راک زیرزمینی در پکن

برگردان؛ ونداد زمانی

شلوار چسبان، موهای پریشان و موزیک راک؛ این‌ها شاید در آمریکا کلیشه شده باشند، ولی در چین به مظهر همه‌ی تغییرات سریع و پیچیده‌ی موجود در جامعه تبدیل شده‌اند.

گسترش خارق‌العاده فرهنگ مصرفی و به همان نسبت اشتیاق فراگیر برای فردگرایی، بین چین معاصر و آمریکای دهه‌ی شصت میلادی، تشابهاتی ایجاد کرده است.

از دید «متیو نیدرهاوزر»¹، عکاسی که آلبوم جدیدی از کارهایش را تحت عنوان «صدای سرمایه»² به چاپ رسانده است، باید از زاویه‌ی دیگری به جذابیت موسیقی راک در چین نگاه کرد. او می‌گوید:

«دفعات متوالی با خبرنگارانی برخورد داشته‌ام که به شکل توریستی، در طول یک هفته، به دنیای موسیقی زیرزمینی شهرهای بزرگ چین نزدیک می‌شدند و اجرای موزیک این گروه‌ها را نظاره و ثبت می‌کردند.»

«متیو نیدرهاوزر» ادامه می‌دهد:

«خبرنگاران توریست نمی‌توانستند به شکلی دقیق‌تر به انگیزه های پیچیده رواج آن در چین بپردازند و ناگریز آن‌را به کلیشه همیشگی‌اش منسوب می‌کنند.

آن‌ها که در چین موسیقی غربی را می‌پسندند، به دنبال جنبشی از نوع جنبش آمریکایی ۵۰ سال پیش نیستند؛ فضای موسیقی زیرزمینی بیش از هر چیز در جست‌وجوی راهی برای ابراز وجود است.

آن‌ها بی‌صبرانه می‌خواهند به شیوه‌ی جدید و آزاد زندگی‌ کردن را تجربه کنند؛ نیازی که در سراسر کشور حس می‌شود.»

متیو نیدرهاوزر از چندین سال پیش، پیگیرانه به کاوش در فرهنگ چین پرداخت و طی سفر به استان‌های مختلف چین به تحقیق در باره‌ی «تأثیر توسعه در شهرهای بسیار بزرگ و فرهنگ شهر‌نشینی ناشی از آن» پرداخت.

او هم‌چنین به‌طور مستمر تلاش کرد تا تأثیرات فرهنگ توریستی در مناطق بکرتری نظیر «تبت» را نیز تدوین کند.

آشنایی این خبرنگار در سال ۲۰۰۷ با یک گروه موسیقی پیگیر و جدی «راک» که کاملاً با دیگران فرق داشت، برای سال‌ها مسیر و شیوه تحقیقاتش را سمت و سو داد.

این آشنایی او را واداشت تا دوربینی تهیه کند و یک پروژه‌ی درازمدت مصور را پایه‌گذاری کند. ماحصل آن، مجموعه بزرگ تصویری از اجراهای مختلف این گروه به همراه عکس‌های صمیمانه‌ای از نحوه زندگی گروه موزیک بود که به تحقیقات و دیدگاه‌های او عمقی واقعی بخشید.

این روزنامه‌نگار و عکاس معتقد است:

«چین چاره‌ای ندارد جز آن‌که بر معنویت‌گرایی در جامعه بیفزاید و این مساله تا مدت‌ها این کشور را با مسائل و مشکلاتی روبرو خواهد ساخت.»

او باور دارد که، منشا همه‌ی این همهمه و آشوب روحی و رفتاری در چین:

«از طرفی به روند خستگی‌ناپذیر صنعتی شدن و از طرف دیگر به پذیرش اقتصاد آزاد سرمایه داری و پیامد بی‌خردانه مصرف‌گرایی بر می‌گردد.»

بدون شک، موسیقی راک چین که از دل این همه تغییر بنیانی در ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه جمعیت میلیاردی چین جوانه زده است، جذابیت و اصالت خود را نیز تضمین کرده است.

گروه موسیقی راک « پ.ک.۱۴» از مطرح‌ترین و تأثیرگذارترین‌های گروه‌های موسیقی کشور چین است که در اجراهای مختلف خارج از چین هم از استقبال وسیع برخوردار است.

متیو نیدرهاوزر، همراه با کتاب آلبوم عکس خود، «صدای سرمایه»، یک دیسک موسیقی که در برگیرنده‌ی مجموعه‌ای از ترانه‌های مشهور راک زیرزمینی چین است را نیز ضمیمه کرده است.

پاورقی‌ها:

۱- Matthew Niederhauser is a freelance photojournalist based in Beijing. His work has appeared in the New Yorker, Washington Post, Time Magazine, Guardian Observer, PDN, South China Morning Post, Art Asia Pacific, China Cosmo and Timeout Beijing amongst others. 2- Sound Kapital

small>>

---

این مطلب ترجمه‌ای است از:
By Keith Axline, Scenes From the Beijing Rock Underground, December 14, 2009, Wired Magazine

نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظرهای خوانندگان

موسیقی راک همانطوری که این خبرنگار درچین دیده و اذعان داشته - صدای آمدن سرمایه- است.

-- سعید ، Dec 18, 2009

ترم های آشنا اما مبهمی در این مقاله هست :
صدای سرمایه ، معنویت گرایی ، فردگرایی ، فرهنگ مصرفی .بیشتر از پنجاه سال است که این ترجمه ها و این ترم ها دردی را دوا نکرده است .
چین همان کره ی شمالی بزرگتر و زیرک تر است .

-- بدون نام ، Dec 19, 2009

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.

نام:

آدرس ایمیل: (نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)

متن نظر: