جناب آشوری از خود بیماری متن نوشتند، من نظر خودمو در مورد این می نویسم که چرا چنین متن هایی "کار" می کنند. چون ما فکر می کنیم که یکی از معیارهای متنی که عمیق باشد، دشوار فهمی آن است. البته نه همه متن های دشوار لزوما عمیقند و نه همه متن های عمیق ضرورتا باید دشوار نوشته شوند. این که به عمد مطلبی را دشوار بنویسند ممکن است یا به دلیل نوعی اسنوبیسم در زبان باشد یا نوعی پنهان کردن عمدی منطق ضعیف آن. نوع اول مورد نظر من نیست چون ممکن است متن های عمیق و دشوار در اینجا زیاد باشند.
اما در نوع دوم ، خواننده از دسته بندی ایده های موجود در متن و باز کردن رشته های کلمات و دوباره به هم بستنش ، برای هضم کردن و فهمیدن، مایوس می شود. ، چون کلاف سخن به عمد در هم پیچیده شده است و نخ کلاف پاره پاره است: بنابر این کلمه ها یا ترکیب های نامانوسی که می بیند ذهن او را سرگرم می کند و چون کلمه ها را نه از نوع عامیانه بلکه فاخر و به قول جناب آشوری سوپر پست مدرن تشخیص می دهد، مرعوب متن می شود و از این فرض که هر متن عمیقی لزوما باید دشوار نوشته شده باشد ، این که نتیجه ساده را می گیرد که:" کاستی از من بود که نفهمیدم." بنابر این نویسنده مس را به جای طلا فروخته و بد، این که خواننده حتی سکه تقلبی را نمی تواند خرج کند، اما اگر بتواند، آنگاه بیماری همه گیر می شود که بدتر است.
بگویم که به نظر من ساده نوشتن و ساده کردن متن های عمیق در جاهایی که ممکن باشد، مرهون کار شدید و ماهرانه ذهن نویسنده است و از این جهت که توان بیشتر نویسنده و پرداخت بیشتر متن را قبل از انتشار می طلبد، مرتبه بالاتری دارد.

من یکی از طرفداران نسبتا ارتدوکس نسل دوم هستم که اخیرا به نیرنگ تاریخ افتاده ام.
لطفا به من کمک کنید.

Ba salam,

Man az mashye jadidi keh Radio Zamaneh dar bakhshe Andisheh pish gerefteh mote'ajjeb hastam.

Andisheye zamaneh "Dokkane Panbeh zan"i nist, ta Aghaye Abdi Kalantari (keh az kalantari beh hallaji rooya avardeh) beh hajvo tannazi neveshteye digaran bepardazand.

Matne Agahye Behesti, matne ersali beh ZAMANEH nist va beh sefareshe zamaneh neveshteh nashodeh, sardabire andisheye zamaneh beh tashkhise dorost ya ghalate khod an ra az safheye shakhsie aghaye beheshti naghl kardeh and.

agar aghaye Abdi va Ashuri ba in matn, (dar mohtava va ya manteghe zabani) moshkel darand, mitavanand dar weblog ya websote khodeshan (nilgoon va jostar) naghdo, jarho, hatta hajv konand va pasokh betalaband.

Amma Zamaneh dar in vasat atashbiare ma'rekeh i shodeh keh joz kineh, hajvo ghadhe yekdigar dar an nist, va saranjame an ham beh porbarie blogestane Farsi komaki nemikonad.

Kash, sardabire mohtaram, beh sokhane aghaye Ashuri goosh nemikardand, va bahs ra dar haman hashieh negaah midashtand. Agar beh gofteye Aghaye Abdi Kalantari, in matlab chandan bimayeh ast keh naghde bar an hatta mayeye etlafe vaghte sardabire mohtaram ast, naghle an va az hashieh beh matn avardane an cheh dalili darad, va cheh soodi baraye khanandeye zamaneh darad?

Rasme bitarafi nah in ast, va goftane inkeh haghe pasokh-gooyi baraye aghaye Beheshti mahfooz ast, moshkeli ra hal nemikonad. Dar in vasat Zamaneh az aberooye khod baraye jaryani mayeh migozarad keh soodi baraye khod, va khanandegan va shenavandegan ash nadarad.

ba mehr, mahdi

دوست عزيز .
من با سخن شما در بکار بردن يا تيتر قراردادن ان عبارت را تاحدی موافقم. چرای بکاربردن ان تيتر و عبارت را از نظر زبانی فقط از اقای عاشوری بايد بپرسيد.

حتی موافقم که کمنتی که نوشته شد از هر کس ميتوانست همانجا بماند و ارزشش را داشته باشد و با نياوردن ان روی صفحه ی اصلی از ارزش محتوی ان کاسته نميشود. اما اين در اختيار سر دبيرانجاست که کمنتی را حتی با پيشنهادی تشخيص داده شد چون مقاله ای متشر کند. بحث تيتر انرا فاکتور ميگيرم

ولی خب ميتوانيم اينطور نگاه کنيم که نقدی که ارزشمند بوده به همان تشخيص و ازادی در انتخاب مقاله اصلی در صفحه قرار داده شد. به نوعی انتخاب کمنتی برای قرار دادن روی صفحه اصلی اشکال ندارد. اين را چگونه ميبينيد؟

اما اينکه بعد نقد گشتن به ان اعتراض کنيم کمی عجيب ميايد.

