او همچون نسيمي بر فلات ايران زمين وزيد و رفت و ترنم باران بهاري بود براي كشورمان كه اين روزها هرگز جاي خالي بزرگان خود را پر نمي كند. بسيار تأسف اندوه و تأثر از خالي بودن جاي بزرگاني چون او
او ترنم باران بود بر جگر خشكيده موسيقي ايران زمين و اكنون همه تشنه خواهيم ماند. يادش به خير

عمیقا متاسفم!!!!!!!!!!!!!!!

تو گویی دلتنگ فرهنگفر شد و بناگاه رفت !

همراه شو عزیز!
کین درد مشترک، هرگز جدا... جدا...
درمان نمی شود...
روحش بر فراز باد

بی شک هیچ کس به اندازه او به موسیقی ایران و شعر نو در موسیقی سنتی احاطه نداشت...برای من بزرگترین موسیقیدان ایران زمین بود...
توصیه میکنم قطعه خزان وی رو در این پاییز هنروآزادی گوش بدین...

اشک امانم نمیدهد!
تو گویی دلتنگ فرهنگفر شد و بناگاه رفت !
تو گویی در این ماتمسرای زندگی وقتیکه دلتنگ از جور روزگار پناه به ساز او میبردی چون شمعی بناگاه
در این طوفان زندگی خاموش شد و دیگر صدای ساز او را زنده نخواهی شنید.
اشک امانم نمیدهد !
وقتی دستان زیبای او چون قویی باشکوه برروی دریای سنتور به حرکت در میآمد… همه شکوه بود و زیبایی!
دیگر بار باد خزان روزگار گلی چید و رفت!
و حالا هزاران سبزه زار زندگی در سوگ او با ناله های جانگداز در فراق او یکدم خاموش نخواهد نشست!
مشکاتیان هم رفت!

قلبمان شکست استاد

سرود مجلس جم گفته اند این بود که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

همه این تجلیل ها و اظهار تاسف ها از درگذشت هنرمندی که ضربه هایش بر سیمهای سنتور تارهای قلب را میلرزاند به جای خود، ولی چرا دلیل واقعی مرگ هنرمندانمان را ،یا علت واقعی ایست قلبی آنهارا به وضوح بیان نمیکنیم تا شاید هشداری باشد _اگر نه برای همه جوانان _ برای آنها که به دنیای هنر، بخصوص به دنیای موسیقی قدم میگذارند.

آستان جانان، روح تشنه ما را که چند سال خلاء موسیقی اصیل آنگونه اش کرده بود سیراب کرد. با چه افتخاری به دیگران مژده آن را میدادیم. روزی چند بار گوش دل به آن می سپردیم.
دلا از دست تنهایی به جونم ز آه و ناله خود در فغونم ........
باور کردنی نیست.....
چه زود رفت.....
یادش همیشه در دلهای ما خواهد بود.

باز هم خبری در باره موسیقی و موسیقی دانان و بدون یک فایل صوتی همراه؟

باورش بسیار سخت بود...
تازه درسم تمام شده بود و می خواستم با استاد دیداری داشته باشم تا این نابغه موسیقی را از نزدیک ببینم...
ما نابغه موسیقی سنتی را از دست دادیم...
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

از بعضی چیز ها فقط یک دونه وجود داره
موقع از دست دادن این جور چیز ها تمام وجود آدم می سوزه
مثل مشکاتیان که شاید تا هزاران سال دیگه هم یک نفر دیگه مثل اون پیدا نشه
اندوه بر ما

مشكاتيان زنده جاويد است.
آنچه بيش از مرگ زود هنگام مشكاتيان مارا رنج مي دهد.محروميت اين مردم مظلوم است. كه طي سي سال گذشته حتي براي لحظه از ديدار هنر نمايي او در رسانه هاي گروهي اين مملكت محروم بودند.چه ظلم بزرگي است قطع ارتباط هنرمند با مردم.انهم هنرمند بزرگي چون مشكاتيان كه چهره ي منحصر به فرد
د رسنتور نوازي و ترانه پردازي صد ساله اخير است.
هنر در شهر ما ننگ است آوخ!

برای شادی روحش فقط فاتحه می خوانم

هگل راست می گفت که رنج عضو جدانشدنی
روح است

زنده باد یاد و خاطره پرویز مشکاتیان
نوا ، جان عشاق

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

فلک را جرم بی اندازه گشته ست...

وای بر مردمی که هنوز نمی دانند خالق جان جهان ، صبح است ساقیا ، شیدایی و ... کیست؟
در کوی و برزن دیگر اثری از دانش نیست...

گویندعاشق می میرد , عشق هرگزا.
پروانه

افسوس و صد افسوس..............

پرویز مشکاتیان!
سبزی نواهای تو
حیات ما را شرابی می کرد.
که در مستی آن
خواب زندگی را آرام تر
به بالین می رفتیم.
خالو

واقعا نمیدونم چی بگم ولی حیف شد که این استاد مسلم موسیقی ایران عزیز خیلی غریب رفت. البته استاد هرگز نمیمیرد و با کارهایش زنده خواهد بود

آنكه شد زنده جاويد كجا مي ميرد...

رفتیُ رفتن تو آتش نهاد بر دل ...