Apr 2010

ما و روز جهانی کتاب

روز جهانی کتاب است. روزی که در تمامی جهان گرامی داشته می‌شود. روزی نمادین برای تمامی سال. مسئولان فرهنگی و مردم در هر کشوری تلاش می‌کنند در فهرست آمار کتاب‌خوانی، تولید کتاب و به ویژه آفرینش‌های ادبی همواره جایگاه‌های بالایی کسب کنند. در کشور شاعران بزرگ اما این روزها کتابی توسط دولت با نام شاعران جهان منتشر شده که نام فروغ فرخ‌زاد از آن حذف شده است. بله، روز جهانی کتاب است.

زمانه‌ی خیره‌سری و حاشا و دروغ است

به نظر می‌رسد بسیاری از مقالات و انتقادات و نوشته‌ها زمان مصرف‌شان سر آمده است. دیر شده و معمولاً در چنین وضعیتی که کلمه کار نمی‌کند تفنگ‌ها به حرف می‌آیند. به این صورت است که مردم زندگی عادی و طبیعی ندارند. همه گوش به زنگ و آماده‌اند که اتفاق مهمی بیفتد. حالا در چنین وضعیتی ادبیات و هنر چه جایی دارد؟ در چنین وضعیتی فقط خبر، آن‌هم تیتر خبرها در نفس جامعه می‌چرخد و همه‌چیز تحت‌الشعاع خبری مهم قرار می‌گیرد!

تخته‌ نرد

داستان « تخته‌نرد » از لادن نیک‌نام فرد، داستان در داستانی است که در فعلیت جریان دارد. نویسنده بازی را خوب رج می‌کند و قواعد بازی تخته‌نرد را به قدری که داستان نیاز داشته باشد، نشان می‌دهد. اصطلاحات و کر‌کری خواندن‌های تخته‌نرد، نوع رابطه‌ی بین دو آدم و روان‌شناسی رفتار زن و مرد به دقت بیان شده است. اما خوبی‌اش این است که همه‌چیز در فعلیت پیش می‌رود. همین‌جور که در چرخش تاس، نویسنده سیب را به خورد دختر می‌دهد.

صدای پای ادبیات و فرهنگ می‌آید

انگار بر زمین خاک مرگ پاشیده باشند! در گوشه و کنار گلی جوانه زده یا بوته‌ای از لای سنگ‌لاخ روییده است. گویی ادبیات و نقد موضوعات زائدی بودند در کشور ادب و فرهنگ. کشوری که با صفحه‌ی فرهنگی و ادبی‌اش در جهان شناخته می‌شود نه با بمب و اتم و هسته و مزخرفات دیگر. با این همه اگر مطبوعات ادبی نداریم، وبلاگ‌ها و سایت‌ها این فقدان را جبران کرده‌اند و هنوز می‌توانی صدای قلب ادبیات را بشنوی؛ صدای ادبیات مقاومت ایران را.