گمان ميکنم ان نه انتخاب اقای کلانتری نبود و او مسوول سايت مذکور نيست. از سويی کمنت گذار يا منتقد از چگونگی اداره ی اين بخش بی اطلاع است و نميرود ببيند ايا نوشته با اجازه يا بی اجازه برداشته شده است. و اينکه اصلا شايد کپی رايت توسط اقای بهشتی حتی با ارايه منبع مجاز نبوده است. خواننده يا کمنت گذار اينها را نميداند. اين تصور من است. اما غيراين اصلا تصور نميکنم مديريت بخش مذکور متن رااينجا قرارداد تا نقد شود بلکه شايد به نوعی مستقيما ميتوانم بگويم به هچل افتادن ناخواسته بود حتی.
غيراين مقاله ی مذکور و همينطور بعد ان از اقای ميردامادی نه تحليلی بود و نه منتقدانه بلکه اسمان و ريسمان بافی و اصلا نه باتيتر انديشه ميخورد اثبات ان هم نقد روشن ان. شايد شما بايد در ابتدا از سواال کنيد چطور چنين مقالاتی سر از انجا در اورده اند؟ و با چه تدبيرو نگاهی. اينرا در کمنتی اشاره کرده ام. خب ميتوانند تيتر انديشه را بردارند بگذارند< گوناگون/

نميدانم شما اين ماجرا را از کجا ميدانيد ولی اگر صحت دارد خب اقای بهشتی ميتوانند خيلی راحت خود به اين کار اعتراض کنند اگر شخصی نزديک به ايشان هم انرا ميدانند. چرا غير مستقيم اينکار صورت ميگيرد و حق اعتراض ايشان در چاپ مقاله ربطی به پاسخگويی يا عدم پاسخگويی ايشان به نقد مذکورندارد و فکر ميکنم کاملا محترم است.

از سويی در نوشته ی شما نکته ای کاملا جداگانه به چشم ميخورد که بادلايل ديگر شما تضاد دارد . اينکه مطرح نموديد چرا اقای عبدی کلانتری اصلا ان کمنت را نوشته است اگر درونا نفی ميکند . ايا شما کلامی در نفی ايشان ديده ايد؟ اولا دوست عزيز معنی گذاردن کمنت هميشه تاييد نيست. و اگر نفی است ميتوان دلايل خود را انجا بگذاريم. و نفی خوب با ارايه ی دلايل صورت ميگيرد
اگر نگاهی به نوشته ی ايشان بيندازيد حتی هيچ برخورد يکطرفه يا راديکالی از سوی ايشان صورت نگرفته است . دقيقا با همين عبارت اغاز شده. چند پرسش. يعنی خواننده حال هر کس باشد انرا خوانده و در ذهنش اين پرسش ها مطرح شده و تضادهايی که نميتوانسته هضم کند انجا مطرح کرده است. اين حتی اگر ظاهر قضيه باشد باشد بايد گفت روشی کاملا عقلانيست يعنی دقيقا پرداختن به متن نوشته بدون انکه ادعايی را مطرح کنيم درست يا غلط است.

. يا اينکه اصلا شما ميگوييد اين نفی چنان از ابتدا بر باور ايشان استوار بوده که دليلی نداشت اصلا انرا مطرح کنند يا در قالبی بيان کنند. خب راستش اگربخواهيم اينطور نگاه کنيم بيان ايده های يکطرفه هميشه حالت غالبيت دارد. چه بيان ايده باشد چه نفی ان .
اگر نوشته اقای عبدی کلانتری از چنين خصوصيتی برخورداراست چون نفس قضيه بدين گونه است يعنی نوشته ای را خواندده روی صفحه با چها چوب مشخص و ايده ای نو واز ديد نويسنده درست ديده است ( منظورم نوشته ی اقای بهشتی معز است) نفس ان چه فرقی با عمل نفی اقای عبدی کلانتری دارد ؟. يکی ايده ای را مطرح ميکند و از سوی خويش درست ميداند وديگری انرا نفی ميکند. چه تفاوتی است ؟ چرا بايد درست دانستن يک ايده هميشه قابل طرح باشد اما نفی ان نه ؟ شخص سووم خواننده من نوعی همانطور که از اقای عبدی دعوت نکرده نفی خود را بيان کند از اقای بهشتی هم نخواسته ايده ی خويش را مطرح کند.
موفق باشيد.
اميدوارم مخالف نباشيد من هم نظرم را نوشتم.
با سپاس

Dooste azize nadideh, Jenabe ALIREZA

ba salam, goman mikonam bakhshi az neveshteye pishin marboot beh commente man bood, man albatteh commente digari az shoma nadidam (dar matn gooya erja'i hast),

man ba naghde aghaye Kalantari moshkeli nadaram, an porsesh ha movajjah and, va har keh chizi nevesht, beh moghtazaye an gofteye Arabi Hadaf gharar migirad,
amma an porsesh ha va an gofteh haye Jenabe Ashuri, va ba'd kenayate Etlafe vaght, gharayene matnie ziadi hast keh farghe faareghe HAvj va Naghd ra moshakhas mikonad, vagarnah man ham dastam kootah