندم کجاست؟ چقدر طاقت بیاورم! دیگر صبرم لبریز شده، هر بلایی سر پسر من آورده اید حداقل بگویید مزارش کجاست؟ پسر من چه گناهی مرتکب شده بگویید....من درد همه مادرانی که فرزند شان در زندان است را می فهمم، من درد همه مادرانی که فرزند از دست داده اند را با تمام وجودم، حس می کنم ولی درد مرا هم بشنوید و کمکم کنید. می خواهم فریاد بزنم و از همه بخواهم به من کمک کنند تا فرزندم را مرده یا زنده پیدا کنم. نمایندگان سازمان ملل صدای مرا بشنوید! مردم ایران و جهان به من کمک کنید!»
-- سبز آزاده ، Dec 12, 2009