نگاهی به هفته مد لندن

محمد عبدی

هفته‌ی مد لندن طبق سنت همیشگی، هر سال دو بار برگزار می‌شود و در کنار هفته‌های مد میلان، پاریس و نیویورک، از مهم‌ترین نقاط عطف مد و لباس در تقویم سالانه به شمار می‌آید.

امسال هم هفته‌ی مد لندن پرهیاهو بود و حواشی بسیاری داشت؛ از طراحان به‌نامی که علاقه‌مندان‌شان را نومید کردند تا چهره‌های تازه‌ای که سر و صدا به راه انداختند و چهره‌های جسوری که ترجیح دادند با جسارت‌شان جنجالی باشند و برای مثال برای نمایش کفش و کیف از مدل‌های برهنه استفاده کنند که فقط کفش و کیف شان دیده می‌شد و به زحمت پوشش دیگری داشتند!

پس از پنج روز شوهای مختلف معروف به «کت واک» که طراحان به‌نام یا جویای نام، لباس‌های زنانه خود را با راه رفتن مدل‌ها ارائه می‌کردند، روز آخر یعنی چهارشنبه، طبق معمول به مد لباس مردان اختصاص داشت که هنوز ظاهراً کمتر جدی گرفته می‌شود و همه چیزِ دنیای مد مختص خانم‌هاست!

در کنار این «کت واک»‌ها، نمایشگاه بزرگی هم مانند هر سال برپا بود که در آن طراحان این فرصت را می‌یافتند که به فروش آثار خود به خریداران نه چندان کم بضاعت‌شان بپردازند.اما «کت واک»‌ها کیفیت‌های متفاوتی را با تماشاگرانش قسمت می‌کردند؛ گاه دیدنی و سرشار از نوآوری و گاه کلیشه‌ای یا اغراق‌آمیز.

رکساندا لینسیک، از طرح‌هایی نه چندان ساده استفاده می‌کند و سعی دارد با طرح‌ها و رنگ‌هایی از نوع کلاسیک، لباس‌هایی ارائه کند که کم وبیش شبیه لباس‌هایی است که می‌توان در فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای یافت و نکته‌ی چندانی برای متمایز بودن ندارند. رنگ‌ها غالباً رنگ‌های معمول خاکستری و آبی هستند و چند جایی که رنگ صورتی به شکل یک روبان یا کمربند ظاهر می‌شود، نتیجه‌ی کارش دلچسب‌تر است.

جاسپر گارویدا اما می‌خواهد مدرن‌تر باشد. او بر سر همه‌ی مدل‌های زیبایش - که به دقت انتخاب شده‌اند- چیزی شبیه به تاج گذاشته که آنها را متمایز می‌کند. هرچند این تاج برای ظاهر شدن در خیابان چندان مناسب نیست، اما می‌تواند استفاده خاص و به‌جایی در میهمانی داشته باشد. کار گارویدا با رنگ متمایز می‌شود و استفاده‌ی آگاهانه‌اش از دو رنگ بنفش و نارنجی که تاج و کفش و لباس را در برمی‌گیرد، سرزندگی‌ای به لباس های این طراح داده است.

اما شوی «فشن ایست»، با حمایت «تاپ شاپ» بیشتر به تولید انبوه‌هایی شبیه بود که در این فروشگاه بزرگ زنجیره‌ای ارائه می‌شود و معمولاً حرفی برای گفتن ندارند. بخش اول و سوم این شو، لباس‌هایی کاملاً فاقد خلاقیت را ارائه می‌کرد و تنها بخش دوم با به‌کارگیری نقش گل در بالاتنه، می‌توانست طرح‌های نسبتاً جالبی خلق کند.

اما کارولین چارلز هم شگفت‌انگیر نبود. طرح‌ها و رنگ‌های تکراری او لباس‌هایی را پدید آورده بود که نسبتی با مدل‌های جوانش نداشتند و بیشتر لباس‌های کلاسیکی بودند که می‌توانستند مورد استفاده اشراف پیر قرار بگیرند. سود جستن از کلاه برای متفاوت کردن آنها هم دردی را دوا نمی‌کرد.

«جنا و تئو» هم می‌خواهند با کلیشه‌های رایج در لباس شب و لباس میهمانی‌بازی کنند و با استفاده از رنگ‌های کاملاً روشن، شادابی خاصی به لباس‌ها ببخشند. کلاه‌های پارچه‌ای بزرگ به شکل سندباد، از تلاش این طراحان برای متفاوت بودن حکایت دارد.«فلدر فلدر» سعی دارد با استفاده از چین‌های بسیار بر روی لباس و نقش‌های سایه روشن ریز بر روی لباس‌ها، امضای خاص خود را داشته باشد، اما از فروشگاه‌های «های استریت» فراتر نمی‌رود.

اما «پی پی کیو» می‌خواهد به هر قیمت مدرن باشد: از استفاده از کلاه‌های عجیب و غریب و حتی یک ور گذاشتن آنها تا رنگ‌های کاملاً جلب توجه کننده مثل زرد. اما موفق ترین بخش، کفش های متمایزی بودند که با طرح هایی شرقی بر روی آنها و پشتی زیبا کاملاً جلب توجه می کردند.

«بتی جکسون» کمی سردرگم به نظر می‌رسد. لباس‌های پشمی او با نقش‌مایه‌هایی چشمگیر می‌توانستند مایه‌ی تکرارشونده‌ای برای کارش باشند، اما او زود از آن دست می‌کشد و سعی دارد انواع مختلفی از لباس‌هایی را که هیچ ارتباطی با هم ندارند، ارائه کند. همین طور کفش‌هایی که چندان راحت نیستند و حتی یکی از مدل‌ها مجبور شد که یکی از آنها را در میانه راه رفتن‌اش در بیاورد و با یک لنگه کفش راه برود!

«عثمان» هم از طرح‌های سال گذشته‌اش فراتر نرفته است، اما زمانی که مثلاً سعی دارد با یک رنگ نارنجی دامن را به دو تکه‌ی سیاه و نارنجی تبدیل کند، ترکیب جذابی خلق می‌شود که موفق‌تر از زمانی است که تنها به سادگی و وقار لباس‌هایش دل خوش می‌کند.«جان روشا» هم بیش از آنکه ایده‌ی نویی خلق کند، موهای افشان مدل‌هایش جلب توجه می‌کنند و لباس‌ها در هاله‌ای از تکرار باقی می مانند.

«کارلوتا گرزی» هم با تأکید بر خط‌های افقی بر روی هر نوع لباس و حتی دامن‌ها، مؤلفه‌ای برای این رشته از لباس‌هایش برای «سادو» خلق می‌کند، اما افسوس که به رنگ‌های رایجی چون توسی پایبند می‌ماند. اما با کفش‌های چهارخانه‌ی پانما که در عین پاشنه بلند بودن فرصت نفس کشیدن به پاها و نمایش زیبایی‌شان را می‌دهند، نقطه‌ی قوت این شو را به نمایش می‌گذارد.

عکس‌ها از محمد عبدی