One of the best poet Iran had. We remember her contribution.

نامش جاودانه باد! ... خانم دكتر صفارزاده از برخي جهات يك شاعر، استاد دانشگاه، و مبارز نمونه بود. به عنوان يك شاعر در پيوند با شعر روشنفكري ايران، همان روشنفكري مطرود اين روزگار، شاعري بلندمرتبه بود. دست‌كم برجسته‌ترين شاعر مدرن در ميان زنان بود. هرچند در بيست سال گذشته به تدريج از شعر دورتر و دورتر شد و سكوتي همراه با اعتراض در پيش گرفت. در دانشگاه يك استاد تمام بود، نه به مانند استادهاي اين دوره و زمانه، ناتمام. هم درست آموخته بود و به شيوايي مي‌آموزاند. به دليل گرايشات مذهبي دهه‌ي پنجاهي، كه در او گرايشي صادقانه و نه فرصت‌طلبانه بود، دلآزار مقامات هم نبود و همين به او فرصتي داد تا طرح‌هاي قابل توجهي را در برنامه‌هاي آموزشي دانشگاه‌ها بگنجاند. نام او همواره در شعر، در تدريس، و در ميان فرهيختگان اين ديار، پراحترام و جاودانه است. روحش آرام باد

ضمنا ایشان ترجمه لطیفی از قرآن کریم هم در کارنامه ادبی درخشان خود دارند.

روحش شاد.
همیشه این جمله ی ایشان با من است:" مه در لندن بومی است، غربت در من."

همیشه این خط از شعرهایشان را دوست دارم:
شکر خدا که اگر تو نیستی تنهایی هست...

من اهل سیرجانم شهر طاهره صفارزاده امروز اسمان سیرجان هم با ما در غم از دست دادن او گریست