تاریخ انتشار: ۱۱ خرداد ۱۳۸۶ • چاپ کنید    
گزارشی از شب «ابن عربی» در خانه‌ی هنرمندان ایران

نه نکوهش، نه ستايش

چهل‌و‌یکمین شب از شب‌های بخارا با همکاری خانه‌ی فلسفه‌ی تهران به مناسبت انتشار كتاب «فصوص الحكم» با عنوان «شب ابن‌ عربی» در خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار شد.
در این مراسم که با حضور اندیشمندان و دانشجویان رشته‌ی فلسفه برگزار شد، دکتر محمدعلی موحد (که کتاب فصوص‌الحکم با ترجمه، توضیح و تحلیل وی و برادرش صمد موحد از سوی نشر کارنامه منتشر شده است)، مصطفی ملکیان، و دکتر نصرالله پورجوادی به سخنرانی پرداختند. و در پایان، این سه سخنران به سؤالات حضار پاسخ دادند.


شب ابن عربی

علی دهباشی در ابتدا ابن عربی را این‌گونه معرفی کرد: درباره‌ی شخصيت «ابن عربی» و اهميت او در جهات گوناگون به ويژه عرفان بسيار گفته‌اند و نوشته‌اند و اگر بخواهيم بحث درباره‌ی او را باز كنيم ساعت‌ها و چه‌بسا روزها بايد به اين كار اختصاص داد.
كوتاه آنكه ابن عربی در 27 رمضان 560 قمری مطابق با هفتم اوت 1165 ميلادی در شهر مرسيته اندلس چشم به جهان گشود. علوم متداول زمان خودش را همچون فقه، تفسير، حديث، ادبيات عرب را به سرعت فراگرفت و از بسياری از استادانش اجازه دريافت كرد. به گفته‌ی خودش در سال 580 قمری به طريقت عرفان داخل شد و گزارش مفصلی از احوال و مقامات صوفيانی را كه ديدار كرده در رساله‌ای گرد آورده است.

مدیر مجله‌ی بخارا افزود: شواهدی در دست است كه نشانگر آن است كه ابن عربی از دوران جوانی دارای شور و شوق و دلی تپنده بوده و تشنه‌ی حقايق غيبی و عواطفی پرهيجان و انديشه‌ای عرفان‌جو بوده است. چنان‌كه در اين رهگذر جوانه‌های بينش عرفانی در درونش سر برمی‌زده و حالات و مكاشفاتی به او دست می‌داده است.


دکتر پورجوادی، دکتر ملکیان، و دکتر موحد با حضور در جایگاه به سؤالات حاضران پاسخ گفتند.

آثار ابن عربی از 240 تأليف تا نزديك به پانصد اثر را ثبت كرده‌اند. از ميان آثار او كه هر كدام جايگاه و ارزش خاصي دارد «فصوص الحكم» كتاب جاودانی ابن عربی است و متجاز از يكصد شرح بر اين كتاب نوشته‌اند. همچنين «فتوحات» اثر مهم ديگر ابن عربی است كه موضوع بحث امشب ما نيست. كتاب «فصوص الحكم» را به نوعی وصيت‌نامه‌ی فكری و عقيدتی ابن عربی خوانده‌اند.
دكتر موحد در مقدمه جامع و كاملی كه در كتاب «فصوص الحكم» آوردند از نخستين شرح فارسی و شروح مشهور و معتبر ديگر به تفصيل ياد كرده‌اند و از مشكلات فهم اين كتاب گفته‌اند.

درباره‌ی زبان ابن عربی در فصوص می‌نويسند: خود ابن عربی الحق معماست. تكرار و پرگويی و اخلاق و شطح و دعوی در نوشته‌های او كم نيست، اما در فصوص معمولاً مطلب را در نهايت ايجاز و رمزگونه بيان می‌كند و اجازه می‌دهد كه سخن او به چند گونه تفسير شود.

ابن عربي در 28 ربيع الثاني 638 قمري مطابق با 16 نوامبر 1240 ميلادی در دمشق در سن 78 سالگی درگذشت.


دکتر نصر‌الله پورجوادی

نخستین سخنران این مراسم، دکتر نصرالله پورجوادی بود. آقای پورجوادی در سخنان خود گفت: كتاب «فصوص الحكم» برايم بسيار مهم بوده و اهميت آن به قدری‌ست كه وقتی از عرفان در ايران صحبت می‌شود، از ابن عربی حرف می‌زنند و به قبل و بعد از او كاری نداشته‌اند، مگر اينكه اين سی‌ـ چهل سال اخير كه به تصوف بيش از ابن عربی توجه نشان دادند.

پورجوادی افزود: تصور عموم بر آن بود كه ابن عربی حجت را تمام كرده و نه تنها در ايران بلكه در اروپا نيز همين تصور را داشته اند. و در ادامه يادآور شد كه با اين همه ابن عربی مورد نقد قرار نگرفته است و جايگاه او در عرفان مشخص نشده بود و دكتر موحد سعی كرده ابن عربی را به دور از تبليغاتی كه در غرب شده مورد بررسی قرار دهد و او را از هاله‌ی رازآلود خود به درآورد. دکتر نصرالله پورجوادی در این مراسم انتشار این اثر را فتح بابی برای بررسی‌های تاریخی در زمینه‌ی ابن عربی توصیف کرد.

وی در ادامه با اشاره به قدرت عجیب تخیل ابن عربی، اظهار داشت: واقعاً تخیل این مرد انسان را به حیرت می‌آورد اما از طرف دیگر آیا نوشته‌های او وحی منزل است؟ آیا آنچه ابن عربی می‌گوید، حقیقت تصوف است؟ آیا برداشت‌های او از خیلی از مسائل صحیح است؟
دکتر پورجوادی در ادامه اظهار داشت: در جریان سیر ثبت اصطلاحات صوفیه در دفتر یادداشت ابن عربی برخی از این اصطلاحات همان‌‌گونه که بوده به اشتباه توسط او ثبت شده و بعدها هم به اشتباه استعمال شده و او در آثار خود حتی به توجیه اشتباه بودن این اصطلاحات نیز پرداخته و مثلاً گفته که فلان نکته به من الهام شده است. وی در پایان سخنان خود گفت: با وجود تمام سخنانی که گفتم احترام زیادی برای شخص ابن عربی قائل هستم اما معتقدم که باید هم به تمجید از او پرداخت و هم او را نقد کرد


مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان سخنران بعدی این مراسم بود. آقای ملكيان در ابتدا از اهميت ترجمه‌ی «فصوص الحكم» سخن گفت و تأكيد داشت كه دو نكته در اين ترجمه شايان توجه است: يكی شيوه‌ی نقد‌ی‌ست كه آقای دكتر موحد و برادر بزرگوارشان در خصوص اين كتاب انجام داده‌اند و دیگری مقدمه‌ی مفصلی‌ست كه بر اين كتاب نوشته‌اند.
وی ادامه داد: كار آنها به نوعی اسطوره‌‌شكنی و ديدن واقعی ابن عربی بوده است. آقای ملکیان خاطرنشان کرد: درباره‌ی هر يك از فص‌ها چهار كار انجام گرفته 1)درآمدی درباره‌ی هرفص 2)ترجمه‌ی فارسی آن فص با زبانی پيراسته 3)شرحی بر اين فص‌ها درآمده اما اين بار عبارات شرح نشده بلكه پيچيدگی‌ها شرح شده 4)تحليل در آخر كتاب از همه‌ی 10 فص.

آقای ملکیان در ادامه گفت: گاه شروح قبلی از خود كتاب دشوارتر بوده اما شرح دكتر موحد اين كتاب را آسان‌تر كرده است و دكتر موحد نه به دنبال نكوهش اين اثر بوده و نه به دنبال ستايشش، بلكه نقاط ضعف و نقاط قدرت آن را برشمرده است. وی سپس از نقاط ضعف اين كتاب سخن گفت: برای مثال نخست آن‌كه در ابن‌عربی متدولوژی تأويل وجود ندارد و دوم آنكه از واقعيات زبان‌شناختی به واقعيات وجود‌شناختی می‌رسد و ابن عربی نه فقط چنين كاری كرده بلكه بدترين كار آن است كه ما فكر كنيم تنها زبان معتبر جهان، تنها زبانی كه نقب زده به جهان زبان عربی است.


دکتر محمدعلی موحد

سومین سخنران این مراسم، دکتر محمدعلی موحد بود. آقای موحد ابن عربی را شخصیتی بزرگ توصیف کرد و با اشاره به اینکه همواره ابواب نقد شخصیت‌های بزرگ باید مفتوح باشد، خاطرنشان کرد: انتقاداتی که اساتید عزیز از ابن عربی مطرح کردند به هیچ وجه از قدر او نمی‌کاهد.
دکتر موحد در ادامه گفت: عده‌ای بدون توجه به ویژگی‌های برجسته‌ی ابن عربی و خصوصیت شاخص او به نقد بی‌رحمانه‌ی شیخ اکبر می‌پردازند و عده‌ای هم به اصطلاح دچار ابن‌عربی‌زدگی شده و چشم و گوش خود را بر هرگونه نقدی می‌بندند.

مرتبط:
شب «ابن عربی» در خانه هنرمندان ایران

Share/Save/Bookmark

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)